رییس‌جمهور غنی از اروپا ساختن افغانستان دست برداشت و از افغانستان ساختن اروپا ناامید شد. وی از جوانانی که نه برگشتن شان به افغانستان به صلاح مملکت است و نه در اروپا امکان ماندن دارند، خواهش کرد که نه آن و نه این در خاور میانه یگان جای برای خود پیدا کنند. وی در این باره به خبرنگاران گفت:
«ما فعلاً در داخل جا نداریم، چون می‌خواهیم تمام افغانستان را به گورستان تروریسم تبدیل کنیم. در اروپا هم متاسفانه در سَرَک‌ها طلا فرش نکرده‌اند و جوانان ما از این بابت ناراحت اند. به همین دلایل خواهش ما از جوانان این است که فعلاً خود را در جاهایی چون سوریه و عراق بگیرند تا دست ما از مراسم تشییع جنازه و تدفین تروریست‌ها در داخل کشور سبک شود. بعد، ان‌شاءالله همه‌ی این جوانان را به وطن برخواهیم گرداند.»
رییس‌جمهور هم‌چنان تاکید کرد که از ولادیمیر پوتین خواسته تا مناطق تحتِ سرگردانیِ مهاجران افغان در سوریه و عراق را هدف بمباران قرار ندهد. وی در این زمینه گفت:
«جوانان افغانی که از اروپا اخراج شده‌اند و فعلاً به‌صورت بنیادین در شهرهای رمادی، موصل، الیپو و رقه در عراق و سوریه پراکنده‌اند، نگران نباشند. طیاره‌های جنگی سوخوی45 با نوعی وسایل افغان‌یاب تجهیز شده‌اند تا جوانان ما را نزنند.»
وی در پاسخ به این سوال که آیا کشوری چون آلمان از نظر حقوقی می‌تواند جاده‌های غیر طلایی داشته باشد، گفت:
«برای پاسخ به این سوال به من کمی فرصت بدهید. بهتر است جواب تان را از زبان مشاور حقوقی‌ام بدهم؛ چون فکر می‌کنم اگر جوابم غلط باشد، به جای سرخ و سبز شدن در پیش خلق خدا می‌توانم مشاور حقوقی‌ام را از کار برکنار کنم.»
براساس بعضی گزارش‌ها، جاده‌های آلمان و دیگر کشورهای غربی تا یک روز پیش از سفر رییس‌جمهور ما به آن دیار با طلا فرش بوده‌اند. اما برای گمراه کردن او طلاها را از جاده‌ها جمع می‌کنند تا روی او را در پیشگاه تاریخ چیز کنند. سال گذشته پاکستان نیز وقتی که مطمئن شد رییس‌جمهور غنی به ملاعمر پیام تبریکیه‌ی عیدی فرستاده، کاری کرد که ملاعمر دو سال پیش مرده باشد. خُرد و بزرگ و زن و مرد این جهان دست به دست هم داده‌اند تا آبروی این رییس متفکر را ببرند.
خبرِ شایسته و به‌جای این ماه
