اطلاعات روز: روزنامه‌ی واشنگتن پست نوشته است که ایالات متحده‌ی آمریکا دوازده سال قبل، پس از فرستادن نیروهای نظامی‌به طرف افغانستان، اکنون صدها کارمند وزارت خارجه را برای گرفتن رد سرمایه‌گذاری‌های هنگفت خود که برای توسعه‌ی کشور می‌بایست سرمایه‌گذاری می‌شد، به افغانستان اعزام نموده است.
اما زمان زیادی برای جبران این اشتباه باقی نمانده است؛ چون مناطق تحت کنترول ارتش آمریکا محدود شده و در نتیجه تقریبا تمام دیپلومات‌های ایالات متحده‌ی آمریکا به کابل محدود شده‌اند و این دیپلومات‌ها در وضعیت دشواری قرار گرفته‌اند.
زمانی که این دیپلومات‌ها حتا از کابل خارج شده نمی‌توانند، چطور بر میلیاردها دالری که در پروژه‌های مختلف در ولایت‌ها هزینه می‌شوند، نظارت می‌کنند؟
این دیپلومات‌ها که معمولا در قالب گروه‌های کوچک در مناطق دور‌افتاده زندگی می‌کنند، به جای نظارت از پروژه‌ها، تلاش کرده‌اند که حکومت‌های محلی را برای حفظ ثبات بعد از خروج نیروهای نظامی‌آمریکا از مناطقی که طالبان در آن فعال است، پرورش بدهند.
وزارت خارجه‌ی آمریکا برای نظارت بر پروژه‌هایی که توسط ایالات متحده تمویل شده‌اند، راه‌های غیر‌معمولی را در پیش گرفته است. آن‌ها پیمان کارهای خصوصی را می‌بندند و این پیمان کارها برای این که ثابت کنند که از محل دیدار کردند، فقط عکس و مهر را به آن‌ها تحویل می‌دهند.
شرکت‌هایی که در کابل قرار دارند، برای اخذ معلومات از ولایت‌های دور‌افتاده به مردم محل زنگ می‌زنند و از آن‌ها در باره‌ی چگونگی وضعیت تحصیل، تغذیه و این که آیا آن‌ها به حکومت فعلی اعتماد دارند یا خیر، معلومات می‌گیرند.
یا این شرکت‌ها برای ارزیابی روند کار اعمار بندها و سرک‌ها توسط هواپیما بر آسمان آن مناطق پرواز می‌کنند و از روند کار در این پروژه‌ها از هوا عکس می‌گیرند ( به جای این که رسما از ساحه دیدن کنند)، یا مقام‌های آمریکایی زمانی که مقام‌های محلی افغان از اطراف (ولایات) به کابل می‌آیند، با هم‌کاران خود ملاقات می‌کنند.
یک مقام آمریکایی گفت: «هدف این است که ما فعالیت و برنامه‌های اصلی خود را حفظ کنیم و این چیزی است که ما باید روی آن متمرکز شویم». طی سال‌های اخیر، تعداد آمریکایی‌های ملکی‌ای که توسط وزارت خارجه‌ی این کشور در برنامه‌های مانند این و سایر برنامه‌ها در افغانستان استخدام می‌شوند، افزایش یافته است. آن‌ها به حکومت ملی و حکومت‌های محلی مشورت داده و تلاش کرده‌اند تا از پروژه‌های انکشافی‌ای نظارت کنند که نظر به گفته‌های تحقیق کننده‌های دولت ایالات متحده، چندین میلیون دالر در این پروژه‌ها حیف و میل شده است.
مقام‌ها می‌گویند که تدابیر فعلی، بخشی از تدابیری است که باید در حین ختم جنگ اتخاذ شود. بعضی از مقام‌ها در مورد روند جدید اظهار اطمینان کرده‌اند و گفته‌اند که افغانها کاملا آماده‌اند تا پروژه‌هایی را که توسط کمک‌های ایالات متحده تمویل می‌شوند، با نهاد‌های داخلی مدیریت کنند.
یک مقام دیگر می‌گویند: «مهم نیست که ما جسما در آن جا حضور داشته باشیم، چیزی که مهم است، این است که آن‌ها برای کشور شان آینده‌ای را انتخاب کرده‌اند و این آینده‌ای است که توسط افغانها رهبری می‌شود».
کارمندان وزارت امور خارجه در افغانستان و عراق به شکل افراطی به ارتش آمریکا برای تأمین امنیت اعتماد کرده‌اند. مقام‌های ملکی معمولا در پایگاه‌های ارتش و نیروی دریایی بود و باش داشته‌اند و به شکل منظم با قانون‌شکنان محلی ملاقات کرده‌اند و کمک‌ها را به شکلی که به مصرف رسیده‌اند، تفتیش می‌کردند.
مقام‌ها می‌گویند، درماه مارچ سال 2012، 423 مقام ملکی آمریکا در 83 نهاد مختلف در افغانستان مصروف کار بودند؛ اما در ماه جنوری 2014 کمتر از 99 نفر در 11 موقعیت مصروف خواهند بود.
سفیر آمریکا، جیمز کانینگ‌هام گفت: «ما بدون کمک ارتش به اندازه‌ای که می‌خواهیم، نمی‌توانیم جای پا برای خود نگه‌داریم». مقام‌ها می‌گویند که مشکلات امنیتی غیر قابل پیش‌بینی، سبب تسریع روند خروج غیر‌نظامی‌های آمریکایی از افغانستان شده است.
در ماه اگوست سال گذشته، یک مدیر USAID (راگای عبدالفتاح) در نتیجه‌ی یک حمله‌ی انتحاری در ولایت شرقی کنر به قتل رسید و درماه اپریل یک دیپلومات آمریکایی (انا سیمی‌دونگوف) در مرکز ولایت جنوب‌شرقی زابل کشته شد.