زینب پیرزاد
او در یک شهر ناامن، پیش چشم هراسافگنان دست به ایجاد رسانهیی زد که مخصوص زنان است و برای اولینبار صدای یک قشر محروم را در یک اجتماع سنتی و فرسوده بلند میکند.
ناجیه سروش بهمنظور برون کشیدن زنان از انزوا و هدایتشان بهسوی رسانهها و فعالیتهای اجتماعی، در سال 1393 رادیو صدای بانوان را در شهر فیضآباد بدخشان ایجاد کرد.
این رادیو با کار چهار خانم شروع به فعالیت کرد و اکنون پانزده کارمند دارد که 13 نفر آن دختر اند و از دانشکدهی خبرنگاری فارغ شدهاند. به گفتهی ناجیه این رادیو برای بلند بردن توانایی دخترانی که علاقه به خبرنگاری دارند، ایجاد شده؛ در حالیکه قبل از این هیچ رسانهیی در بدخشان برای زنان، حتا برای اینکه محیط بهتری برای زنان داشته باشد، نبود و دختران دوست نداشتند به خبرنگاری رو بیاورند. ناجیه آن روزها را اینگونه به خاطر میآورد: «در آغاز زنان و دختران بنا بر حاکمیت باورهای سنتی جرأت آمدن به رادیو را نداشتند و صرف چند زن کار میکردند. اما اکنون که اعتمادسازی کردهایم، روزانه چندین زن بهخاطر کار کردن و گویندگی در رادیو به این نهاد مراجعه میکنند.»
ناجیه از دورهی مکتب بنابر علاقهمندیاش در بخش خبرنگاری و زنان در یکی از رادیوهای محلی بدخشان گویندگی را آغاز کرد. او در برنامههایش بیشتر به موضوع زنان و کودکان میپرداخت و بعد از هشت سال کار در رسانهها، انجمن اجتماعی «زنان توانمند» را برای زنان و اطفال آسیبپذیر ایجاد کرده تا برای کودکان خیابانی و زنانی که مورد خشونت واقع شدهاند دادخواهی کند.
ناجیه پس از آن متوجه شد که در رسانهها جایی برای زنان بدخشانی نیست و کمتر پیش میآید که زنان جرأت کار در رسانه را به خود بدهند. بنابراین او رادیویی تأسیس کرد که فقط صدای زنان است و از سادهترین مشکلشان گرفته تا بزرگترین آن را در این رادیو بازتاب میدهد؛ از برنامههای تفریحی که زنان بهراحتی میخندند تا برنامههای سیاسی و شرعی، برای آنها آگاهیدهی میکند.
حالا دیگر فضای خشک و مردانهی رسانههای فیضآباد که مُهر سنت و فرهنگ مردسالاری را بر خود داشت، با صدای زنان آشنا شده است. ناجیه با بیان اینکه زنان میتوانند تغییر بیاورند میگوید: «نشر برنامههای مفید و موثر ما سبب شده که ذهنیتها در مورد زنان تغییر کند و اعتماد مردم به این رادیو سبب شده تا زنان و مردان با این رادیو تماس بگیرند و دیدگاههای خود را بیان کنند.»
به گفتهی سروش، این رادیو از بدو ایجادش تاکنون با چالشهای مالی، تهدیدهای امنیتی و رقابتهای ناسالم رسانههایی که مسوولین آنها مرد اند، مواجهه بوده، اما بهطور مداوم نشراتاش را ادامه داده است. وی میافزاید: «زنان مقاوم هستند و در هر شرایطی میتوانند بر محیط پیرامونشان تاثیرگذار باشند؛ خصوصاً در بخش مشکلات زنان که چگونه آنها را رسانهیی کنند.»
به گفتهی خبرنگاران این رادیو، صدای بانوان مکانی برای حرفهیی شدن و راه یافتن به رسانههای بزرگتر است و آنها خوشحالاند که در محیط مردسالاری چون فیضآباد چنین رادیویی ایجاد شده است.
رادیو بانوان در فیضآباد میکوشد تصویر رایج از زنان در رسانهها را تغییر بدهد. این رادیو میکوشد اثرگذاری و حضور اجتماعی زنان را آنگونه که هست، به نمایش بگذارد.
ناجیه میگوید مردم از برنامههای این رادیو در ولسوالیهایی که فعالیت دارند، راضیاند. ذهنیتها باز شده و حالا زنان میتوانند بیرون از خانه کار و از حقوقشان در خانه دفاع کنند. این رادیو در ولسوالیهای ارگو، یفتل، ارغنجخواه و فیضآباد بهطور شبانه-روزی نشرات دارد. بانو سروش میگوید که میخواهد رادیو بانوان در قدم نخست تمام بدخشان و بعد ولایتهای همجوار آن را نیز تحت پوشش قرار بدهد.
ناجیه سروش در سال 1370 در فیضآباد بدخشان بهدنیا آمده و مکتب را نیز همانجا به پایان رسانده و سپس ادبیات فارسی را در دانشگاه بدخشان خوانده است.
