حسن ادیب
(شبنه، ۲۴ ثور) مسابقه‌ی داستان‌نویسی «خیابان» در کابل برگزار شد. برگزاری این مسابقه از طرف نهاد «سلام‌توسعه» بوده است. در این مسابقه، ۱۶ داستان به مرحله‌ی نهایی راه یافته و امتیاز گرفته است. از آن میان اما سه داستان به‌عنوان داستان‌های برتر انتخاب و برنده‌ی جایزه شده است. با گزینشی که از جانب داوران این مسابقه صورت گرفته بود، «یک روز از زندگی عبدالله» داستانی از محمداسماعیل یوسفی مقام اول، «پرواز به دنیای دیگر» از حفیظ‌الله حفیظ مقام دوم و «مریم» از حسنیه رسولی مقام سوم را گرفته است.
جوایز این مسابقه برای هر یک از این سه داستان برتر دو جلد کتاب بوده است. افزون بر آن، برای نویسندگان آن سه داستان، از جانب نهاد سلام‌توسعه تقدیرنامه نیز داده شده است.
اشتراک‌کنندگان مسابقه از تاریخ اعلام آن (۲۷ حمل ۱۴۰۱) تا یکی دو روز پیش از تاریخ ختم آن (۲۴ ثور ۱۴۰۱)، داستان‌های‌شان را به صورت آنلاین به مسئولین این مسابقه فرستاده بودند. به گفته‌ی مسئولین برگزاری این برنامه «عموم اشتراک‌کنندگان، جوانان بوده‌اند که از داخل و خارج از کشور اشتراک کرده بودند».
برگزارکنندگان این برنامه می‌گویند که هدف از برگزاری این مسابقه «ترویج فرهنگ نویسندگی در میان جوانان و انگیزه‌دهی آنان» بوده است.
روز شنبه در مراسم اعلام مسابقه، تعدادی از جوانان اشتراک‌کننده داستان‌های‌شان را خوانده‌اند. افزون بر آن، عده‌ای هم شعر دکلمه کرده‌اند. به گفته‌ی مسئولین برگزاری این مسابقه، آقای معصوم‌علی امین، داستان طنزی خودش را خوانده است و سبب خنده و خوشحالی حضار شده است. آقای محمد اختیاری هم شعری دکلمه کرده است.
در ادامه، فرزاد قاسمی، یکی از برگزارکنندگان این مسابقه از طرف نهاد سلام‌توسعه در مورد نقش جوانان در تغییر جامعه صحبت کرده است.
در این برنامه، بیشتر از ۵۰ نفر اشتراک کرده و در پایان برنامه تمامی اشتراک‌کنندگان از جانب نهاد سلام‌توسعه لوح تقدیر دریافت کرده‌اند.
مسابقه‌ی داستان‌نویسی خیابان در حالی در کابل برگزار شده است که پس از سقوط کابل به دست طالبان، چنین برنامه‌هایی بسیار کم‌رنگ شده است.
بیشتر از ۸ ماه می‌شود که مکتب‌های دختران بالاتر از صنف ششم بسته و تعداد زیادی از دانش‌آموزان و دانش‌جویان در حال ترک تحصیل‌اند. آن‌عده‌ای کمی هم که هنوز مکتب می‌روند، به‌ویژه دانش‌آموزان غرب کابل، با پریشانی و نگرانی امنیتی به مکتب می‌روند. مسئولین برگزاری این مسابقه می‌گویند که در چنین روزهای تلخی، رسالت‌شان دانسته‌اند که با برگزاری چنین برنامه‌هایی به جوانان دلسرد از تحصیل، امیدواری و انگیزه دهند.