در روزهای اخیر خشونت در افغانستان به‌شدت افزایش یافته است. هر روز غیرنظامیان قربانی خشونت‌هایی می‌شوند که اهداف سیاسی دارد. کشتن غیرنظامیان برای اهداف سیاسی انسانی نیست و نشان می‌دهد که طالبان پایبندی به رفتارهای انسانی ندارند و این گروه برای رسیدن به اهداف سیاسی به هر کاری متوسل می‌شود. باید طالبان به کشتن غیرنظامیان برای اهداف سیاسی پایان دهند. این‌کار روند صلح را به‌شدت صدمه می‌زند و نیت طالبان را به نمایش می‌گذارد که اراده برای صلح ندارند و صرف به‌دنبال رسیدن به اهداف سیاسی-نظامی خود هستند.
دو روز پیش طالبان پنج نفر به‌شمول سه غیرنظامی را در غزنی آتش زدند. این کار جنایت نابخشودنی است و اشتیاق طالبان را به بی‌رحمی نشان می‌دهد. دست‌زدن به رفتاری به‌شدت خشن برای ایجاد رعب و وحشت تاکتیک به‌جامانده از داعش است. طالبان ثابت می‌کنند که رفتار آن‌ها با داعش تفاوتی وجود ندارد. داعش یک خلبان اردنی را در یک قفس آهنی قرار داده و زنده در آتش سوزاند که صحنه‌‌ی هولناک آن جهان را تکان داد و رفتار طالبان که دو روز پیش پنج نفر به‌شمول سه غیرنظامی را در غزنی آتش زدند، از نظر ماهیت فرقی ندارد. اجساد به‌جامانده از این حادثه نشان می‌دهد که این افراد کاملا در آتش سوخته‌اند. گروه طالبان همواره گفته که مخالف رفتارهای داعش است، اما در عمل ظاهرا پا جای پای داعش گذاشته‌اند. به‌نظر می‌رسد طالبان با هدف فشار وارد کردن بر حکومت افغانستان این کار را می‌کند. و این کار مصداق بارز کشتن غیرنظامیان برای اهداف سیاسی به‌شمار می‌رود.
خشونت‌های چند روز اخیر در افغانستان به‌شدت مردم افغانستان را به روند صلح بی‌باور کرده است. مردم حق دارند نگران باشند. زیرا در هیچ روندی که به صلح منجر شده، چنین چیزی سابقه ندارد که گروهی هم به‌دنبال صلح باشد و هم از خشونت کار گیرند. بنابراین، خشونت هر روزی که ادامه پیدا کند، به همان میزان رسیدن به صلح را دشوارتر می‌کند. استفاده از خشونت و کشتن غیرنظامیان برای اهداف سیاسی افکار عمومی، اراده حکومت و تلاش‌های بین‌المللی را با تردید مواجه می‌کند. از این‌رو، طالبان نمی‌توانند به این وضعیت ادامه دهند. گروه طالبان در واکنش به توافق سیاسی در کابل خواهان رهایی پنج هزار زندانی و آغاز مذاکرات بین‌الافغانی شده است. اما آزادی کامل پنج هزار زندانی و رفتن به طرف گفت‌وگوها در موجودیت خشونت دوامدار و کشتار کور غیرنظامیان ممکن نیست. این را هر کسی می‌داند که چنین کار منطق سیاسی-نظامی ندارد. واقعا نگرانی عمده افغانستان از این است که پس از رهایی زندانیان طالب، خشونت‌های طالبان ادامه پیدا کند. این نگرانی بی‌مورد هم نیست. برای این‌که گروه طالبان نشان داده که برای رسیدن به خواسته‌های بیش‌تر حاضرند دست به هر کاری بزند. نمونه واضح آن آتش‌‌زدن پنج نفر در غزنی است.
نماینده وزارت خارجه امریکا دور تازه‌ی سفرهای خود را آغاز کرده است. قرار است آقای زلمی خلیل‌زاد با طالبان و حکومت افغانستان گفت‌وگو کند. در تازه‌ترین مورد نمایندگان ایران، پاکستان، چین و روسیه درباره‌ی صلح افغانستان گفت‌وگو کردند. هر چهار کشور که نقش بزرگی در روند صلح دارند برای رسیدن به صلح اعلام همکاری کرده‌اند. برای رسیدن به صلح همکاری منطقه‌ای نیاز است. اجماع کشورهای تأثیرگذار می‌تواند روندِ در محاق صلح را جانی دوباره بخشد. اما مهم‌تر از هر چیزی برای آغاز مذاکرات بین‌الافغانی و رسیدن به صلح کاهش خشونت و به‌دنبال آن نیاز به آتش‌بس است. بنابراین، انتظار مردم افغانستان از تمامی طرف‌های دخیل در روند صلح این است که طالبان به این کار وادار شوند.