شرل بنارد، همسر زلمی خلیل‌زاد، نماینده‌ی ویژه پیشین امریکا در امور افغانستان نگرانی‌ها در مورد اخراج مهاجران افغانستان از ایالات متحده را «بی‌اساس» دانسته و مدعی شده است که افغانستان اکنون «امن‌ترین وضعیت» خود را تجربه می‌کند.
او در مقاله‌ای که دیروز (سه‌شنبه، ۳۰ ثور) در وب‌سایت «نشنل اینترست» منتشر شده، همچنین مدعی شده است که تنها مکتب‌های دولتی به‌روی دختران بالاتر از صنف ششم مسدود است و مکتب‌های خصوصی «تا هر سطحی» می‌توانند فعالیت کنند و این می‌تواند یک گزینه برای بازگشت‌کنندگان باشد.
شرل بنارد گفته است که ماه پیش به کابل سفر کرده و به «کریستی نوم»، وزیر امنیت داخلی امریکا پیشنهاد کرده که اگر به افغانستان سفر کند «با استقبال گرم، گفت‌وگوهای صریح و نکات جالبی» روبه‌رو خواهد شد، درست مانند تجربه ماه گذشته‌ی خودش.
همسر نماینده‌ی ویژه پیشین امریکا در امور افغانستان همچنین مدعی شده است که اقتصاد افغانستان «در حال تثبیت» است و زنان در آن نقش دارند.
او اضافه کرده است که برخلاف ادعای فمینیست‌ها «من شخصا در کابل زنانی را دیدم که در مراکز خرید فروشنده بودند، دختر جوانی که دکان عطرفروشی خود را اداره می‌کرد، گارسون‌های زن در رستورانت‌ها و حتا زنانی که با کراچی‌های دستی در خیابان وسایل خانه و میوه می‌فروختند. در مناطق روستایی هم که زنان همیشه در کشاورزی مشغول بوده‌اند و هنوز هم هستند».
شرل بنارد محدودیت‌های طالبان بر پوشش زنان و دختران در افغانستان را نیز رد کرده و گفته است: «برخلاف روایت رسانه‌های غربی که می‌گویند زنان باید کاملا محجبه و همراه با محرم مرد در انظار عمومی ظاهر شوند، من زنان بسیاری را دیدم که تنها با روسری، بدون پوشاندن صورت، به تنهایی یا در گروه‌های زنانه در خیابان بودند.»
او حمایت جامعه‌ی جهانی از زنان افغانستان را «گزینشی» توصیف کرده است و گفته است که به‌عنوان نمونه، رفتار طالبان با زنان در افغانستان از وضعیت زنان در هند «به مراتب کم‌تر وحشیانه» است.
همسر نماینده‌ی ویژه پیشین امریکا روایت کشورهای غربی از گسترش آموزش در افغانستان در بیست سال پیش را «روایت تحریف‌شده» دانسته و گفته است: «واقعیت این است که در دوران حضور ما، در بسیاری مناطق، آموزش برای دختران اصلا وجود نداشت و در برخی مناطق حتا برای پسران هم مکتبی نبود».
شرل بنارد اضافه کرده است: «طالبان به‌شدت به‌دنبال به‌رسمیت‌شناسی دیپلماتیک است. آنان می‌خواهند دارایی‌های مسدودشده آزاد شود، محدودیت سفر رهبران‌شان لغو گردد، سرمایه‌گذاران خارجی بیایند و امریکا سفارت خود در کابل را دوباره بازگشایی کند.»
او گفته است اگر آسیبی به بازگشت‌کنندگان وارد شود، همه‌ی این امیدهای طالبان نقش بر آب خواهد شد و تأکید کرده است که «طالبان، هرچه باشند، احمق نیستند».
همسر زلمی خلیل‌زاد در مقاله‌ی خود حضور حامد کرزی، رییس‌جمهور پیشین و عبدالله عبدالله، رییس پیشین شورای عالی مصالحه ملی در کابل را «شاهد زنده» امنیت در افغانستان دانسته است.
او گفته است: «حامد کرزی و عبدالله عبدالله که هر دو از نزدیک‌ترین متحدان امریکا بوده‌اند، هنوز در کابل با امنیت و رفاه زندگی می‌کنند. می‌توانستند در روزهای اول ناپدید شوند یا به جرم همکاری بازداشت شوند. اما در عوض، در سفرها و ملاقات‌های خارجی و حتا در انتقاد از طالبان آزاد هستند.»
او پیشنهاد کرده است که تحریم‌ها علیه طالبان برداشته شود و به این گروه باید اجازه داده شود تا قنسولگری‌های خود را باز کند و مدارک مسافرتی صادر کند تا فرآیند بازگشت مهاجران به افغانستان تسهیل شود.
شرل بنارد در پایان مقاله‌ی خود خطاب به وزیر امنیت داخلی امریکا نوشته است: «خانم نوم، اگر تصمیم گرفتید به کابل بیایید، من یک رستورانت عالی سراغ دارم که گروهی از دختران جوان با آی‌پد سفارش می‌گیرند.»
این در حالی است که طالبان پس از تسلط دوباره بر افغانستان آموزش دختران بالاتر از صنف ششم را در مکاتب دولتی و خصوصی و تحصیل آنان در دانشگاه‌های دولتی و خصوصی را منع کرده‌اند.
طالبان سال پیش حتا تحصیل دختران در انستیتوت‌های طبی را منع کردند که با واکنش‌های گسترده‌ی بین‌المللی مواجه شد.
طالبان همچنین کار زنان را در ادارات دولتی و سازمان‌های غیردولتی داخلی و بین‌المللی، به‌شمول دفترهای سازمان ملل متحد، منع و کسب‌وکارهای تحت مدیریت زنان را تعطیل کرده‌اند.
علاوه بر این، طالبان محدودیت گسترده‌ای بر حضور زنان در اجتماع وضع کرده‌اند و در قانون امر به معروف و از منکر خود، حتا شنیده‌شدن صدای زنان را در بیرون از خانه منع کرده‌اند.