مخالفان کودتا در میانمار به سراغ بازی آنلاین جدید رفته‌اند که به بازیکنان اجازه می‌دهد تا به سربازان مجازی شلیک کنند و در عین حال برای مقاومت «واقعی» پول جمع‌آوری کنند.
یو سین‌لین، آموزگار تاریخ متقاعد در میانمار هیچ‌گاهی در طول زندگی خود بازی کمپیوتری انجام نداده بود اما حدود یک ماه پیش به‌گونه‌ی تصادفی، هنگامی که در فیس‌بوک گشت‌زنی می‌کرد با بازی «جنگ قهرمانان» مواجه شد. او از آن زمان تاکنون بی‌وقفه مصروف این بازی است.
برای آقای سین‌لین ۷۲ ساله، کشتن مجازی نظامیان میانمار یکی از راه‌های سهیم شدن در مقاومت واقعی در برابر «ارتش ظالم» این کشور است که هزاران شهروند را پس از بدست گرفتن قدرت از طریق کودتا در سال گذشته کشته است.
«جنگ قهرمانان» از زمان عرضه در ماه مارچ، تاکنون بیش از ۳۹۰ هزار بار دانلود شده است. بسیاری از بازیکنان می‌گویند که انگیزه‌ی آنان برای بازی‌کردن به‌خاطر تعهد سازندگان این بازی است که بخشی از درآمد را برای کمک مالی نیروهای مقاومت مردمی و آوارگان اهدا میکنند.
آقای سین‌لین گفت: «گرچه من نمی‌توانم سربازانی را که به شکل وحشیانه غیرنظامیان را می‌کشند، بکشم اما کشتن در بازی کمپیوتری نیز رضایت‌بخش است. به هر حال تا زمانی که بمیرم، مصروفیت در بازی کمپیوتری به انقلاب کمک خواهد کرد.»
قبلا ارتش میانمار، معروف به «تاتمادو» به مدت نیم‌قرن بر این کشور حکومت می‌کرد، اما از مدت‌ها به این‌سو با شهروندان خود درگیر جنگ بوده است. سال گذشته پس از برکناری مقام‌های منتخب دولت از طریق کودتا، نظامیان با دستگیری رهبران مخالف، تیراندازی بر معترضان غیرمسلح، بمبارد اردوگاه‌های چریک‌ها و سوزندان هزاران خانه برای سرکوب اعتراض‌ها اقدام کرده‌اند.
بسیاری از مخالفان رژیم به جنگل گریخته‌اند؛ جایی که آنان نیروی دفاع مردمی یا P.D.F را با ارتش بیش از ۶۰ هزار جنگ‌جو تحت رهبری دولت سایه «وحدت ملی» تشکیل داده‌اند. شماری از مبارزان واحدهای چریکی نیمه‌مختار را در مناطق شهری تشکل داده‌اند که به‌عنوان نیروهای «دفاع محلی» شناخته می‌شوند.
«جنگ قهرمانان» توسط سه شهروند مبتکر فناوری ساخته شد که پیش از کودتای نظامی جنرالان ارتش در اول فبروری ۲۰۲۱، میانمار را ترک کردند.
یکی از آنان، کو توت است و گفت که انگیزه‌ی طراحی این بازی را پس از دستگیری و متعاقبا ناپدید شدن همکاران بخش فناوری که خودشان و یا اعضای خانواده‌های‌شان در تظاهرات ضد کودتا درگیر بوده‌اند، بدست آورده‌اند.
نسخه پولی این بازی در اواسط ماه جون منتشر شد و طی چند روز در فهرست ۱۰ بازی برتر در «اپ‌ستور» اپل در ایالات متحده امریکا، استرالیا و سنگاپور قرار گرفت. آقای توت گفت: «مردم میانمار در سراسر جهان در حال دانلود آن هستند.»
در بازی، بازیکنان وارد نبرد می‌شوند و سربازان رژیم را می‌کشند و با سخت‌ترشدن بازی، رتبه‌ی‌شان را بالا می‌برند. در سطوح بالاتر، بازیکنان می‌توانند جاسوسان غیرنظامی، چهره‌های مشهوری که از حکومت نظامی حمایت میکنند و رهبران کودتا را هدف قرار دهند.
در توضیحات بازی در «اپ‌استور» اپل آمده است: «ما به شما نیاز داریم که به نیروهای مقاومت ما بپیوندید تا از مردم بی‌گناه در برابر نیروهای نظامی شیطانی محافظت کنید. وظیفه‌ی شما پیوستن به نیروی دفاع مردمی و تبدیل شدن به بهترین مبارز آزادی است.»
نسخه رایگان بازی با تماشای تبلیغات توسط بازیکنان درآمد کسب می‌کند. نسخه پولی زمانی کسب درآمد می‌کند که بازیکنان آن را دانلود یا مهمات خریداری میکنند. گیمرهایی که به اندازه‌ی کافی بازی میکنند در کنار کسب معادل ۵۴ دالر، یک «گواهی موفقیت» برای شرکت در انقلاب بهار [اعتراضات در میانمار] دریافت خواهند کرد.
تاکنون طراحان بازی، ۹۰ هزار دالر کمک مالی کرده‌اند؛ حدود یک پنجم برای آوارگان جنگ و باقی‌مانده را به بیش از ۱۲ گروه مقاومت محلی اهدا کرده‌اند.
بازیکنان در میانمار برای دور زدن محدودیت‌های اینترنت برای دسترسی به بازی، به یک VPN یا شبکه خصوصی مجازی نیاز دارند. برای جلوگیری از دستگیری در ایست‌های بازرسی یا در هنگام توقف تصادفی پولیس، بازیکنان قبل از بیرون رفتن، بازی را از گوشی خود حذف میکنند و پس از بازگشت به خانه دوباره آن را دانلود میکنند.
این بازی برخی از طرفداران غیرمنتظره را جذب کرده است؛ از جمله یک راهب بودایی و یکی از اعضای ارتش میانمار.
یو پاینر ون دا ۳۲ ساله، راهب در لاشیو -شهری در شمال‌شرقی میانمار- یک بازیکن مشتاق است. او گفت بودا تأکید دارد که موجودات زنده را نکشید، اما مردم میانمار باید از خود در برابر حکومت نظامی دفاع کنند: «بازی جنگ قهرمانان برخلاف آموزه‌های بودا است اما من احساس گناه نمی‌کنم، زیرا ما تحت حاکمیت رژیم نظامی در حالت مرگ هستیم. اگر کسی زندگی ما را تهدید کند، باید با کشتن وی از خود دفاع کنیم و در غیر این صورت، آن‌ها می‌توانند ما را بکشند.»
او گفت «جنگ قهرمانان» اولین بازی مبارزه‌ای میباشد که بازی کرده است و تعهد توسعه‌دهندگان این بازی برای اهدای پول به افراد آواره و نیروهای مقاومت مردمی، وی را به یکی از علاقمندان این بازی تبدیل کرده است.
او گفت: «در بودیسم واقعی، راهبان باید مورد احترام قرار گیرند اما حکومت نظامی در حال شکنجه و کشتن راهبان است.»
بازی آنقدر محبوب شده است که برخی از سربازان ارتش نیز مشغول بازی هستند. از زمان کودتا، تعداد فراریان از صفوف ارتش افزایش یافته است. کسانی هم در ارتش هستند که مخالف رژیم هستند.
یکی از سربازان، که نامش برای حفظ امنیت‌اش مخفی شده است، گفت که اگر از ارتش فرار کند می‌داند که تاتمادو [کودتاچیان] از خانواده‌اش انتقام خواهند گرفت. او گفت که در عوض به‌گونه‌ی مخفیانه اطلاعات داخلی ارتش را برای کمک به «انقلاب» به اختیار نیروهای مقاومت قرار می‌دهد.
او همچنین یکی از بازیکنان «جنگ قهرمانان» است و گفت: «پس از کودتا، من واقعا می‌خواستم جنرالان دیکتاتور و سربازانی را که مردم را دشمن خود می‌بینند، بکشم اما وضعیت به من اجازه نمی‌دهد آنان را در دنیای واقعی بکشم. اگر شرایط اجازه می‌داد، این کار را می‌کردم.»
بازی کردن برایش اجازه می‌دهد تا عصبانیت خود را تخلیه کند. او گفت: «کشتن سربازان ارتش میانمار در این بازی احساس خوبی برایش می‌دهد. حداقل خوشحالم که می‌توانم سربازانی را ]به‌طور مجازی[ بکشم و برای انقلاب درآمد کسب کنم.»
ما میات نوئه آی ۲۸ ساله، شغل پرستاری خود را از یک شفاخانه دولتی در «ماندالی» -دومین شهر بزرگ میانمار- در اعتراض به کودتای ارتش ترک کرد. او به «لایزا»، شهری در قلمرو تحت کنترل شورشیان در ایالت «کاچین» گریخت؛ جایی که به‌عنوان امدادگر نیروی دفاع مردمی داوطلب می‌شود.
در ماه می، سربازان به روستای زادگاه نای پو کونه در بخش «ساگاینگ» حمله کردند و آن روستا را سوختاندند. بستگان وی با پنج هزار تن دیگر مجبور به فرار از روستا شدند. او گفت: «کارم را از دست دادم. خانواده‌ی من مزارع و خانه‌ی ما را از دست دادند و خانواده‌های زیادی مثل ما هستند. پس باید در این انقلاب پیروز شویم. در غیر این صورت همه‌ی ما تحت این رژیم می‌میریم.»
خانم میات نوئه گفت که مادر ۵۶ ساله‌اش در «لایزا» به او ملحق شده و اکنون به‌عنوان آشپز برای نیروی دفاع مردمی کار می‌کند. او مادرش را با «جنگ قهرمانان» آشنا کرد و پیرزن هرشب قبل از خواب، این بازی را انجام می‌دهد.
او گفت: «به مادرم گفتم هر زمان که از ارتش احساس تنفر کرد، می‌تواند این بازی را انجام دهد تا استرس خود را از بین ببرد و به انقلاب کمک کند. وقتی من هم بازی را انجام می‌دهم، همین احساس را دارم. این انقلاب باید پایان بازی باشد.»