زمانی که تابستان امسال نیروهای امریکایی افغانستان را ترک کردند و طالبان کنترل کشور را در دست گرفتند، هیلاری کلینتون نه‌تنها در مقام وزیر خارجه سابق بلکه از جایگاهی که هرگز برای خود متصور نبود، وقایع جاری را پیش‌بینی کرد: رمان‌نویسی که اولین اثر داستانی خود را می‌نویسد. «کشور وحشت» که ماه‌ها پیش تکمیل و این هفته منتشر شد، داستانی هیجان‌انگیز است که کلینتون و دوستش «لوییس پنی»، رمان‌نویس جنایی مشهور، با همکاری هم نوشته‌اند. شخصیت اصلی داستان، الن آدامز، وزیر امور خارجه جدید است که پیشنه‌ای شبیه کلینتون دارد: برگزیده‌شدن او برای حضور در دولت جدید تحت رهبری رقیب سیاسی سابقش، غافل‌گیر کننده بود، درست مثل انتخاب کلینتون توسط باراک اوباما پس از انتخابات ۲۰۰۸.
وزیر خارجه آدامز خیلی زود درگیر وضعیتی می‌شود که کلینتون آن را یکی از سناریوهای کابوس‌هایش در واشنگتن می‌نامد؛ توطئه تروریستی بین‌المللی از جمله سلاح‌های هسته‌ای. سرچشمه‌ی این مشکل تا حدی افغانستان است، که رییس‌جمهور دولت قبلی اریک دان، فردی شبیه ترمپ، قراردادی (مانند قرارداد ترمپ) منعقد کرده بود؛ اقدامی که آدامز آن را عملا پس‌دادن کشور به طالبان و افزایش خطر فعالیت‌های تروریستی می‌داند.
کلینتون در یکی از مصاحبه‌های مشترک اخیر خود با پنی توضیح داد «ما طرح کلی را یک سال قبل از انتخابات (۲۰۲۰) نوشتیم. ما نمی‌دانستیم برنده کیست. نمی‌دانستیم چه اتفاقی می‌افتد. هرکسی که قرار بود برنده شود، ترمپ یا طبق آرزوی من، بایدن، در یک عمل انجام‌شده قرار می‌گرفت.»
این رمان تقریبا ۵۰۰ صفحه‌ای جزئیات دیگری را در بر می‌گیرد که با اخبار اخیر هم‌خوانی دارد؛ به‌عنوان مثال، رییس ستاد مشترک ارتش، مانند ژنرال مارک میلی در زمان ترمپ، رهبری غیرنظامی را به چالش می‌کشد. نگارش این رمان رابطه‌ی دوستانه‌ای را نیز تحکیم کرد. برای آرماند گاماچ، محقق مشهور آثار داستانی پنی، فعالیتی برجسته بود و برای نویسندگان، سرشار از لذت گنجاندن زنانی در بازه‌ی سنی خاص در قلب یک داستان هیجان‌برانگیز سیاسی.
کلینتون و پنی پیش از آغاز این همکاری و دوستی نزدیک نیز مورد تحسین یکدیگر بودند. پنی از اوایل دهه ۱۹۹۰، زمانی که بیل کلینتون برای اولین‌بار رییس‌جمهور شد، فعالیت‌های کلینتون را دنبال می‌کرد و از آن طرف، بتسی جانسون ابلینگ، بهترین دوست کلینتون در سال ۲۰۱۶ به خبرنگاری گفته بود که او و کلینتون از طرفداران رمان‌هایی جنایی هستند و آثار پنی را می‌خوانند.
این کتاب با سبک روایی پنی و تجربیات کلینتون از دولت‌داری و چشم‌انداز جهانی شکل گرفته، اما اندوهی که کلینتون هنوز «پذیرش کامل» آن را دشوار می‌داند نیز در شکل‌گیری آن دخیل بوده است. شخصیت الن آدامز تا حدی براساس شخصیت دوست کلینتون، الن تاوشر، معاون وزیر امور خارجه سابق که در اپریل ۲۰۱۹ درگذشت، شکل گرفته است. شخصیت ابلینگ در «کشور وحشت»، که الهام گرفته از شخصیت بهترین دوست الن، بتسی جیمسون است، چند ماه بعد از او درگذشت. نام دختر الن آدامز، کاترین، برگرفته از نام دختر تاوشر است.
برجسته‌ترین تجربه‌ی نویسندگی هیلاری کلینتون در زمینه رمان، نمایشنامه‌ای بود که در صنف ششم درباره سفر به اروپا نوشت. البته او اولین عضو خانواده‌اش نیست که چنین کاری انجام داده است: بیل کلینتون دو رمان پرفروش تریلر را با جیمز پترسون به پایان رساند و موفقیت آن‌ها برخی از مسئولان انتشارات را تشویق کرد که ببینند آیا هیلاری هم می‌تواند تجربه‌ای مشابه را امتحان کند.
ادبیات داستانی به کلینتون و پنی اجازه داد دنیایی را در آستانه فاجعه به تصویر بکشند، اما جزئیات را شخصی‌تر و خوشبینانه‌تر بنویسند. کلینتون می‌گوید که رییس‌جمهور دون، فردی «خودخواه و بی‌خبر» (همانطور که در کتاب توصیف شده) هم شبیه ترمپ است و هم نیست و مدعی است که خصومت بین راس و رییس‌جمهور داگلاس ویلیامز، بازتابی از وقایع زمان خدمت او در دولت اوباما نیست.
کلینتون گفت: «این تجربه‌ی من نبود، اما این واقعیت که من انتخابی غافل‌گیرکننده بودم (و کاملا به آن واقف بودم)، مردم را بر آن داشت گمان کنند من چنین تجربه‌ای خواهم داشت.» ادبیات داستانی شکل‌گیری آنچه سیاست‌مداران «قدرت انکار قابل باور» (plausible deniability) می‌نامند امکان‌پذیر می‌کند و این قابلیتِ رمان این سوال را در ذهن شکل می‌دهد که آیا کلینتون و پنی ممکن است دوباره با هم همکاری کنند. پایان رمان به روشنی از احتمال شکل‌گیری رمان دیگری در مورد الن آدامز خبر می‌دهد، اما پاسخ کلینتون به این سوال مانند پاسخ سال‌ها پیشش در جواب این پرسش که آیا نامزد ریاست‌جمهوری هست یا خیر، بود.