کمیته بین‌المللی المپیک (آی‌اوسی) روز سه‌شنبه، ۲۹ ورزشکار منتخب تیم المپیک پناهندگان آی‌اوسی را که در بازی‌های المپیک توکیو حضور خواهند یافت، اعلام کرد. معصومه علی‌زاده، از افغانستان، در مسابقه تایم تریل انفرادی زنان که در تاریخ ۲۸ جولای برگزار می‌شود، شرکت خواهد کرد.
وی به همراه احمد بدرالدین ویس از سوریه، دو بایسکل‌ران معرفی‌شده به این تیم هستند. احمد نیز در مسابقه تایم تریل انفرادی مردان که در همان روز برگزار می‌شود، شرکت خواهد کرد.
معصومه علی‌زاده، ۲۴ ساله، در مصاحبه ویدیویی که روز سه‌شنبه منتشر شد، گفت: «از کشورم، فکر می‌کنم من تنها دختری هستم که قرار است در بازی‌های المپیک بخش بایسکل‌رانی شرکت کنم. پیش از این کسی نبوده، اما من می‌خواهم به تمام مردانی که فکر می‌کردند بایسکل‌رانی، کار زنان نیست، نشان دهم که من توانسته‌ام تا المپیک خود را برسانم. و اگر من توانسته‌ام، هر زن دیگری هم که بخواهد، می‌تواند، از هر کشوری که باشد، حتا افغانستان.»
«این صرفا یک شوق است، حق ماست که انتخاب کنیم چه بپوشیم، هرچیزی که در آن احساس راحتی کنیم. مهم‌تر از همه برای افغانستان، برای هر کشوری مثل افغانستان، که فکر می‌کنند زنان حق ندارند بایسکل‌رانی کنند، من می‌خواهم ثابت کنم که این تفکر درست نبوده و ما حق بایسکل‌رانی داریم.»
معصومه و خواهرش زهرا سوژه مستند شبکه آرت تلویزیون فرانسه تحت عنوان «ملکه‌های کوچک کابل» بودند که در سال ۲۰۱۶ پخش شد. آن‌ها به عنوان اعضای اولین تیم ملی بایسکل‌رانی بانوان افغانستان معرفی شدند و این فیلم چالش‌های بایسکل‌رانی فراروی زنان در افغانستان را به ثبت رساند. معصومه گفت که هنگام بایسکل‌رانی در کشورش، او را مورد تهدید و توهین قرار داده و به سمتش سنگ انداختند تا جلوی بایسکل‌رانی‌اش را بگیرند.
معصومه و زهرا به همراه والدین و سه برادرشان به عنوان پناهنده تحت ویزای بشردوستانه به فرانسه رفتند و درخواست پناهندگی‌شان در سال ۲۰۱۷ به کمک وکیل بازنشسته فرانسوی، پاتریک کمونال، پذیرفته شد.
معصومه در مصاحبه اخیر خود با مارکا گفت: «روی بایسکل، آدم حس آزادی دارد، حس این‌که هیچ‌کس نمی‌گوید که به خاطر این‌که زن هستی نمی‌توانی این کار یا آن کار را انجام دهی.»
این خواهران اکنون در دانشگاه «لیل» ثبت نام کرده‌اند و معصومه در برنامه بورس تحصیلی ورزشکاران پناهنده آی‌اوسی دعوت شده بود. هدف معصومه کسب جایگاهی در بازی‌های المپیک توکیو در سال ۲۰۲۰ بود که به دلیل کووید ۱۹ به تعویق افتاد.
معصومه در مصاحبه تصویری تازه‌ای گفت: «من هرگز تصور نمی‌كردم كه بتوانم تا المپیک صعود كنم اما بایسکل‌رانی را ادامه دادم. من امید خود را از دست ندادم. احتمال نمی‌دادم که در المپیک حضور پیدا کنم، اما به رؤیای خود و به بایسکل‌رانی ادامه دادم و تلاش کردم سخت کار کنم و بالاخره موفق شدم. پس اگر رؤیایی دارید، باید برایش تلاش کنید و به راه خود ادامه دهید، حتا اگر رسیدن به رؤیای خود را ناممکن بدانید. شاید مثل من به جایی که می‌خواهید برسید.»
تیم المپیک پناهندگان آی‌اوسی پیش از بازی‌های المپیک ۲۰۱۶ ریودوژانیرو راه‌اندازی شد. در یک مراسم مجازی در روز سه‌شنبه، معصومه به همراه ۲۸ نفر دیگر به این تیم راه یافت.
توماس باخ، رییس آی‌اوسی گفت: «به همه شما تبریک می‌گویم. وقتی می‌گویم بی‌صبرانه منتظریم با شما ملاقات کنیم و شاهد حضور شما در توکیو باشیم، به نمایندگی از کل جنبش المپیک صحبت می‌کنم. وقتی شما، تیم المپیک پناهندگان آی‌اوسی و ورزشکاران کمیته‌های ملی المپیک از سراسر جهان، سرانجام در ۲۳ جولای در توکیو گرد هم آیید، پیامی قدرتمند برای همبستگی، مقاومت و امید برای جهان خواهید بود. شما بخشی جدایی‌ناپذیر از جامعه المپیک ما هستید و ما با آغوش باز پذیرای شما هستیم.»