• الحاج مایک الحق پمپئوخیل، وزیر خارجه‌ی امریکا و افغانستان و مشاور ارشد ملا برادر آخوند در امور بهسازی امارت اسلامی، به دین مبین اسلام گروید. آقای پمپئوخیل به محض خواندن کلمه‌ی خود اعلام کرد که چون بارها به عربستان سعودی سفر کرده و دوبار سفرش مصادف با ایام حج بوده، می‌توان او را الحاج گفت. براساس گزارش‌ها، آقای پمپئوخیل ضمن خواندن کلمه‌ی مقدسه‌ی شهادتین چند شهادت دیگر هم داد. از جمله گفت:
«شهادت می‌دهم که افغانستان یک رییس‌‌جمهور دارد و لا رییس‌‌جمهور الّا هو و شهادت می‌دهم که عبدالله دو بار بنده‌ی خداست و تصدیق می‌دارم که وی راضی به رضای پروردگار است».
آقای پمپئوخیل در سخنرانی تسلیمیه‌ی خود گفت:
«من در عنفوان پنج سالگی علاقه‌مند اسلام شده بودم. اما از آنجا که حکومت امریکا خیلی فاسد است، هیچ وقت به من کمک نکرد که اسلام عزیز به درستی عاید حالم گردد. چند بار تب کردم، ولی والدین من خرافاتی بودند و فکر می‌کردند خدای نکرده مریض شده‌ام. هرچه می‌گفتم من عاشق ماسک شده‌ام، توجه نمی‌کردند. البته منظورم از این ماسک‌هایی نیست که مردم بر دهان خود می‌زنند و از فرتِ خفگی نفس‌شان قید می‌شود. ما در امریکا به مسجد ماسک می‌گوییم.
خلاصه، سر شما را به درد نیارم، پدر و مادرم با همدستی دولت نگذاشتند من با ماسک‌ها ارتباط خوبی برقرار کنم. امروز وضع حتا بدتر شده. حکومت ما به بهانه‌ی چه و چه و چه و چه و چه و چه و چه و چه و چه از امر بالمعروف و نهی عن المنکر خودداری می‌کند. وگرنه باید در همان عنفوان پنج سالگی برای من و میلیون‌ها پمپئوی دیگر شرایط را مهیا می‌کرد تا دین مبین را بهتر بشناسیم. از ظلم و فساد و بی‌بندوباری در امریکا چه بگویم؟ به اوج خود رسیده. همین چند روز پیش نتیجه‌ی یک پژوهش علمی انجام شده در دانشگاه امام خمینی زاهدان را می‌خواندم. براساس آمار به‌دست‌آمده در آن پژوهش هشتاد و هفت درصد مردم امریکا خواهان تبدیل دین خود از مسیحیت به اسلام می‌باشند. می‌دانید چرا؟ برای این که مردم به تنگ آمده‌اند. مردم امریکا دیگر نمی‌خواهند دختران دوازده-سیزده ساله‌ی‌شان در سال چندین بار کودک حرامی به دنیا بیاورند. می‌دانند کلید حل این بحران در دست اسلام است. در امریکا هر شب سی و هفت هزار نفر توسط چاقوکش‌ها به قتل می‌رسند. چرا؟ برای این که در کشور من، آقایان و آقایان، نود و پنج درصد کودکان نمی‌دانند پدرشان کیست. وقتی که اخلاق حسنه‌ی اسلامی نباشد، خانم‌ها می‌گویند بیا با این بخوابم چه می‌شود، بیا با آن بخوابم چه می‌شود. چه می‌شود؟ ما دیدیم که چه می‌شود. کودکی که بی‌پدر باشد، بی‌پدر است دیگر. این بی‌پدرها زندگی را بر مردم حرام کرده‌اند. هر طرف که بروی چاقوکش. من وزیر خارجه‌ی امریکا هستم؛ شام بعد از ساعت شش از خانه خارج شده نمی‌توانم. در کوچه‌ی ما یک گاندو هست به نام جیمز بروت. زور ارتش ما به او نمی‌رسد. این است که مردم گروه گروه خود و خانواده‌ی خود را به اسلام میگرواواوانند. مردم می‌خواهند از این فساد و تباهی‌ای که در آن غوطه‌ور هستند، بیرون بیایند».
آقای نقیب احمد ضارع، مشاور وزارت حج و اوقاف و معاون وزارت معادن و صنایع و رییس انجمن توزیع فنودِ منابع فنددهنده‌ی بین‌المللی در ارگ و سرپرست ریاست استخدام در وزارت دفاع و مشاور ارشد رییس‌‌جمهور در امور انتخاب مشاور و عضو هیأت رییسه‌ی پوهنتون مخفی غرغشت بابا در سروبی، به خبرنگاران گفت که به آقای الحاج پمپئوخیل لقب «شهید» داده می‌شود. وی در توضیح این مسأله گفت که بیایید کلمات را در جاهای تازه به کار ببریم و نگذاریم دشمنان قسم‌خورده‌ی این آب و خاک بیش از این در میان ما تفرقه بیندازند.