احمد ولید راشدی در سال ۱۹۹۵ در اوج جنگ‌های داخلی پس از برخورد راکت در خانه‌اش در خیرخانه کابل یک پایش را از دست داد.
او که در جنگ‌های داخلی هم پدر و هم یک برادرش را از دست داده بود، در پنج سالگی همراه با خانواده‌اش افغانستان را ترک کرد و به دنمارک پناهنده شد.
حالا بعد از ۲۵ سال معلولیت، برای ترویج فرهنگ ورزش در افغانستان راهکار «آزادی حرکت» را راه اندازی کرده است.