پیام سفیر آمریکا در افغانستان به‌مناسب کمپین 16 روزه محو خشونت علیه زنان
جان آر. باس، سفیر ایالات متحده امریکا در افغانستان
بدین‌وسیله دعوت همگانی محو خشونت علیه زنان را به استحضار تمام مردم معزز و گران‌قدر افغانستان میرسانم. این دعوت، تک‌تک افرادی را که در افغانستان زندگی میکنند، در بر میگیرد: هر مرد و زن؛ جوان و پیر؛ از نیمروز تا بدخشان، از پکتیکا تا هرات و هر آن که در این سرزمین زندگی میکنند؛ پشتون، تاجک، هزاره، ازبک و بلی، حتا طالبان. بیایید در امر محو خشونت مبتنی بر جنسیت در افغانستان به من بپیوندید.
بیش‌تر افرادی که در افغانستان از خشونت مبتنی بر جنسیت رنج میبرند، آنچه را متحمل شده‌اند، گزارش نمیدهند؛ از همین رو، نمیتوان دقیقا معلوم کرد که دامنه‌ی این پدیده‌ی منفور که دامن‌گیر ما است، تا چه اندازه گسترده است. شواهدی که ما در اختیار داریم نشان‌دهنده‌ی آن‌ست که این مشکل در افغانستان بزرگ و نگران‌کننده است. براساس سروی جمعیتی و صحی سال 2015، در حدود 87 درصد از زنان افغان حداقل یک نوع خشونت فیزیکی، جنسی یا روانی و 62 درصد حداقل دو مورد از این نوع خشونتها را در طول زندگیشان تجربه میکنند. راجع به این موضوع تعمق کنید. تقریبا هر زن در این کشور -نیمی از جمعیت افغانستان- در طول زندگی خود چند نوع سوءاستفاده و خشونت را متحمل میشوند؛ هر مادر. هر دختر. هر خواهر. هر زن.
چه در پشت درهای بسته و چه علنی به‌عنوان یک ترفند ارعاب، چه در محلات خودمان و چه در جوامع دوردست، خشونت مبتنی بر جنسیت به همه‌ی ما –به زنان و مردان- بهطور یکسان آسیب میرساند. این پدیده‌ی منفور خطوط قومی، نژادی، اجتماعی-اقتصادی و مذهبی را درمینوردد و حد و مرزی را نمیشناسد. خشونت علیه زنان در افغانستان، ایالات متحده و سایر کشورها در سراسر جهان رخ میدهد.
کمپین 16 روزه محو خشونت علیه زنان یک کمپین بینالمللی سالانه است که از 25 نومبر (روز جهانی مبارزه با خشونت علیه زنان) آغاز میشود و تا 10 دسامبر (روز جهانی حقوق بشر) ادامه مییابد. ممکن افرادی را ببینید که از نوارهای نارنجی استفاده میکنند تا سطح آگاهی عمومی در مورد خشونت مبتنی بر جنسیت را افزایش دهند. خشونت مبتنی بر جنسیت فقط چند دقیقه طول میکشد تا تحمیل شود، اما میتواند به یک عمر درد، رنج و ظرفیت از دست‌رفته منتج شود. این کمپین 16 روزه فرصتی برای ارزیابی تلاشهای ما در راستای جلوگیری از این پدیده‌ی منفور و پی‌گرد قانونی آن است.
بسیاری از ملتهای جهان، از جمله افغانستان، قوانینی را در عرصه‌ی خشونت جنسیتی به تصویب رساندهاند. به‌منظور افزایش مسئولیتپذیری و رفع مصئونیت مرتکبین خشونتها علیه زنان، گام مهم بعدی بهبود نحوه تطبیق این قوانین در سراسر افغانستان است. به همین دلیل اداره انکشاف بینالمللی ایالات متحده امریکا به‌منظور رسیدگی بهتر به قضایای خشونت مبتنی بر جنسیت، روی برنامههای آموزشی برای قضات، پرسونل پولیس و دادستان‌ها کار میکند. همچنان، اداره انکشاف بینالمللی ایالات متحده امریکا به کارکنان صحی میآموزد که موارد سوءاستفاده را تشخیص دهند، به معالجه‌ی آن بپردازند و آن را به مراجع ذی‌صلاح گزارش دهند. به همین ترتیب، اداره بینالمللی مبارزه با مواد مخدر و تنفیذ قانون وزارت امور خارجه‌ی ایالات متحده امریکا از مؤسساتی حمایت میکند که خدمات دفاع قضایی، مشاوره و کمک به قربانیان خشونت جنسیتی ارائه میدهند.
ایالات متحده امریکا معتقد است كه سرمايهگذاري روی زنان و دختران بخش مهمي از وظيفه‌ی ما در راستای دست‌یابی به صلح، امنيت و سعادت در سراسر جهان است. ما در بخشهای آموزشدهی و ارائه مشاوره به زنان متشبث سرمایهگذاری میکنیم، تا آن‌ها نه‌تنها قادر به تمویل مصارف خانوادههای خود شوند، بلکه در زمینه‌ی رشد اقتصاد افغانستان نیز ممد واقع شوند. ما در بخش آموزش دختران سرمایهگذاری میکنیم تا آن‌ها بتوانند از ازدواج اجباری زودهنگام، تجاوز جنسی، دوران فقر و تنگدستی رهایی یابند و به رهبران جامعه و شهروندان فعال مبدل شوند.
لیکن من از مردان و پسران نیز خواهش میکنم که اقدامات لازم را در این راستا روی دست گیرند؛ زیرا بدون تشریک مساعی تمام مردم، نمیتوان تغییر را به‌میان آورد. مردان و پسران باید در زندگیشان برای دفاع از زنان در برابر خشونت صدایشان را بلند کنند، هر زمان که شاهد وقوع یک خشونت بودند در برابر آن بایستند و در راستای تغییر ناهنجاریها و نگرشهای جنسیتی سعی و تلاش ورزند.
به من و همكارانم در سفارت ایالات متحده آمریكا و سایر دستاندرکاران جامعه بینالمللی بپیوندید؛ زیرا ما در تمام بخشها با شرکای افغان خود همکاری میکنیم تا بر نابرابریهای جنسیتیای که در اجتماع ریشههای عمیق دارند و بهطور ضمنی و یا هم بهطور جدی این اعمال خشونتآمیز و تبعیضآمیز را در افغانستان ترویج میکنند، غلبه نماییم. دلیل این امر ساده است: خشونت مبتنی بر جنسیت مانع دست‌یابی زنان و دختران افغان به تمام ظرفیت‌های موجود در وجودشان میشود، و اگر کشوری نیمی از جمعیت خود را نادیده بگیرد، هرگز نمیتواند پیشرفت کند یا به صلح و سعادت دست یابد.