رییس‌جمهور غنی دیروز در رأس یک هیات بلندپایه‌ی دولتی به ولایت بامیان رفت. در این سفر مقام‌های ارشد حکومتی از جمله معاون دوم ریاست‌جمهوری، معاون دوم ریاست اجراییه، وزرا و برخی از دیپلمات‌های خارجی، رییس‌جمهور را همراهی می‌کردند. در این سفر چند پروژه‌ی عمرانی از جمله میدان هوایی بامیان و سرک میدان وردک-بامیان توسط رییس‌جمهور افتتاح شد. رییس‌جمهور و مقام‌های بلندرتبه‌ی دیگر حکومتی در سخنرانی‌های خود وعده‌ی کارهای بیشتر به مردم مناطق مرکزی دادند و گفتند که پروژه‌های بیشتری در این مناطق اجرا خواهند شد.
افتتاح پروژه‌های متذکره در بامیان به تنهایی خود اهمیت چندانی ندارد. این پروژه‌ها در دوره‌ی حکومت پیشین طرح و اجرا شده و حتا قبلاً رسماً به بهره‌برداری سپرده شده بودند. هیچ یک از این پروژه‌ها در دوران حکومت وحدت ملی به راه انداخته نشده‌اند و امتیاز کار آن نیز به این حکومت بر نمی‌گردد. بنابراین، افتتاح این پروژه‌ها نه نشانه‌ی کار جدی حکومت در بامیان است و نه هم می‌تواند مصداق عملی شدن تعهدات حکومت به این ولایت تلقی شود.
سفر رییس‌جمهور غنی در بامیان، یک سفر کاملاً سیاسی بود. او درحالی به این ولایت سفر کرد که مردم مناطق مرکزی به‌دلیل عدم انتقال لین برق 500 کیلوولت از بامیان، به‌شکل گسترده‌یی از حکومت مرکزی ناراض‌اند. بخش عمده‌ی مردم این مناطق حکومت را به تبعیض، بی‌عدالتی و انحصارگری متهم می‌کنند. جنبش روشنایی که در اعتراض به همین مساله ظهور کرده است، از چند ماه بدین‌سو به تصمیم حکومت اعتراض دارد و واقعه‌ی دوم اسد دهمزنگ، حکومت و جنبش روشنایی هر دو را در شرایط بسیار دشوار قرار داده و عملاً زمینه‌ی رویارویی میان حکومت و مردم و یا دست‌کم، نافرمانی مردم از حکومت را فراهم آورده است. غنی و هیات همراه‌اش درست در زمانی به بامیان سفر کردند که قرار است به‌زودی جنبش روشنایی در مراسم اربعین شهدای روشنایی، گام بعدی مبارزات مدنی خود را اعلام کند. از این‌رو سفر غنی به بامیان، یک سفر کاملاً سیاسی بود و از این منظر از اهمیت زیادی برخوردار است. او در نظر داشت با این سفر بتواند توجه مردم مناطق مرکزی را به برنامه‌های حکومت جلب کند و شکاف عمیقی را که در جریان تحولات اخیر شکل گرفته است، ترمیم کند.
درحالی‌که اشرف غنی و تیم همراه او تلاش کردند قناعت مردم مناطق مرکزی را با تعهدات جدید و برنامه‌های آینده‌ی حکومت برای این منطقه، به‌دست آورند، اما به‌نظر نمی‌رسد اقناع مردم به این سادگی ممکن باشد. پروژه‌هایی را که رییس‌جمهور افتتاح کرد میراث حکومت پیشین است و پروژه‌های جدید، صرفاً در قالب یک طرح ارائه شده‌اند. مردم به‌دلیل عدم اجرای تعهدات پیشین حکومت، نسبت به این طرح‌های جدید نیز با شک و تردید نگاه می‌کنند. از طرف دیگر، مطالبه‌ی اصلی مردم مناطق مرکزی انتقال لین برق 500 کیلوولت از بامیان است. درحالی‌که حکومت به این خواسته‌ی مردم تن نداده است، گمان نمی‌رود این سفر رییس‌جمهور به خودی‌خود بتواند شکاف‌های موجود را ترمیم کند و در نهایت تنشی را که در روابط میان مردم مناطق مرکزی و حکومت شکل گرفته، آرام کند.
تنش میان مردمان مناطق مرکزی و حکومت بر سر اجرای پروژه‌ی برق 500 کیلوولت از مسیر بامیان کماکان ادامه خواهد یافت. به‌نظر می‌رسد جنبش روشنایی آمادگی راه‌اندازی یک حرکت فراگیر دیگری را می‌گیرند تا حکومت را بیش از پیش به‌دلیل عدم پاسخ به مطالبات‌شان تحت فشار قرار بدهند. با توجه به مشروعیت مطالبات جنبش روشنایی در مناطق مرکزی، این حرکت اجتناب‌ناپذیر به‌نظر می‌رسد و قطعاً این حرکت برای حکومت یک چالش جدی محسوب می‌شود.
با توجه به تنش‌های موجود میان جنبش روشنایی و حکومت وحدت ملی، به‌نظر می‌رسد که سفر دیروز رییس‌جمهور به بامیان بدون ایجاد تغییر در افکار عمومی نسبت به حکومت وحدت ملی در سایه‌ی اعتراضات بعدی جنبش روشنایی گم شود و سفر رییس‌جمهور و پروژه‌های روی دست گرفته شده، نتواند بر رویارویی موجود تأثیر مثبتی بگذارد.
