همایون زارعان، پناهنده‌ی ایرانی در کابل به‌دلیل آنچه نادیده‌‌گرفتن حقوق پناهندگی‌اش می‌خواند، دست به اعتصاب غذای مجدد زده است. او روز شنبه (2 قوس) به روزنامه اطلاعات روز گفت که اعتصاب غذایش در کمپ مهاجران کابل وارد سومین روز شده است.
آقای زارعان پیش‌تر در 8 عقرب نیز در اعتراض به شرایط نامناسب کمپ مهاجران و عدم توجه کمیشنری عالی سازمان ملل در امور پناهندگان (UNHCR) به حقوق پناهندگی‌اش دست به اعتصاب غذای خشک زده بود.
او می‌گوید که نخستین اعتصابش را پس از آن شکست که هیأتی از ریاست‌جمهوری افغانستان و مسئولان کمیشنری عالی سازمان ملل در امور پناهندگان در کمپ مهاجران او را ملاقات کرده و وعده دادند که در جریان 24 ساعت به مشکلاتش رسیدگی می‌کنند. به گفته‌ی زارعان اکنون بیش از 20 روز از وعده‌های مسئولان این کمیشنری گذشته و این نهاد هنوز هیچ گونه اقدامی نکرده و گفته است که «پس از بررسی پرونده‌ات هیچ فوریتی برای خروج تو از این‌جا ندیدیم».
«متاسفانه من هنوز در کمپ به‌سر می‌برم و طی روزهای گذشته که برای پیداکردن خانه از کمپ اجازه‌ی خروج یافتم، اما با تعقیب و تهدیدهایی روبه‌رو شدم که گزارشش را به مأمورین پولیس و مسئولان کمیشنری دادم، اما سازمان در پاسخ من گفت: ما مسئول امنیت و مسایل امنیتی تو نیستیم.»
تلاش کردیم که پاسخ کمیشنری عالی سازمان ملل متحد در امور پناهندگان را در خصوص ادعاهای همایون زارعان نیز داشته باشیم، اما موفق نشدیم.
آقای زارعان که حدود پنج سال پیش به افغانستان پناه آورده، می‌گوید که هنوز نه خانه دارد، نه امنیت، نه آینده‌ی یا امکانی برای خروج به سمت جامعه‌ای که بتواند امنیت داشته باشد. او از کمیشنری عالی سازمان ملل در امور پناهندگان می‌خواهد که یا به خواست‌هایش رسیدگی کند و یا هم زمینه‌ی انتقال او را به کشور سوم فراهم کند.
این پناهنده‌ی ایرانی از کمیشنری عالی سازمان ملل در امور پناهندگان می‌خواهد که براساس حقوق پناهندگان امنیت جانی و روانی‌اش را تأمین کند، برایش مسکن تهیه کند، ماهانه حدود 20 هزار افغانی بپردازد و این مقدار را تا زمانی که شغلی پیدا نکرده، قطع نکند.
آقای زارعان می‌افزاید که در شب و روزهای سرد و بارانی کابل در کمپ مهاجران زیر چادر بزرگ و سرد و با امکانات اندک به‌سر می‌برد و وضع صحی‌اش هم خوب است: «امکانات رفاهی وجود ندارد. به‌دلیل مصرف آب غیربهداشتی معده‌ام عفونت کرده. در شرایطی زیر چادر زندگی می‌کنم که آب در اتاقم داخل بطری یخ می‌زند. در روزهایی که اعتصاب نبودم، مصارف غذا را خودم می‌دادم.»
همایون زارعان، شهروند ایرانی، متولد اصفهان است و ۳۵ سال سن دارد. در دانشگاه هنر اصفهان تحصیل کرده و در رشته‌ی موسیقی سنتی یا موسیقی ملی ایران کارشناسی ارشد گرفته است. مدتی شاگرد محمدرضا شجریان، موسیقی‌دان، آهنگ‌ساز و خواننده‌ی محبوب ایرانی بوده است. در دوران دانشجویی و پس از آن فعالیت سیاسی داشته و به دلیل این فعالیت‌ها و نوع عقیده‌اش سه بار در ایران زندانی شده است: «من مخالف نظام سرمایه‌داری و حکومت‌های دینی هستم. من انسان دیگراندیشی هستم. دین نباید وارد سیاست بشود و اگرنه دیکتاتوری و کشتار می‌شود.»
براساس آمار کمیشنری عالی سازمان ملل در امور پناهندگان حدود 420 نفر از کشورهای مختلف در افغانستان پناهنده شده که بعد از پاکستان بیش‌ترین آن‌ها ایرانی هستند.
تا هنوز دولت افغانستان قانون پناهندگی ندارد. وزارت مهاجرین و عودت‌کنندگان می‌گوید که پیش‌نویس قانون پناهندگان را تهیه کرده و برای طی مراحل قانونی به وزارت عدلیه فرستاده است. این قانون که اطلاعات روز به نسخه‌ای از پیش‌نویس آن دست یافته، دارای پنج فصل و ۳۲ ماده است. در فصل دوم آن که راجع به حقوق پناهندگان است، حق تحصیل، حق اشتغال، دسترسی به تمامی خدمات اجتماعی، بهداشتی، خدمات عدلی و قضایی، دسترسی به اطلاعات و حق مالکیت اموال غیرمنقول برای یک پناهنده به رسمیت شناخته شده است.