هجوم کوچی‌های مسلح به چندین روستا در ساحه‌ی «غم‏‌قول» ولسوالی خدیر دایکندی

منابع محلی در ولایت دایکندی از هجوم کوچی‌ها به چندین روستای دور افتاده در ساحه‌ی غم‏‌قول ولسوالی خدیر این ولایت خبر می‌دهند.

این منابع امروز (سه‌شنبه، ۲۷ ثور) به روزنامه اطلاعات روز گفته‌اند که از چندی بدین‌سو نزدیک به ۲۰ خانواده از کوچی‌ها با هزاران رأس مواشی در ساحه‌ی غم‏‌قول ولسوالی خدیر هجوم آورده و باعث تخریب چراگاه‏‌ها و محصولات زراعتی مردم شده‌اند.

یکی از باشندگان محل که خواست نامش در خبر ذکر نشود، گفت: «این کوچی‌ها از ولایت‌های هلمند و دهراوود ارزگان به روستاهای خیرخانه، گزبری، شکردره، پشنی و جوز غم‏‌قول ولسوالی خدیر آمده‌اند.»

او هم‌چنین گفت که مردم محل از طریق زراعت و مالداری امرار معیشت می‌کنند، اما هجوم کوچی‌ها باعث تخریب مزارع للمی و چراگاه‌های مردم شده است.

 به‌گفته‌ی او، این کوچی‌ها با سلاح‌های سبک و سنگین مجهز اند و مردم محل را تهدید به مرگ و کوچ اجباری می‌کنند.

باشندگان محل می‌گویند که کوچی‌ها شبانه دست به فیرهای هوایی می‌زنند و این عمل آن‌ها باعث ایجاد رعب و وحشت میان مردم می‌شوند.

باشندگان غم‏‌قول از اداره‌ی محلی دایکندی می‌خواهند تا جلوی خودسری کوچی‌ها را گرفته و نگذارند که کسانی زیر نام طالبان، دست به مردم‌آزاری بزنند.

مردم می‌گویند که با توجه به خشک‌سالی و گسترش دامنه‌ی فقر، اندک محصولات زراعتی که در اختیار دارند، اگر توسط کوچی‌ها از بین برده شوند، ناگزیر خواهند شد که دست به کوچ اجباری بزنند.

با این حال، امین‌الله عبید والی طالبان برای دایکندی به یک رسانه‌‌ی محلی در این ولایت، وجود مشکلات میان ده‌نشینان و کوچی‌ها در چند ولسوالی دایکندی را تأیید کرده است.

عبید گفته است که هیأتی با ترکیب ولسوال، قوماندان امنیه و مدیر زراعت در سطح ولسوالی‌ها تعیین شده‌اند تا این مشکلات را میان طرفین حل، از تخریب مزارع مردم جلوگیری و «حق کوچی‌ها را طبق اصول بدهند».

هنوز مشخص نیست که کوچی‌ها چه حقی بر گردن ده‌نشینان ولسوالی‌های هزاره‌نشین دارند و طبق کدام اصول باید این حق به آن‌ها داده شود.

والی طالبان برای دایکندی می‌گوید که به هیچ‌کس اجازه‌ی حمل سلاح به‌شکل غیرقانونی داده نخواهد شد و «به نهادهای امنیتی هدایت می‌دهم که این موضوع را پی‌گیری کنند».

این درحالی است که سال گذشته نیز با حاکمیت طالبان، شماری از کوچی‏‌ها مجهز با سلاح‏‌های سبک و سنگین به منطقه‌ی غم‌قول آمده بودند.

این کوچی‌ها بالای زمین‌های مردم‌ ادعای ملکیت کرده و  200 خانواده را در این ساحه تهدید به کوچ اجباری کرده بودند.