نتایج ابتدایی انتخابات پس از حدود سه ماه، دیروز اعلام شد. در نتایج ابتدایی محمداشرف غنی برنده اعلام شد که توانسته بیش‌تر از 50 درصد آرا به‌دست آورد. اکنون پرونده‌ی انتخابات روی میز کمیسیون شکایت‌های انتخاباتی است. همان‌گونه که پیش‌بینی می‌شد، تیم انتخاباتی ثبات و همگرایی به رهبری عبدالله عبدالله با انتشار اعلامیه‌ای، نتایج انتخابات را پر از «تقلب» دانسته و آن را رد کرده است. بنابراین، اعلام نتایج ابتدایی انتخابات پایان کار نیست. هنوز اعتراض‌ها وجود دارد. به همین دلیل اکنون که پرونده‌ی پرجنجال انتخابات روی میز کمیسیون شکایات انتخاباتی است، این کمیسیون باید اعتماد طرف‌های انتخابات را به‌دست آورد و زمینه‌ی پذیرش نتیجه را فراهم کند.
نتیجه‌ی انتخابات ابتدایی است و باید منتظر نتایج نهایی انتخابات بود. برنده و بازنده در نتایج نهایی روشن خواهد شد. احتمال تغییر در نتایج نهایی وجود دارد. ممکن است انتخابات به دور دوم برود؛ زیرا شکایت‌های زیادی از تقلب و نارسایی در انتخابات وجود دارد. از این‌رو، هواداران تیم‌های انتخاباتی باید صبور باشند. درست این است که با پا‌بندی به قانون منتظر کار کمیسیون شکایات انتخاباتی بود. تیم‌های معترض نیز باید شکایت‌های‌شان را مستند به کمیسیون شکایات انتخاباتی تسلیم کنند.
کمیسیون شکایات انتخاباتی باید در نظر داشته باشد که مسئولیت سنگینی را بر عهده دارد. دست‌کم 300 هزار رای جنجالی وجود دارد؛ آرایی که شماری از دسته‌های انتخاباتی خواهان باطل‌شدن آن هستند. پس تصمیم‌گیری در مورد این آرا کار دشوار است. اگر کمسیون رسیدگی به شکایات انتخاباتی تمام یا بخشی از 300 هزار رای جنجالی را باطل کند، نتایج نهایی احتمالا برنده ندارد و انتخابات به دور دوم خواهد رفت. اما اگر کمیسیون این میزان رای را اعتبار دهد، در نتیجه‌ی نهایی نیز آقای غنی برنده خواهد بود. بنابراین، دور از تصور نیست که کمیسیون شکایات انتخاباتی برای اعتباربخشیدن یا ابطال آرای جنجالی زیر فشارهای سیاسی شدیدی قرار گیرد.
انتظار از کمیسیون شکایات انتخاباتی چیزی جز عمل و پا‌بندی به قانون نیست. این کمیسیون باید به‌صورت شفاف در مورد شکایت‌ها در پرتو قانون رسیدگی کند. کمیسیون شکایات حیثیت «محکمه انتخاباتی» را دارد. متأسفانه کمیسیون انتخابات در کشاکش بر سر 300 هزار رای نتوانست قناعت دسته‌های معترض انتخابات را حاصل کند. نتیجه چنان شد که پس از روزها سرگردانی و بن‌بست از یک طرف جنجال‌ها لاینحل ماند و کمیسیون انتخابات ناگزیر شد بدون توجه به اعتراض‌ها نتیجه‌ی ابتدایی را اعلام کند و از طرف دیگر، جایگاه کمیسیون به‌عنوان یک نهاد بی‌طرف و مستقل خدشه‌دار شود. دسته‌های معترض، کمیسیون انتخابات را متهم به جانب‌داری از یک تیم خاص می‌کند و به همین ادعا نتیجه را نپذیرفته‌اند. متأسفانه کمیسیون هم به‌صورت روشن نتوانست در این اعتراض‌ها اتهام را از دامن خود پاک کند و بی‌طرفی خود را به نمایش بگذارد. کمیسیون شکایات انتخاباتی نباید به این سرنوشت گرفتار شود. اگر مبنای کار کمیسیون شکایات به‌صورت روشن استوار بر قانون باشد، بدون شک، نامزدان ناگزیر به پذیرش نتیجه خواهند شد و و نهادهای بین‌المللی نیز از آن حمایت خواهد کرد. در این صورت هیچ نامزدی را یارای رویارویی با قانون و کمیسیون نیست.
مردم در شرایط سختی پای صندوق‌های رای‌دهی رفتند. 31 درصد از مشارکت‌کنندگان در انتخابات زنان بودند. فارغ از این‌که چه کسی برنده‌ی این انتخابات است، مردم برنده‌ی اصلی مردم‌سالاری است. در شرایطی که گمانه‌ها این بود که به‌دلیل شرایط مبهم سیاسی و ناامنی‌ها مردم در انتخابات اشتراک نخواهند کرد، اما مردم به پای صندوق‌های رای‌دهی رفتند. بنابراین، باید سرنوشت انتخابات را آرای مردم تعیین کند. اکنون این مسئولیت به دوش کمیسیون رسیدگی به شکایات انتخاباتی است که آرای پاک و ناپاک را تشخیص دهد. پس اکنون توپ در میدان کمیسیون شکایات انتخاباتی است و رفتار قانونی و حرفهای این نهاد با انتخابات حیاتی و سرنوشت‌ساز خواهد بود.