پس از کاروان صلح هلمند، یک کاروان دیگر نیز به راه افتاده‌اند. این بار از پاکستان به مقصد کابل. این کاروان متشکل از هفت جوانی است که سال‌ها در پاکستان مهاجر بوده‌اند. آنان که به قول خودشان از جنگ و مهاجرت خسته شدهاند، به تاریخ 20 جون، مصادف با روز جهانی مهاجرت، تصمیم گرفتند که برای صلح‌خواهی از پاکستان با پای پیاده به کابل بیایند و با کاروان صلح خواهان هلمندی بپیوندند.
این کاروان چهار روز پیش(20 جون) از ایالت خیبرپشتونخواه، شهر پشاور با شعار «جنگ را متوقف کنید»، خود شان را با موتر به بندر تورخم در خاک افغانستان رساندند.
جمیل خان عزیزی، یکی از اعضای این کاروان به روزنامه‌ی اطلاعات روز میگوید که آنان از بندر تورخم تا شهر کابل با پای پیاده با شعار صلح و امنیت به کابل می‌آیند و با کاروان صلح خواهان هلمند می‌پیوندند.
سال‌های دوری از کشور و ادامه‌ی جنگ خانمان‌سوز، این جوانان را وادار کرده که برای متوقف شدن جنگ و تأمین صلح دایمی در افغانستان، در ادامه‌ی حرکت مدنی صلح خواهان هلمند، از طالبان و حکومت افغانستان بخواهند که جنگ را متوقف کنند.
عزیزی میگوید که هرچند آنان در پاکستان به صورت قانونی زندگی می‌کنند و مشکلات جدی ندارند، اما رویدادهای انفجاری و انتحاری هر روزه در افغانستان برای آنان غم‌انگیز و طاقت‌فرسا است.
وی که همراه با دیگر همراهانش در منطقه‌ی سرخکان ولایت لغمان در مسیر جاده کابل ـ جلال آباد برای ادای نماز ظهر توقف کرده است، میگوید که می‌خواهند به طور شبانه ـ روزی این مسیر طولانی را تا کابل طی کنند.
آقای عزیزی افزود که او و دوستانش چهار ماه پیش تصمیم داشتند که این حرکت مدنی را آغاز کنند، ولی به دلیل مشکلاتی که برای خود و دوستانش پیش آمد، این سفر شان را به تأخیر انداختند.
جوانان مهاجر افغان در پاکستان این سفر طولانی را به تاریخ بیست جون، روز جهانی مهاجرت آغاز کردند تا به جهانیان، حکومت افغانستان و گروه طالبان این پیام را برسانند که آنان دیگر از جنگ و مهاجرت خسته شدهاند و نمی‌خواهند که زندگی نسل‌های بعدی آنان نیز با چنین وضعیت سپری شوند.
عزیزی میگوید که خانواده‌اش 38 سال قبل از ولایت بغلان، افغانستان را ترک کرد و به پاکستان پناهنده شد. او پدرش را نیز در دوران مهاجرت از دست داده است.
جوانان مهاجر افغان در پاکستان نیز مانند کاروان صلح خواهان هلمند، در هر ولایت با مردم نشست‌های مشورتی برگزار می‌کنند.
عزیزی افزود: تا کنون در هر منطقه‌ی که رسیدهاند با استقبال گرم مردم مواجه شدهاند. به گفته‌ی وی یکی از اعضای این کاروان یک مرد 45 ساله است که وضعیت صحی‌اش خوب نیست. آنان به خاطر او بسیار آهسته به مسیرشان ادامه می‌دهند و در نظر دارند که بیشتر این مسیر را به دلیل گرمای سوزناک ولایت‌های شرقی در روز، شبانه طی کنند.
این جوانان که اکثریت شان به دلیل سال‌ها دوری از افغانستان، مناطقی که در آن راه‌پیمایی می‌کنند را بلد نیستند و دقیق نمی‌دانند که در کجا رسیدهاند و در کدام منطقه قرار دارند، اما هم‌چنان به راه‌شان ادامه می‌دهند.
عزیزی میگوید که آنان حاضر هستند که حتی پیش حکومت افغانستان و گروه طالبان «عذر و زاری» کنند تا به جنگ هفد‌ه ساله‌ی شان پایان دهند: «حاضر هستیم پیش حکومت افغانستان و طالبان هرچه بخواهند عذر کنیم و از آنان بخواهیم که به لحاظ خدا از جنگی که تنها مردم متضرر می‌شوند، دست بکشند.»
این جوانان که هنوز مسیر طولانی جلال آباد ـ کابل را به نصف هم نرسانده‌اند، می‌گویند که پاهای آنان پر از آبله شده است.
این مهاجران می‌گویند: اولین روزی که جنگ میان حکومت و طالبان متوقف شود، آنان حاضر هستند همراه با خانواده‌های شان به کشور شان برگردند.
عطاالله خوگیانی، سخن‌گوی والی ننگرهار نیز به روزنامه‌ی اطلاعات روز گفت که صلح خواهان مهاجر افغانستان در پاکستان جمعه شب در ننگرهار رسیده بودند. او گفت که این جوانان با پای پیاده به سمت کابل حرکت کرده‌اند.
این در حالی است که کاروان صلح خواهان هلمند، پس از 37 روز با پیمودند 700 کیلومتر راه، به تاریخ 28 جوزا به کابل رسیدند. آنان نیز از حکومت افغانستان و گروه طالبان خواستند که آتش‌بس اعلام کنند. محمد‌اشرف غنی، رییس‌جمهور افغانستان در دیدار با اعضای این کاروان اعلام کرد که اگر گروه طالبان بپذیرند، حکومت حاضر است که آتش‌بس یک ساله اعلام کند.
اما گروه طالبان تاکنون به خواست این صلح خواهان جواب نداده‌اند. اعضای کاروان صلح هلمند دیروز (شنبه، 2سرطان) اعلام کردند که در مقابل دفتر سازمان ملل و سفارت‌های ایران، پاکستان، روسیه و امریکا در کابل تحصن خواهند کرد.