پناهجویان افغان در اندونیزیا تأیید می‌کنند که یک پناهجو در شهر «پیکن بارو»ی این کشور خود را حلق‌آویز کرده و به زندگی‌اش نقطه‌ی پایان گذاشته است.
این پناهجو شام روز گذشته (شنبه، ۲۵ جدی) در حمام خود را حلق‌آویز کرده است.
حبیب میرزایی، از پناهجویان افغان در اندونیزیا به روزنامه اطلاعات روز گفت پناهجویی که خودکشی کرده، با اعضای خانواده‌‌اش چندین سال منتظر اسکان مجدد بوده‌اند. این فرد پنج فرزند داشته است.
مهدی علی‌زاده، دیگر پناهجوی افغان در اندونیزیا به روزنامه اطلاعات روز گفت که علت انگیزه و افزایش خودکشی در میان جامعه‌ی پناهندگان و پناهجویان در اندونزی ناامیدی است.
به گفته او، اکثریت پناهجویان از هشت تا ده سال می‌شود که در بلاتکلیفی و ناامیدی کامل به‌سر می‌برند. او تأکید کرد که این افراد نه راه برگشت دارند و نه هم راه پیشرفت.
این پناهجو علت اختلال روانی پناهجویان را بی‌کفایتی، کم‌کاری و سهل‌انگاری سازمان‌های مهاجرتی سازمان ملل و سیاست کشورهای پناهجوپذیر خواند.
او گفت: «نگرانی ما این است که اگر روند اسکان مجدد و به طور کل شرایط به همین منوال پیش برود، ممکن است ما عزیزان دیگر را نیز از دست بدهیم.»
این پانزدهمین مورد از خودکشی پناهجویان افغان در اندونیزیا در ده سال گذشته است. دلیل خودکشی اقدامات ضعیف کمیساریای پناهندگان سازمان ملل متحد در اندونیزیا خوانده شده است.
اندونیزیا به برزخ پناهجویان شهره است. سال‌ها است که پناهجویان عمدتا افغان در این کشور در بی‌سرنوشتی گیرمانده‌اند.
شماری از پناهجویان افغان در اندونزی در اعتراض به این وضعیت طی هفته‌های اخیر اعتصاب کرده و برخی از آن‌ها لب‌های خود را دوخته‌اند.
اخیرا کاربران شبکه اجتماعی در اعتراض به بی‌سرنوشتی پناهجویان افغان در اندونزی، کارزاری را در حمایت از آنان در تویتر به راه انداخته بودند.