تیم ملی در مستطیل سبز عالی درخشید. با همه‌ی نقش آفرینی درخور ستایش که بازیگران تیم ملی از خود به اجرا گذاشتند، اما داور میدان سوت پایانی را به نفع هند به صدا درآورد. نایب قهرمانی جنوب آسیا اما نباید ما را از حاشیه‌های مهم این بازی دور کند. این بازی هیجانی مثبت خلق کرد و توانست شهروندان کشور را برای لحظات هرچند کوتاه در کنار هم جمع کند. بازی فینال در شمار آن دسته مسایلی قرار می‌گیرد که حواشی آن بر متن سنگینی می‌کرد، رویدادهای که خارج از میدان بازی صورت گرفت از نظر سیاسی و اجتماعی برای جامعه افغانستان مهم‌تر از نتیجه بازی بود:
اول، از صبح دیروز برخی از شهروندان کشور برای نمایش این بازی در مکان‌های عمومی در بسیاری از مناطق کشور شروع به کار کردند و محلات نمایش بازی فوتبال را از طریق شبکه‌های اجتماعی به اطلاع مردم می‌رساندند. بسیاری از باشندگان کابل برای تماشای این بازی خانه‌های شان را ترک کردند تا این بازی هیجان‌انگیز را در مکان‌های عمومی تماشا کنند. تپه، پارک و رستورانت‌ها در کابل از پرجمعیت‌ترین مکان‌هایی بود که مردم برای دیدن بازی فوتبال در آن‌جا گردهم آمده بودند. هوای سرد و آلوده و هم‌چنان اوضاع بد امنیتی کابل اما مانع از آن نشد تا مردم به تماشای بازی به خیابان‌ها نریزند. در روز اول سال جدید میلادی بالای یک رستورانت در کابل حمله انتحاری صورت گرفت و این تشویش که ممکن مردم در مکان‌های عمومی به‌دلیل حملات احتمالی جمع نشوند، بسیار بود اما مردم این خطر را نادیده گرفتند.
دوم، در کنار شهروندان، بسیاری از سیاستمداران کشور نیز هم‌زمان با مردم به تماشای این بازی نشستند. رییس حکومت وحدت ملی همراه با همکارانش و حامد کرزی، رییس جمهور پیشین از جمله کسانی بودند که عکس‌های خود را که در حال تماشای بازی فوتبال بودند، منتشر کردند. این عکس‌ها توسط کاربران بسیاری دست‌به‌دست شد و مورد استقال قرار گرفت.
آن عده که توانایی مالی برای سفر به هند را داشتند برای تشویق اعضای تیم ملی عازم هندوستان شدند تا بازیگران تیم ملی فوتبال شان را از نزدیک همراهی کنند. این بازی اما تنها و منحصر به باشندگان کابل نبود، مردم در سراسر کشور به خیابان‌ها ریخته بودند تا بازی تیم ملی شان را در برابر هند تماشا کنند. ننگرهار یکی از ولایات ناآرامی است که به‌دلیل حضور گسترده مخالفان مسلح در آن، انتظار نمی‌رفت مردم در کنار هم جمع شوند و فوتبال تماشا کنند.
سوم، افغانستان جامعه جنگ‌زده و گرفتار مسایل گوناگون است. مردم کم‌تر فرصت برای تخلیه هیجان داشته و اغلب درگیر مسایل شکننده زندگی روزمره خود هستند. شکاف‌های قومی و مسایل متعدد دیگر سیاسی و اجتماعی در گذشته و اکنون مثل دیوار عمل کرده و مردم را از هم دور نگهداشته است. نقشی را که فوتبال در همبستگی مردم در چند سال گذشته و اکنون ایفا کرده بینظیر است. مردم فارغ از تعلقات قومی یا مذهبی به مثابه یک «ملت» در کنار هم جمع شده و به طرفداری از یک تیم ملی به شادی و سرور پرداخته‌اند.
چهارم، ورزش چه در گذشته یا اکنون نقش مهمی را در ایجاد همدلی و همبستگی اجتماعی در میان مردم ایفا کرده است. با آگاهی به اهمیت این موضوع، ورزش و بازیگران ما، آن‌گونه که باید مورد توجه حکومت قرار نگرفته است. پس از سال‌ها اعضای تیم ملی از امکانات اندکی برخوردارند و حکومت کم‌تر در حوزه ورزش سرمایهگذاری کرده است. در سال‌های اخیر برخی از مدالآوران کشور، از جمله روحالله نیکپا به‌دلیل تعصب و برخوردهای نادرست مسئولان، حتا کشور را ترک کرده‌اند. نباید با ورزشکاران و کسانی که در خلق همدلی نقش بی‌بدیلی را در جامعه ایفا می‌کنند، این‌گونه برخورد شود.
بازی تماشایی در مستطیل سبز قهرمانی جنوب آسیا
