رحمت‌الله سخاورز-خبرنگار
در نظام‌های مردم‌سالار، انتخابات یک اصل اساسی و محوری است و فرآیند انتخابات است که مناسبات سیاست و قدرت را به گونه‌ی مسالمت‌آمیز تعیین می‌کند. شهروندان در چنین نظام‌ها با رأی و نظر خود، آینده‌ی خود را رقم می‌زنند و سرنوشت خویش را از طریق انتخابات به نمایندگان‌شان می‌سپارند. پس انتخابات یک فرآیند بسیار حساس و سرنوشت‌ساز برای هر شهروند مسوول است که در آن شهروندان به گونه‌ی درست و عقلانی به نمایندگان جامعه‌ی خود، رأی و مشروعیت تصمیم‌گیری کلان اجتماعی و ملی را می‌دهد.
از سویی هم، در روند انتخابات اصل مشارکت و برابری برای تمام شهروندان یک کشور فراهم میباشد تا با استفاده از این اصل مهم دموکراسی، خود را با کاندیداکردن؛ چه در انتخابات پارلمانی و چه در انتخابات ریاست جمهوری در معرض رأی و نظر دیگران قرار دهند و از طرفی هم می‌توانند با حق دست‌داشه‌اش (حق رأی) به یک کاندیدای مورد نظر خود که شایسته‌ی رأی‌دهی باشد، به کرسی پارلمان و یا ریاست جمهوری بنشانند.
بنا بر این انتخابات پارلمانی که قرار است تا چند روز دیگر برگزار شود، یک فرصت مناسب و حساس برای مردم افغانستان میباشد که شهروندان با شرکت در آن باید هم مسوولیت خویش را نسبت به سرنوشت‌شان ادا کند و هم اراده‌شان را برای تغیر و اصلاح، به تمثیل بگذارند.
با این وجود چرا رأی بدهیم؟ مردم افغانستان دست‌کم دو بار تا کنون در انتخابات مجلس نمایندگان شرکت کرده و رأی داده‌اند. نمایندگان کنونی نتیجه‌ی رأی همین مردمانی اند که رأی دادند و با تمام ناملایمات و موانع مبارزه کردند تا نماینده‌یی برای حل مشکلات‌شان تعیین کند.
اما، اکثریت این نمایندگان به استثنای چند نماینده‌یی که شمارشان از تعداد انگشتان پنجه‌ی دست ما هم بیشتر نیست، به جای نمایندگی از مردم و منافع کلان ملی و کشوری به فکر زدوبندهای شخصی و پرکردن جیب‌هاشان بودند. تعدادی کمی از نمایندگان برحال پارلمان پیدا می‌شوند که چند بلند منزل در بهترین موقعیت شهر کابل نداشته باشند و پس از آمدن به خانه‌ی ملت از هیچ، به همه‌چیز نرسیده باشند.
پس رأی می‌دهم تا این بار کسی به نمایندگی از من و مردم رنج‌دیده‌ی افغانستان، به پارلمان نمانیدگی کند که به فکر مال و منال نباشد و در زمان معرفی وزیران کابینه‌ی حکومت برای کسب رأی اعتماد در خانه‌ی ملت بنشیند و به نمایندگی از مردم، طرح‌ها و برنامه‌های نامزدوزیران را با منافع کشور سبک و سنگین کند.
رأی می‌دهم به امید اینکه به نمایندگی از من و تمام شهروندان این کشور کسی به پارلمان آینده راه یابد که در نشست‌ها و برنامه‌های پارلمان حاضر باشد و با کارت سبز و سرخش از من و از مردم، به گونه‌ی واقعی نمایندگی کند. چون در دوره‌های قبلی کسانی از مردم نمایندگی می‌کردند که با عدم انجام مکلفیت‌شان، به اتوریته‌ی نمایندگی شهروندان در پارلمان آسیب زدند؛ اتوریته‌یی که مسوولیت نظارت بر کارکرد حکومت و تصویب قانون را داشت و از ملت مشروعیت گرفته بود.
رأی می‌دهم تا ازمیان این همه تجارت‌پیشگان، رهبرزادگان، استادان دانشگاه و جوانان فعال رسانه‌یی که خود را کاندیدای انتخابات پارلمانی کرده است، شخصی به پارلمان آینده‌ی کشور راه یابد که منافع مردم بر منافع شخصی، سمتی و قومی‌اش اولویت داشته باشد و با صلاحیت‌های قانونی خود مانع کژروی‌های حکومت شود و خانه‌یی که بزرگترین مرکز سیاست‌های کلان کشوری است، به مرکز آدمیان خمود و خمول مبدل نکند.
در آخر، رأی می‌دهم! چون پارلمان جایگاه قدرت مردم کشور میباشد و تنها با رأی و انتخاب دقیق و عقلانی، می‌توان جبران مافات پارلمان ضعیف و ناکارآمد را کرد.