نجیب‌الله سعادت-هرات
ذبيح‌الله رحيمي، يك‌تن از روشن‌دلان پرتلاش هرات است. او در سال 1365 در ديار مهاجرت در كشور ايران زاده شد. چشم‌هايش فقط تا سه سال اول عمرش مي‌توانستند رنگ‌ها و زيبايي‌هاي جهان را ببينند و پس از آن سه سال، در همان آوان كودكي، نورشان را براي هميشه از دست دادند. رحيمي دو برادر دارد كه برادر بزرگش نيز نابينا است. وي در سن 9 سالگي وارد دارالحفاظ فخرالمدارس هرات شده و به‌مدت سه سال توانست كه حافظ كل قرآن كريم شود. در سال 1382 هم‌زمان با تأسيس انجمن نابينايان در هرات، وارد اين انجمن شده و به فراگيري جهت‌يابي و خط بريل پرداخت. سپس در سال 1384 پس از امتحان سويه‌ی صنف اول الي ششم، وارد صنف هفتم مركز آموزشي سواد حياتي شده و پس از اكمال صنف نهم، شامل ليسه‌ی سلطان غياث‌الدين غوري شده و مكتب را در آن‌جا به اتمام رساند. با سپري نمودن امتحان كانكور اختصاصي نابينايان، به رشته‌ی علوم اجتماعي كامياب شده و بخش تاريخ و جغرافيا را پيش برد. با آن‌كه آرزو داشت رشته‌ی ژورناليزم را بخواند اما در امتحان كانكور اختصاصي نتوانست وارد اين رشته شود. در كنار آن، رحيمي كورس‌هاي زبان انگليسي را تعقيب نموده و توانست به سطح بالايي به فراگيري اين زبان بپردازد.
ذبيح‌الله رحيمي در سال 1392 از رشته‌ی تاريخ و جغرافيا با اخذ نمرات عالي و درجه‌ی كدري از دانشگاه فارغ شد. وي مي‌گويد: «در دوره‌ی تحصيل ليسانس با مشكلات فراواني روبه‌رو شدم. زيرا در آن‌جا دستگاه ضبط صوت وجود نداشته و چپترها نيز با خط بريل يافت نمي‌شدند، با آن‌هم تلاش‌هاي زيادي كردم تا بتوانم با نمرات عالي اين دوره را به پايان برسانم.»
رحيمي كتاب‌هاي درسي زيادي را به خط بريل براي نابينايان به چاپ رسانده و در برگزاري و گرفتن سمينارهاي زيادي از سوي دفاتر خارجي براي نابينايان سهيم بوده است. او اكنون عضو كدر علمي ليسه‌ی روشن‌دلان هرات بوده و به‌حيث استاد در آن‌جا مصروف تدريس است.
ذبيح‌الله رحيمي فعاليت‌هاي رسانه‌يي خود را از سال 1389 آغاز نموده و اولين برنامه‌اش تحت نام «به‌سوي توانمندي» در راديو فرياد به نشر رسيد. در كنار آن چندين برنامه‌ی تفريحي و سرگرمي را نيز پيش برده است. رحيمي با استعداد عالي‌اش، گردانندگي بسياري از محافل را به پيش برده و به‌عنوان جواني مستعد و پرتلاش، خودش را در جامعه‌ی فرهنگي مطرح نموده است. ذبيح‌الله رحيمي جواني است كه با وجود نابينا بودن، تلاش-هاي شبانه‌روزي و پي‌گيری دارد و روزانه براي كار و فعاليت و كمك به هم‌مسلكان خود، در حدود سه كيلومتر راه را از خانه تا وظيفه، پياده طي مي‌كند.
بزرگترين آرزوي ذبيح‌الله رحيمي اين است كه بتواند ازدواج كند و زندگي‌اش سامان بگيرد و روزگاری بتواند در رشته‌ی خبرنگاري تحصيل كند: «يكي از بزرگترين آرزوهايم اين است كه بتوانم ازدواج كنم و پدر شوم و زندگي‌ام سروسامان بگيرد. ديگر اين‌كه روزگاري بتوانم رشته‌ی خبرنگاري را به‌صورت حرفه‌يي بخوانم.»
