دیدبان حقوق بشر میگوید که افراد دارای معلولیت از روند کمکرسانی به آسیبدیدگان زمینلرزه در جنوبشرق افغانستان کنار گذاشته شدهاند.
در اواخر ماه جوزا سال جاری خورشیدی، ولایتهای پکتیکا و خوست را زمینلرزهی مرگبار که قدرت آن ۵.۹ درجهی ریشتر اندازهگیری شد، تکان داد.
طالبان میگویند که در این حادثه بیش از یکهزار نفر جان باخته و بیش از یکهزار و ۵۰۰ نفر دیگر زخمی شدهاند.
دفتر هماهنگکنندهی کمکهای بشردوستانه سازمان ملل متحد (اوچا) اما در گزارشی گفته است که حدود ۷۷۰ نفر در هر دو ولایت از اثر زمینلرزه جان باخته و نزدیک به یکهزار و ۵۰۰ نفر دیگر زخمی شدهاند.
دیدبان حقوق بشر گفته است که این حادثه فاجعه انسانی دیگری را ایجاد کرد.
این نهاد در گزارشی گفته است که افغانستان زلزلهخیز است و تخمین زده میشود که بیش از ۷۰۰۰ نفر در دههی گذشته بر اثر زمینلرزه کشته شدهاند.
دیدبان حقوق بشر گفته است که افراد دارای معلولیت در افغانستان اغلب با موانعی برای دسترسی به حمایتهای بشردوستانه مانند غذا، خدمات و کمکهای پزشکی مواجه هستند.
به گفتهی این نهاد، در پی زمینلرزهی اخیر، اطلاعات در مورد نیازهای افراد دارای معلولیت وجود ندارد و بسیاری از روند کمکها کنار گذاشته شدهاند.
یک زن افغان که سازمانی به رهبری افراد دارای معلولیت را تأسیس کرده و پس از تسلط طالبان مجبور به فرار از کشور شده، به دیدبان گفته است: «فکر میکنم افراد دارای معلولیت در طول برنامههای کمک و نجات رها شدهاند؛ زیرا هیچکس تلاش نکرد تا افراد دارای معلولیت را از بین همهی افراد آسیبدیده تشخیص دهد.»
دیدبان حقوق بشر گفته است که پس از زمینلرزه، بسیاری از بازماندگان دارای معلولیت از جمله افرادی که بهدلیل زمینلرزه دچار معلولیت شدهاند، اکنون به حمایت فوری صحی برای آسیبها، دسترسی به خدمات توانبخشی و وسایل کمکی نیاز دارند.
این نهاد افزوده است که از زمان تسلط طالبان، با توجه به نقض جدی حقوق بشر توسط مقامات این گروه، دولتها با تأمین بودجه برای کمکهای بشردوستانه به افغانستان با مشکل مواجه شده است.
با این حال دیدبان حقوق بشر تأکید کرده که پرداختن به نیازهای بشردوستانه باید از سیاستِ به رسمیت شناختن و مشروعیت طالبان جدا نگهداشته شود و در غیر این صورت، افراد دارای معلولیت و سایر افراد در معرض خطر، بار عمدهی این بحران را متحمل خواهند شد.
این نهاد افزوده است که آژانسهای بشردوستانه که به زمینلرزه واکنش نشان میدهند باید به سرعت ارزیابیهایی را در مورد نیازهای افراد دارای معلولیت انجام دهند تا اطمینان حاصل شود که کمکهای بشردوستانه بدون تبعیض به همه میرسد.