پس از قهرمانی‌های پی‌هم، برای اولین بار مسئولان شهری در امریکا بیستم جولای را به‌نام عباس کریمی، شناگر افغانستانی نام‌گذاری کرده‌اند. صفحه‌ی تویتر رسمی مربوط به شهر فورت لوندردل، شهر ساحلی ایالت فلوریدای امریکا با نشر تصاویری به این مناسبت گزارش داده است که از روز بیستم جولای ۲۰۲۱، زیر عنوان روز عباس کریمی در آن شهر تجلیل شده است. شهر ساحلی که دارای مکان‌های مشهور برای رقابت‌ها بین‌المللی ورزش شنا است.
این دست‌آورد جدید عباس کریمی، جوان ۲۲ ساله‌ی شناگر افغانستانی در امریکا است که مورد استقبال قرار گرفته است. او قرار است در ماه آینده در رقابت‌های پارالمپیک ۲۰۲۰ توکیو نیز شرکت کند.
عباس کریمی، جوان شناگر افغانستانی از ولایت بامیان است که بدون دست به دنیا آمده است. کریمی با آن‌که دست ندارد اما تاکنون در چندین رقابت ملی و بین‌المللی شنا مقام اول را کسب کرده است. کریمی ثابت کرده است که معلولیت مانع پیشرفت بوده نمی‌تواند. او سال‌هاست که با قهرمانی‌هایش میان ورزشکاران و معلولان به یک نمونه‌ای از موفقیت تبدیل شده است.
در بامیان عباس کریمی نخست در رانندگی و نوشتن با پا از خود مهارت نشان داد. سپس از رفتن به مکتب دلسرد شد و به ورزش رزمی و سپس شنا روی آورد. او در مدت بسیار کم توانست که مهارت شنا را زیر نظر مسئولان تیم ملی آب‌بازی کشور به‌دست بیاورد و برای نخستین بار از میان معلولان مدال طلا بگیرد.
کریمی در سال ۲۰۱۳ در رقابت‌های بین‌المللی شنا در ترکیه زیر عنوان «معلولیت ناتوانی نیست» شرکت کرد. او در این رقابت‌ها که میان شناگران معلول ۳۵ کشور جهان برگزار شده بود قهرمان شد و مدال طلا گرفت.
کریمی در سال ۲۰۱۸ نیز در رقابت‌های جهانی شنا در شهر ایندیاناپلیس امریکا نیز قهرمان شد و مدال طلا گرفت. پیش از آن در سال ۲۰۱۷ در رقابت‌های جهانی مکزیکو سیتی در بخش شنا مدال نقره گرفته بود.
در ادامه‌ی قهرمانی‌ها، کریمی در سال ۲۰۱۹ با شرکت در یک رقابت سرتاسری میان‌ایالتی امریکا در چهار سبک شنا به مقام قهرمانی رسید و چهار مدال طلا گرفت. این مدال‌ها و قهرمانی‌ها راه او را برای شرکت در مسابقات پارالمپیک توکیو ۲۰۲۰ باز کرد. اکنون او قرار است ماه آینده در رقابت‌های المپیک توکیو شرکت کند و امیدواری وجود دارد که در آن نیز قهرمان شود. کریمی از دو سال پیش گفته بود که برای شرکت در رقابت‌های پارالمپیک توکیو ۲۰۲۰ آمادگی می‌گیرد.
حدود ۲۲ سال پیش وقتی کریمی با نداشتن هر دو دست تولد می‌شود پدر و مادرش از این بابت نگرانی داشته‌اند که او چگونه بدون دو دست به زندگی ادامه دهد و بار دوش جامعه و خانواده‌اش نشود. اکنون اما برعلاوه‌ی این‌که تمام این نگرانی دیگر وجود ندارد بلکه او به یک الگوی موفقیت و تلاش برای معلولان به‌ویژه برای مردم افغانستان تبدیل شده است. کشوری که در آن بیشتر معلولان از بی‌توجهی و ناتوانی گاهی روی جاده‌های سوزناک در گرما و سرما گدایی می‌کنند. گاهی از طرف خانواده‌ها و جامعه در قبال آنان بی‌مهری می‌شود. آنان دست به کارها شاقه می‌زنند و حقوق انسانی و اجتماعی آنان نیز پایمال می‌شود.