برنامه‌ی میثاق شهروندی دیروز با حضور سران حکومت وحدت ملی در ارگ افتتاح شد. میثاق شهروندی ادامه‌ی برنامه‌ی همبستگی ملی است که پیش از این از سوی وزارت احیا و انکشاف دهات در کشور تطبیق و اجرا شد. مسئولین در افتتاح این برنامه گفتند که میثاق شهروندی یک قرارداد دو طرفه میان دولت و ملت است که از سوی وزارت احیا و انکشاف دهات، مالیه، صحت عامه، معارف، زراعت و ارگان‌های محل در سراسر کشور به اجرا گذاشته می‌شود. اهداف اساسی میثاق شهروندی کاهش فقر از طریق تسهیل‌گری و دسترسی مردم به خدمات اساسی صحی، تعلیم و تربیه، زراعت، مدیریت آب به‌شمول تهیه‌ی آب آشامیدنی، آبیاری، کنترل سیلاب‌ها و نزدیک ساختن فاصله‌ی روستاها با شهرها از طریق ساخت سرک‌های درجه‌سوم و خدمات برق‌رسانی است. این برنامه که برای ده سال آینده طراحی شده، از طریق شوراهای انکشافی قریه‌ها و مطابق به خواست آن‌ها اجرا می‌شود.
وزیر احیا و انکشاف دهات گفت که میثاق شهروندی برای ده سال و طی سه مرحله تطبیق خواهد شد. مرحله‌ی نخست این برنامه تا چند روز بعد آغاز خواهد شد. بودجه‌ی میثاق شهروندی بالغ بر یک میلیارد دالر است که از سوی حکومت و بانک جهانی پرداخت خواهد شد. وزیر مالیه گفت که در حال‌حاضر ۶۳۰ میلیون دالر برای چهار سال نخست از مجموع یک میلیارد دالر بودجه‌ی این برنامه موجود است و اولین تمویل‌کننده‌ی آن خود حکومت وحدت ملی میباشد. به گفته‌ی او، ۱۳۰ میلیون دالر در قدم نخست و ۱۶۰ میلیون دالر از طریق دونرها برای برنامه‌ی میثاق شهروندی در نظر گرفته شده‌است. رییس بانک جهانی نیز گفته که ۴۰۰ میلیون دالر را زیر نام همین طرح در اختیار دولت قرار داده و در مورد پرداخت ۱۰۰ میلیون دالر دیگر با بورد اجرایی بانک مشورت خواهد شد.
برنامه‌ی همبستگی ملی یکی از موفق‌ترین برنامه‌های انکشافی در کشور بود. این برنامه از طریق شوراهای محلی مطابق به نیاز مردم به مصرف رسید. از سوی دیگر این برنامه میان مردم و دولت رابطه‌ی مستحکمی ایجاد کرد. تطبیق برنامه‌ی میثاق شهروندی نیز فاصله‌ی میان مردم و حکومت را تا حد زیادی کاهش خواهد داد. ویژگی‌های چنین برنامه‌هایی این است که مردم خود مطابق به نیازهای‌شان بودجه را به مصرف می‌رسانند و امکان سوءاستفاده از آن را به حد‌اقل می‌رسانند.
بیشترین جمعیت کشور ساکن روستاها می‌باشند. مردم اما در روستاها با چالش‌های گوناگونی مواجه هستند. خدمات اولیه در اطراف در پایین‌ترین سطح قرار دارد. مردم از ناحیه‌ی خدمات صحی رنج می‌برند؛ تعلیم و تربیه ضعیف است، دسترسی به انرژی برق وجود ندارد یا ناچیز است و همین طور ده‌ها مساله‌ی دیگر باعث شده است زندگی در روستاها به‌سختی بگذرد. در جریان تطبیق برنامه‌ی همبستگی ملی ناامنی هم بیشتر شد. بخشی از پروژه‌های زیربنایی تخریب و یا در مناطقی که ناامن بود اساسا چنین برنامه‌یی تطبیق نشد.
در افتتاح برنامه‌ی میثاق شهروندی سران حکومت اعلام کردند که این برنامه در سراسر کشور عملی خواهد شد. در صورتی‌که وضعیت امنیتی بهبود پیدا نکند امکان اجرایی شدن این برنامه در مناطق جنگی ناممکن است. مخالفین مسلح عملا دست به تخریب زیربناها می‌زنند و مکاتب و شفاخانه‌ها را ویران می‌کنند. نظر به آماری که فرمانده ناتو ارائه کرده است، 10درصد مردم در مناطق تحت کنترل طالبان زندگی می‌کنند و 20 درصد مردم نیز در مناطقی زندگی می‌کنند که میان دولت و طالبان جنگ جریان دارد. یعنی در حدود 65 الی 70 درصد جمعیت کشور در قلمرو تحت کنترل دولت زندگی می‌کنند. ناامنی چالشی بزرگ در برابر تطبیق سرتاسری برنامه‌ی میثاق شهروندی است. شمار زیادی از شهروندان کشور از یک‌طرف قربانی جنگ و ناامنی شده‌اند و عملا هزینه پرداخته‌اند و از سوی دیگر از برنامه‌های انکشافی محروم مانده‌اند.
