جان بس، سفیر پیشین ایالات متحده امریکا در افغانستان گفته است که در مورد تدابیر خروج نیروهای امریکایی از افغانستان اطلاعات کافی وجود نداشته است.
نشریه‌ی پولیتیکو به تازگی جزئیات جلسه‌ی پشت درهای بسته کمیته روابط خارجی مجلس نمایندگان امریکا در تابستان سال گذشته‌ی میلادی را فاش کرده کرده است.
طبق این گزارش، بس به قانون‌گذاران امریکایی گفته است: «ما نمی‌دانستیم که آیا نیروهای امریکایی به صفر می‌رسد یا خیر. نمی‌دانستیم کاهش نیروهای ایالات متحده با چه سرعتی اتفاق می‌افتد، نمی‌دانستیم که آیا رییس‌جمهور سفارت ما را باز نگه می‌دارد یا برخی از نیروهای ضدتروریسم ایالات متحده را در داخل کشور [افغانستان] حفظ خواهد کرد.»
مولی فی، دیپلمات امریکایی و معاون سابق زلمی خلیل‌زاد در جریان مذاکرات دوحه نیز گفته است که تصمیم یک‌جانبه‌ی ایالات متحده برای کاهش حضور نظامیان این کشور در افغانستان نقش مهمی در دلسردکردن طالبان از توافق برای حل‌وفصل سیاسی با سایر افغان‌ها داشته است.
او همچنین گفته است که به نظر او تصمیم کاهش نیروها به ۴۵۰۰ نفر بدون این‌که الزام‌آور عملکرد طالبان باشد، چشم‌انداز مذاکرات بین‌الافغانی را به‌گونه‌ی قابل توجهی تضعیف کرد.
به‌گفته‌ی او، به نظر می‌رسد طالبان از این تصمیم امریکا به این نتیجه رسیده بودند که رییس‌جمهور ترمپ بدون توجه به رفتار این گروه قصد عقب‌نشینی را دارد.
این دیپلمات امریکایی افزوده است که ایالات متحده امریکا میکانیسمی را برای تضمین اجرای معامله‌ی خود با طالبان باقی نگذاشته است: «اجرای توافق امریکا و طالبان بسیار ضعیف بود که در نهایت روند کم‌احتمال [مذاکرات بین‌الافغانی] را برهم زد.»
مولی فی خاطرنشان کرده است که با کاهش یک‌جانبه‌ی نیروها توسط امریکا، انتظارات طالبان نیز بلند رفت، طوری که به‌گفته‌ی او، با روی‌کار آمدن رییس‌جمهور بایدن، اگر دولت او به اجرای شرایط مندرج در توافق‌نامه‌ی دوحه یا تأخیر در روند خروج کامل نیروها پافشاری می‌کرد، احتمال داشت با حمله‌ی مجدد طالبان مواجه شود.
این درحالی است که طبق توافق‌نامه‌ی دوحه که میان امریکا و طالبان به امضا رسید، قرار بود حکومت تازه‌ای براساس توافق بین طالبان و سایر افغان‌ها شکل بگیرد، اما با خروج نیروهای خارجی، نه تنها مذاکره‌ی بین‌الافغانی شکل نگرفت، بلکه طالبان از راه نظامی بر افغانستان مسلط شدند.