امرالله صالح، معاون اول ریاست‌جمهوری می‌گوید که برای حل معضل ترور در شهرهای بزرگ، شماری از «تروریستان» بازداشت‌شده باید اعدام شوند تا برای دیگران درس عبرت شود.
آقای صالح که حدود سه ماه پیش مسئولیت امنیت کابل را بر عهده گرفت، امروز (دوشنبه، ۲۹ جدی) هشتادمین تصمیم جلسات شش‌ونیم میثاق امنیتی کابل را همگانی کرده است.
صالح گفته است که محوری‌ترین دلیل بالا رفتن سطح ترور در شهرهای بزرگ این است که افراد بازداشت‌شده که او از آنان به‌عنوان «اسیران طالب» یاد کرده، فکر می‌کنند که بخشیده می‌شوند و جزای اعمال خود را نمی‌بینند.
او گفته است که در حدود سه ماه گذشته موضوعات را با جزئیات دنبال کرده و دیده است که پولیس و امنیت ملی دست‌آوردهای چشم‌گیر و قابل ملاحظه داشته و دارند. به گفته‌ی او، افراد بازداشت‌شده «بلبل گونه» اعتراف می‌کنند، اما در عین حال امیدوارند که روزی بدون مجازات واقعی رها می‌شوند.
معاون اول ریاست‌جمهوری بر حل این معضل تأکید کرده و گفته است که این موضوع را در جلسه‌ی شورای عالی حاکمیت قانون مطرح خواهد کرد. صالح نوشته است: «تروریست که دستگیر می‌شود باید اعدام گردد.»
امرالله صالح در ۲۵ عقرب سال جاری از قوه‌ی قضاییه‌ی افغانستان خواسته بود که «تروریستان بازداشت‌شده» را به صورت علنی محاکمه کرده و خانواده‌ی «شهدا» را در جریان محکمه به‌عنوان شاهد دعوت کند.
دو روز پس از این خواست صالح، رییس‌جمهور اشرف غنی نیز از قوه‌ی قضاییه خواست که «تروریستان» را به‌صورت علنی محاکمه کند.
اظهارات تازه‌ی صالح در مورد اعدام «تروریستان بازداشت‌شده» درحالی مطرح می‌شود که اخیرا ترورهای هدفمند و انفجارهای ماین در کابل و شماری از بزرگ‌شهرهای دیگر افزایش یافته است.
صبح روز گذشته دو قاضی زن از سوی افراد مسلح ناشناس در مربوطات ناحیه‌ی دهم شهر کابل ترور شدند. ترور این قاضیان با محکومیت گسترده‌ی داخلی و خارجی مواجه شده است.
اکنون امرالله صالح از این دو قاضی به نام‌های قدسیه عضو ریاست تحقیقات و مطالعات دادگاه عالی و ذکیه عضو دیوان تجارتی دادگاه عالی نام برده است. به گفته‌ی صالح، این قاضیان درحالی که به طرف کار در حرکت بودند، با شلیک تفنگچه هدف قرار گرفته و کشته شده‌اند.
جلوگیری از انتقال کودکان به مدارس دینی در پاکستان
از سوی هم، معاون اول ریاست‌جمهوری گفته است که پولیس کابل روز گذشته چندین کودک و نوجوان زیر سن را که برای آموزش به «مدارس طالبانی» در پاکستان منتقل می‌شدند، متوقف کرده و به خانواده‌های‌شان تسلیم داده است.
صالح گفته است که این موضوع او را به یاد سال‌های ۲۰۰۵ و ۲۰۰۶ میلادی انداخته است که به گفته‌ی او، صدها کودک از شمال افغانستان زیر عنوان آموزش‌های دینی با خدمات خوابگاه به پاکستان منتقل می‌شدند.
او توضیح داده است؛ اکنون که سوانح شماری از تروریستان و فرماندهان طالبان را در ولایات شمال بررسی می‌کند، درمی‌یابد که این افراد کسانی اند که پانزده یا شانزده سال قبل به‌خاطر فراگیری آموزش‌های دینی به کراچی و دیگر شهرهای پاکستان برده شده بودند.
صالح تأکید کرده است: «هرچند ما بهای بی‌پروایی‌های سال‌های گذشته را می‌پردازیم، اما هنوز هم دیر نشده است و من تلاش خواهم کرد در ارتباط به انتقال اطفال بی‌بضاعت به مراکز طالبانی بیرون از خاک کاری نمایم. مهمترین کار ایجاد چارچوب حقوقی و قانونی برای ممانعت آن خواهد بود.»