دیگران از دید گاه «دستگاه قدرت»
یک جمع کوچک قدرت را از آن خود می‌دانند و هر کس دیگر فقط از دید آن‌ها «دیگر» است. با آن‌که جلسات زیاد مشورتی در مورد مسایل کوچک و بزرگ دایر می‌شود ولی «دیگران» در همه امور حیثیت اجناس تزیینی و نمایشی در ساختمان قدرت را دارند. هر کسی به عمق این مشکل پی ببرد گلایه و شکوه‌اش از «دیگران»ی چسپیده در ساختمان قدرت کم‌تر می‌شود. تا زمانی‌که حس انحصار و تفوق جویی به‌صورت قانون‌مند، منطقی و قابل لمس مهار نشود افغانستان از گرداب بی اعتمادی رهایی نخواهد یافت.