Juma Ahmadi

خوف من و شاید هم مردم، از این است که مبادا رنج و بدبختی‌های زندگی‌شان طی پنج سال آینده بیش‌تر از پیش شوند؛ سفره‌ی مردم کم‌رنگ‌تر از گذشته شود. بی‌کاری به بحران جدی تبدیل شود. بحران‌های اجتماعی بیش‌تر از آن‌چه در شهر و ده می‌بینید، شوند. خطر مرگ بیش‌تر از پیش گسترش یابد. فساد هم‌چنان سیر صعودی بپیماید. ثبات سیاسی با میکانیزه کردن توزیع قدرت سیاسی شکننده‌تر از پیش شود‌ و‌…

اما خوف باندها از این است که مبادا کسی کامیاب شود که افسار گسیخته‌ی آن‌ها را بگیرد. آن‌که از میلیون‌ها‌ افغانی گمرک و مالیات دولت با حمایت گسترده از دورن دولت می‌گریخت، باید هم بترسد.

ببینیم 24 جوزا ما را به کدام سو سوق می‌دهد.