عیسا قلندر
سه تیم تا به حال ادعای پیروزی در انتخابات را دارند؛ تیم آقای غنی، تیم آقای عبدالله و تیم آقای حکمتیار. ما میان طرفداران این سه تیم چند شبانه روز پالیدیم و به زحمت سه نفر (یک نفر از هر تیم) از طرفداران آن‌ها را یافتیم که آتش نداشتند. باقی همه دست‌کم طرفدار دوآتشه بودند و برای مناظره‌ی سه‌کنج مناسب نبودند.
ما بعضی پرسش‌ها را مطرح کردیم و به هر کدام فرصت مساوی دادیم که پاسخ بدهند. این هم اولین پرسش:
تیم شما چطور برنده است؟
نماینده‌ی آقای غنی: ما قبول داریم که در هشت ولایت شمالی و چهار ولایت مرکزی آرای داکتر عبدالله بلند است. چهار ولایت دیگر ما برایش هدیه می‌دهیم که شود شانزده ولایت. اما در باقی بیست ولایت آرای رییس صیب جمهور بلنده. این یعنی ما بدون هیچ پیروز‌یم.
نماینده‌ی داکتر عبدالله: ما در شمال و در صفحات مرکزی بالاترین رای را داریم. در ولایات مشرقی و جنوبی، اسناد موثق داریم که آرا میان آقای غنی، آقای عبدالله و آقای حکمتیار تقسیم شده. در غرب کشور نیز آرای ما اگر بلند نباشد، پایین اصلا نیست. بنابراین ما پیروزایم.
نماینده‌ی حکمتیار: ما خبر داریم که مردم افغانستان به ما رای داده، این آرا از بدخشان سفید گرفته تا غزنی و لغمان به‌صورت خودجوش به صندوق تیم اسلامی ریخته شده. ما یقین داریم که پیروزی از آن ماست و به یاری خداوند، این پیروزی شایعه نیست.
سوال دوم، تشکر آقایان. حالا که هر سه تیم فکر می‌کنید برنده‌اید و کمیسیون هم نمی‌تواند هر سه شما را برنده اعلام کند و ناچار یک تیم را برنده اعلام خواهد کرد. اگر شما برنده نباشید، چه کار می‌کنید؟
نماینده‌ی حکمتیار: ما همیشه تمام جوانب را در نظر می‌گیریم. در صورتی که کمیسیون در حق ما تقلب کند و ما را پیروز اعلام نکند، ما به کوه برخواهیم گشت. آن‌وقت مسئول اتفاقات بعدی نه ترمپ است نه داکتر عبدالله، بلکه همین چند نفر کمیسیون است.
نماینده‌ی غنی: امکان ندارد که ما برنده نباشیم. ما به‌خاطر این‌که چانس پیروزی داکتر عبدالله را کم کنیم، آن چهار ولایتی را که پیش‌تر به او بخشیدیم، پس می‌گیریم. اگر بازهم ما را پیروز اعلام نکرد، نتیجه را نمی‌پذیریم و از تمامی گزینه‌ها برای کشاندن انتخابات به دور دوم استفاده خواهیم کرد. ما هیچ راه دیگر نداریم جز پیروزی. بروید از مردم بپرسید که حکومت می‌خواهند یا جنگ و خون‌ریزی.
نماینده عبدالله: یک تعداد از روی منافقت دوران دهه‌ی هفتاد را مطرح می‌کنند. گویا تنها داکتر عبدالله مسئول آن همه اتفاقات بود. شما بروید تمام جنگ‌های دهه هفتاد را بررسی کنید، شاید 20 هزار نفر کشته نشده باشد. اما در پنج سال گذشته، ما شصت هزار نیروی امنیتی را از دست داده‌ایم و ده‌ها هزار فرد ملکی. ما این بار پیروز هستیم انشاءالله. بگذار نفرک‌ها بیش‌تر بسوزند. به‌زودی تقلب‌ها آشکار می‌شود. بعضی‌ها به‌جای آمادگی برای ایجاد بحران تازه، بهتر است آمادکی برای روسیاهی و شرمساری بگیرند. بازهم اگر کمیسیون مثل دور قبل در حق ما ستم کرد، این بار انشاءالله ستم‌کردن نمی‌مانیم. ما دور قبل قربانی دادیم و این دور از حق خود نمی‌گذریم. باید ما را پیروز اعلام کنند.
سوال سوم: از مردم چه توقع دارید، آیا آماده‌ی بحران تازه‌ای شوند؟
نماینده عبدالله: مردم همیشه باید آماده باشند. در صورتی‌که کمیسیون ما را بازنده اعلام کند، در حقیقت مردم را بازنده اعلام کرده. در چنین حالت، بالای مردم واجب است که دست به اعتراض و آشوب بزنند تا حق خود را به زور به‌دست بیاورند.
نماینده‌ی حکمتیار: مردم عزیز افغانستان السلام علیکم و رحمته‌الله و برکاته. آماده‌ی گزینه‌ی کوه و دشت باشید. لوازم نظامی و صحی تیار کنید. ممکن است مثل گذشته مجبور شویم برای اسلام بجنگیم.
نماینده‌ی غنی: چون ما برنده هستیم، در صورتی‌که باقی تیم‌های ضعیف و بدون برنامه نتیجه را نپذیرند، با قوه‌ی قهریه علیه‌شان ایستاده خواهیم شد. این‌بار خواب ریاست اجراییه را در گور ببینند. والله اگر در گور هم بگذاریم که خواب ریاست اجراییه را ببینند. تیمی که ما را از کوه می‌ترسانند باید بداند که عمرش به سر رسیده. پیشنهاد می‌کنم خپ خوده بگیرند، ماهم از کود ۹۱ دوبرابر پرداخت می‌کنیم.
ما: مردم عزیز. جنجال‌های کلان در حال رقم‌خوردن است، آماده باشید که از شما به‌عنوان چوب سوخت استفاده نکنند.