در 22 عقرب سال 1395، «برگر مزهدار» در یک دکانِ کوچکی در کارتهی چهار گشوده شد و اکنون دو شعبه دارد که بهگفتهی مسئولان آن، روزانه حدود 400 الی 500 نفر از محصولات این رستورانت اسفتاده میکنند و برای حدود 30 نفر شغل ایجاد شده است.
رستورانت غذاهای زودپز (فستفود) بهنام «برگر مزهدار» که اکنون نامی آشنا و مکانی محبوب میان فرهنگیان کابل است، دقیق یک سال پیش از این روز با یک ایدهی خلاقانه آغاز بهکار کرد و اکنون که در جشن یکسالهگی آن قرار داریم، بسیاریها از برگرهای «مزهدار» این رستورانت استفاده کردهاند.
ایجاد «برگر مزهدار» را میتوان نمونهی موفق سرمایهگذاری کوچک و کارآفرینی در روزگاری که بسیاری از سرمایهگذاران قصد ترک این کشور و خارج کردن سرمایههایشان را داشتند، دانست.
میرویس آریا، صاحب «برگر مزهدار» میگوید «برگر مزهدار» درست زمانی کارش را آغاز کرد که سرمایهی مادی و معنوی بهشدت در حال فرار بود و شکنندگی امنیتی و سیاسی، سبب شده بود تا اقتصاد افغانستان آسیب جدی ببیند.
9 ماه پس از گشایش اولین شعبه در کارتهی چهار شهر کابل، دومین شعبهی «برگر مزهدار» با تسهیلات بیشتر و فضای بزرگتر در منطقهی شیرپور کابل گشایش یافت. این شعبه نخست در دکان کوچکی با پنج نفر کارش را آغاز کرد، اما اکنون فضای بیشتری دارد؛ کلبهیی ویژه برای جشن سالگرهها دارد و جالبتر از همه اینکه در این رستورانت میتوان کتابی برای خواندن یافت. یافتن کتاب در رستورانت پیش از این در افغانستان معمول نبود، شاید این ایده برای نخستینبار در «برگر مزهدار» عملی شده است.
چه چیزی را میتوان در «برگر مزهدار» یافت؟
«برگر مزه دار» در نخست صرفاً با هشت نوع برگر کارش را آغاز کرد و حالا در کنار این هشت نوع برگر، در مینوی آن میتوان نام انواع قهوه، شورمه، آبمیوه، بال مرغ و ساندویچها را یافت.
آریا میگوید «برگر مزهدار» از نخستین رستورانتهایی بود که برگرهای استندرد جهانی را در افغانستان بهصورت گسترده مروج ساخت. قبل از این انواع برگرِ که در افغانستان مروج بود، برگر وطنی بود که چپس با ساسچ را در بین نان میپیچاندند.
همهی محصولات «برگر مزهدار» بهگونهی تازه فقط پس از دریافت سفارش آماده میشود و تازگی محصولات، از ویژگیهای این رستورانت است.
مسئولان «برگر مزهدار» میگویند که با وجود محدودیت در داشتنِ تجهیزات و امکانات، صحی بودن محصولات، برای آنها ارزش دارد و به همین دلیل، آنها مصونترین روشهای ممکن در پروسس مواد غذایی را در تهیهی محصولات بهکار میگیرند.
آرامش در «برگر مزهدار» برقرار است و حتا میتوان در این مکان کتاب خواند. شاید «برگر مزهدار» تک-رستورانتی در کابل باشد که در آن میتوان در حدود 400 جلد کتاب یافت و از آنها استفاده کرد.
شیوهی تبلیغات ویژه و مشتریان «برگر مزهدار»
هرچند از عمر «برگر مزهدار» زیاد نمیگذرد، اما در مدت یک سال رشد و شهرت سریعی نموده و مشتریان آن روزبهروز زیادتر میشود. نخست از همه نام محلی و خوشآیند این رستورانت روی شهرت آن تأثیر گذاشته است.
«برگر مزهدار» شاید نخستین رستورانتی بود که بهصورت گسترده و چشمگیر در خبرها، برنامهها، مطالب، بحثها و نوشتههای شبکههای اجتماعی افغانستان مطرح شد. بسیاری از افراد فعال رسانهها و کارهای فرهنگی کابل هنگام رفتن به «برگر مزهدار»، عکسی از خودشان گرفتند و ضمن انتشار آن در شبکههای اجتماعی مطالبی در مورد «برگر مزهدار» و محصولات آن نوشتند.
میرویس آریا میگوید که «برگر مزهدار» یک شیوهی جدید تبلیغاتی را بهکار گرفت که قبلاً در صنعت رستورانتداری در افغانستان پیشینه نداشت و اصل قرار دادن زبانهای رسمی کشور در عنوان رستورانت، نامگذاری محصولات، متون تبلیغاتی، تابلوها و لوایح، تفاوت عمدهی «برگر مزهدار» با رستورانتهای مدرن کابل است.
بهگفتهی آریا، «برگر مزهدار» برای نخستینبار در افغانستان، زبان گفتاری و تلفظ کودکانه را در متون نوشتاری تبلیغاتی خود استفاده کرد.
شاید پیشینهی کار رسانهیی آقای آریا، صاحب این رستورانت و ارتباط گستردهی او با افراد اهل رسانه و فرهنگیان افغانستان بر شهرت و محبوبیت و رشد «برگر مزهدار» بیتأثیر نباشد. اما آریا میگوید این مسأله روی شهرت «برگر مزهدار» تأثیر کوتاهمدت و موقتی داشته است، آنچه که بیشتر باعث شهرت و محبوبیت این روستورانت شده، کیفیت محصولات و خدمات آن بوده است.
در میان مشتریان «برگر مزهدار» میتوان شمار زیاد خبرنگاران، فرهنگیان، سخنگویان حکومت و مقامهای دولتی –از مشاور و سخنگوی ریاستجمهوری گرفته تا رییس تصدی مواد نفتی- را دید. باری عبدالله حبیبزی، سرپرست شهرداری کابل در برنامهیی بهمنظور استفاده از خریطههای تکهیی بهجای خریطههای پلاستیکی در «برگر مزهدار» حضور یافت.
در حالیکه روند سرمایهگذاری در کشور رو به رکود است، اما مسئولان «برگر مزهدار» در فکر گسترش آناند. آریا میگوید که در صدد گسترش «برگر مزهدار» در نقاط مختلف کابل و ولایتهای دیگر افغانستان است و روی این طرح کار میکند.
سرمایهگذاری در افغانستان با موانع متعددی روبهرو است. نبود امنیت، بروکراسی سیستم اداری و فساد در دستگاه حکومی، بلند بودن کرایهی جایداد، بلند بودن قیمت برق تجارتی، مالیات سنگین دولت بر تجارتهای نوآغاز و کوچک از چالشهای فراراه سرمایهگذاری خرد در کشور است که آقای آریا بهعنوان یک سرمایهگذار به آنها اشاره میکند.
