دنیا چقدر زود تغییر می‌کند. حتا همین فضای مجازی را ببینید که در یک شبانه‌روز تغییرات صد و هشتاد درجه‌ای را تجربه می‌کند. یکی دیروز شاد شاد بود؛ اما امروز غمگین غمگین و بر‌عکس دیگری که دیروز دل‌شکسته و مهجور بود، امروز صاحب مقام و مشهور. تا دیروز فضای مجازی را تبلیغ اشخاص و افراد پر کرده بود و عکس‌های فرمایشی و جوراجور از ملاقات با مقامات گرفته تا نشستن بر کرسی قدرت و… در صفحات فیس‌بوکی به نمایش گذاشته می‌شدند. همه‌اش تبریک و تبریک‌بادی بود، همه‌اش تبلیغ و تلاش برای رسیدن به نان و مقام. آدم فکر می‌کرد که تمام مردم افغانستان، اعم از آن‌هایی که در داخل اند و آن‌هایی که در خارج از کشور پناهنده شده‌اند، خواب کرسی و شریک شدن در حکومت وحدت ملی را می‌بینند. به همین خاطر، راه رفتن، سخن گفتن و حتا دید و بازدید از دوستان برای آدم‌های ساده‌دلی مثل من، دشوار شده بود؛ چون نمی‌توانستم پرسش‌های دوستان را پاسخ گویم و پند و اندرزهای دل‌سوزانه‌ی‌‌شان را تحمل کنم. اما اگر فضای مجازی فیس‌بوک را ملاک قضاوت قرار دهم، فکر می‌کنم بسیاری دیگر نیز این روزها وضع و حال خوبی ندارند.
سخن از سکوت، تحمل، درد، رنج و… بیش‌تر شده است. نمی‌دانم چه تغییری در واقعیت زندگی این افراد به‌وجود آمده که در این مدت این همه تغییر کرده‌اند.