فرمانده عمومی نظامیان امریکا گفته است که اردوی آن كشور می‌تواند انتظار یک تصمیم سیاسی را در مورد موافقت‌نامه‌ی امنیتی بکشد، اما تأخیر در امضای آن به زیان حس اعتماد نیروهای امنیتی افغانستان بوده و برنامه‌های ناتو را تضعیف می‌کند.
این اظهارات جنرال مارتین دمسی، فرمانده عمومی نظامیان ایالات متحده‌ی امریکا در حین وضع پیچیده و دشواری بیان می‌شود که در نتیجه‌ی تأخیر امضای موافقت‌نامه‌ی امنیتی دوجانبه بین افغانستان و ایالات متحده‌ی امریکا به وجود آمده است. این موافقت‌نامه به نیروهای امریکایی اجازه خواهد تا بعد از پایان سال 2014 در افغانستان اقامت داشته باشند.
با وجود مقاومت حامد کرزی رییس جمهور که گفته است این موافقت‌نامه پیش از برگزاری انتخابات ریاست جمهوری در ماه ثور امضا نخواهد شد، حکومت بارک اوباما رییس جمهور ایالات متحده‌ی امریکا گفته است که ضرور است این موافقت‌نامه در سال روان امضا شود.
دمسی نیز گفته است که «واقعاً ضرور است که حالا امضا شود». اما او علاوه نموده است که مانع عمده مشکلات لوژستیکی نبوده است. او هشدار داد که عوامل دیگری مطرح‌اند. مثلاً بسیاری متحدان نیاز دارند تا برای حضور سربازان‌شان در آینده، تصویب پارلمان را بگیرند. از این‌رو آن‌ها ضرورت دارند تا این امر را هرچه زودتر برنامه‌ریزی کنند. هم‌چنان یک تأخیر در این کار اعتماد نیروهای امنیتی افغانستان را خدشه‌دار می‌سازد که علیه شورش‌گری طالبان می‌جنگند.
جنرال دمسی چهارشنبه ( 13 قوس/ 4 دسامبر) در یک کنفرانس خبری در وزارت دفاع ایالات متحده‌ی امریکا، در پاسخ به این سوال که از نگاه لوژستیکی خارج ساختن نیروهای امریکایی از افغانستان در پایان سال 2014 چه مدت زمانی را در برخواهد گرفت گفت: «ما عامل محدود‌ساز نیستیم». این فرمانده امریکایی افزود: «دست کم تا اوایل تابستان ما در حدی نخواهیم بود که بتوانیم براین گزینه تأثیر بگذارد».
ایالات متحده‌ی امریکا در افغانستان 46 هزار سرباز دارد، اما این رقم در اوایل سال 2014 به 34 هزار نفر کاهش می‌یابد. دمسی خاطر‌نشان نمود که مأموریت افغانستان مشمول سایر کشور‌های عضو ناتو نیز میباشد که با توجه به نقش سربازان‌شان، «آن‌ها نیازمندی‌های دیگری دارند تا در مورد‌شان تصمیم گرفته شود». نزدیک به 27 هزار سرباز غیر‌امریکایی ناتو در افغانستان حضور دارند.
به گفته‌ی او، «ما شاهد یک کاهش نیروهای ائتلاف می‌باشیم». دمسی افزود، «چیز دیگری که ما خواهیم دید، یک کاهش اعتماد نیروهای امنیتی افغانستان در هنگامی است که در مورد تأمین حمایت‌شان برای آن‌ها یک اضطراب پیدا شود».
دمسی گفت، در حالی که نیروهای افغان قادر به جنگیدن با طالبان بودند، هنوز آن‌ها اعتماد نداشتند. به گفته‌ی او، «نیاز به آن است که (موافقت‌نامه‌ی امنیتی دوجانبه) همین حالا امضا شود. بیش‌تر این برای آن است که آن‌چه به مسئله‌ی توازن در افغانستان تعلق دارد، اعتماد است».
کرزی درماه گذشته اذعان نمود که موافقت‌نامه‌ی امنیتی دوجانبه با ایالات متحده‌ی امریکا را تا انتخابات ملی در بهار آینده امضا نخواهد کرد. از آن وقت به بعد او از نیروهای خارجی تقاضا کرد تا فوراً حمله به خانه‌های افغان‌ها را پایان دهند و ایالات متحده‌ی امریکا دوباره زندانیان افغان محبوس در خلیج گوانتاناموی کیوبا را اجازه‌ی برگشت به افغانستان بدهد. بیم آن وجود دارد که انتخابات ماه ثور که پس از سال 2001 به این‌سو افغان‌ها رهبر جدیدی انتخاب می‌کنند، به دلیل برگزاری یک دور دوم به تأخیر بیفتد.
یک مقام نظامی ایالات متحده‌ی امریکا که نخواسته است از او نام برده شود، گفته است: تأخیر در نهایی‌سازی موافقت‌نامه‌ی امنیتی می‌تواند آن حمایت بین‌المللی را خدشه‌دار گرداند که برای حضور ناتو بعد از سال 2014 ضروری میباشد. در این سال است که ناتو به مأموریت رزمی‌اش در افغانستان پایان می‌دهد.
این مقام نظامی گفته است: «مسئله صرفاً بر سر خارج کردن و داخل کردن نیروها نیست، بلکه بر سر حفظ یک شبکه‌ی بین‌المللی است که برای افغانستان پول و حمایت سیاسی فراهم سازد». جان کری، وزیر خارجه‌ی ایالات متحده‌ی امریکا روز سه‌شنبه گفته بود که این موافقت‌نامه را می‌تواند بسم‌الله خان محمدی، وزیر دفاع کرزی نیز امضا کند.
اما سخن‌گوی کرزی گفت که رییس جمهور افغانستان به وزیرانش اجازه‌ی امضای قرار‌داد امنیتی دوجانبه را تازمانی نمی‌دهد كه قبل از آن تقاضا‌هایش برآورده نشوند. دمسی گفت: مهم آن است که هر موافقت‌نامه‌ای باید الزام‌آور باشد. او گفت: «هر گاهی که این موافقت‌نامه از نگاه حقوقی توسط هردو جانب الزام‌آور و از لحاظ بین‌المللی قابل اعتماد شمرده شود، در آن صورت این موضوع مطرح می‌شود که چه کسی آن را امضا کند». «دویچه وله»
