همین که دامن حاکمیت طالبان بر افغانستان پهن شد، اکثریت مطلق سیاستگران و دولت‌مردان دوره جمهوریت افغانستان را ترک کردند. تنها آنچه که از سیاستگران دولت گذشته در افغانستان باقی‌مانده است، قصرهای مفشن و میلیون‌دالری است که حالا به پایگاه‌های اصلی طالبان بدل شده‌اند.
طالبان خانه‌های مقام‌های دولت پیشین را تصاحب کرده‌اند و بی‌چون‌وچرا از آنان به‌عنوان خانه یا پایگاه نظامی خود استفاده می‌کنند. با آن‌که مقام‌های حکومت پیشین قصرهای‌شان را در زمین‌هایی بنا کرده‌اند که مالکیت شخصی‌شان است؛ اما طالبان به خانه‌ها و اموال سیاستگران و مقام‌های دولت پیشین به چشم غنیمت نگاه کرده و از آن استفاده می‌کنند. مقام‌های حکومت پیشین و سیاستگرانی هم که حالا در بیرون از کشور زندگی می‌کنند، توانایی بازخواست اموال شخصی خود را ندارند و به این ترتیب، طالبان بی هیچ‌گونه مصرفی چه در کابل و چه در ولایت‌ها، صاحب پایگاه‌های نظامی و مکان‌های مجلل زندگی شده‌اند.
در این میان هستند مقام‌های پیشین و سیاستگران خارج‌نشینی هم که به شکل ماهوار به طالبان باج می‌دهند و طالبان نیز در بدل پولی که برای‌شان واریز می‌شود، ضمن استفاده از قصرهای این مقام‌ها، از خانه‌های آنان محافظت می‌کنند.
خبرنگار روزنامه اطلاعات روز در ولایت کاپیسا دریافته است که خانه‌های تمام مقام‌های حکومت پیشین و نمایندگان این ولایت در شورای ملی و شورای ولایتی از سوی طالبان تصاحب شده‌اند.
بربنیاد یافته‌های روزنامه اطلاعات روز، برخی از نمایندگان کاپیسا در مجلس نمایندگان دولت پیشین، در بدل محافظت از خانه‌های خود اعاشه طالبان را تأمین می‌کنند و به آنان به شکل ماهوار پول پرداخت می‌نمایند.
از این میان می‌توان از محمداقبال صافی، نماینده کاپیسا در مجلس نمایندگان دولت پیشین نام برد. خانه شخصی این نماینده پارلمان دولت پیشین که در بازار دهِ باباعلی مرکز ولایت کاپیسا موقعیت دارد، حالا در نزد طالبان است و طالبان آن را برای اهداف خود استفاده می‌کنند.
یک منبع به روزنامه اطلاعات روز می‌گوید که در خانه این نماینده پارلمان پیشین، ولسوال حصه دوم کاپیسا (مولوی نصرت‌الله نصرت) یکجا با فامیلش زندگی می‌کند. همچنان در بخش دیگر از خانه آقای صافی، آمریت حوزه اول امنیتی طالبان فعالیت می‌کند و در قسمت دیگر، قطعه منتظره طالبان که متشکل از طالبان جنوبی است به‌سر می‌برند.
منابع به روزنامه اطلاعات روز می‌گویند که آقای صافی بیشتر از ۳۰۰ دکان و سرای در بازار ده باباعلی، از مربوطات مرکز ولایت کاپیسا دارد که از تمام این دکان‌ها ماهوار برای او کرایه واریز می‌شود. منابع می‌گویند که یک قسمت زیاد از کرایه دکان‌های آقای صافی برای طالبانی که در خانه‌اش به‌سر می‌برند، به‌ویژه به مولوی نصرت پرداخت می‌شود.
منابع می‌گویند که ماهوار در حدود ۷۰۰ هزار افغانی از سوی آقای صافی برای طالبان پرداخت می‌شود و طالبان در بدل این پول، برای آقای صافی قول داده‌اند که از خانه و وسایل او مراقبت کنند.
محمداقبال صافی به پرسش‌های خبرنگار روزنامه اطلاعات روز در این‌باره پاسخ نداد.
به همین‌گونه، بربنیاد اطلاعاتی که به روزنامه اطلاعات روز رسیده است، یکی از وکیلان مردم بلخ در مجلس نمایندگان دولت پیشین یک گروهِ بیش از پنجاه‌نفره طالبان را برای حفظ سرمایه‌های خود ایجاد کرده است و آنان را تمویل می‌کند.
منابع در گفت‌وگو با روزنامه اطلاعات روز تأیید می‌کنند که عباس ابراهیم‌زاده، نماینده مردم بلخ در مجلس نمایندگان دولت پیشین، به شکل ماهوار ۱۰ هزار دالر امریکایی برای مولوی قدرت‌الله ابوحمزه، والی طالبان برای ولایت بلخ باج می‌دهد و در بدل، طالبان از دارایی‌های او محافظت می‌کنند. بربنیاد اطلاعات منابع، برخی از مقام‌های طالبان در خانه مجلل آقای ابراهیم‌زاده که در کوچه فلزکاری شهر مزار شریف موقعیت دارد، زندگی می‌کنند.
بربنیاد یافته‌های روزنامه اطلاعات روز، اکثر دارایی‌های آقای ابراهیم‌زاده اکنون در بلخ است که شامل سلسله نهادهای «رهنورد» و مراکز تجارتی «ابراهیم‌زاده گروپ» می‌شود. این نهادها و مراکز تجارتی که اکثریت با نام رهنورد یاد می‌شوند، شامل یک شفاخانه بین‌المللی، یک دانشگاه، رادیو و تلویزیون، سلسله مکاتب، یک انستیتیوت نرسنگ عالی، بلاک‌های رهایشی، تانک‌های تیل و ذخایر تیل می‌شود که ملکیت شخصی آقای ابراهیم‌زاده استند و حالا همه در کنترل طالبان اند. گرچند این نهادها و مراکز تجارتی به‌کار خود کماکان ادامه می‌دهند؛ اما زیر نظارت جدی طالبان قرار دارند.
عباس ابراهیم‌زاده را مردم با نام «عباس دالر» می‌شناسند. سرمایه‌های او از سوی منابع روزنامه اطلاعات روز بیش از ۲۰۰ میلیون دالر تخمین زده می‌شود. او نماینده مردم بلخ و نایب دوم مجلس نمایندگان دولت پیشین بود. آقای ابراهیم‌زاده اکنون در کشور ترکیه زندگی می‌کند.
گرچند طالبان در سراسر افغانستان خانه‌های مقام‌های دولت پیشین را تصاحب کرده‌اند و در آن یا پایگاه‌های نظامی ایجاد کرده‌اند یا مقام‌های‌شان زندگی می‌کنند. اما پرداخت اعاشه و پول به طالبان از جانب مقام‌های دولت پیشین و کسانی که همواره سنگ دشمنی با طالب را به سینه می‌کوبیدند، در نزد مردم این پرسش را به میان می‌آورد که آیا به جز منافع شخصی و حفظ دارایی‌های خصوصی، موضوع دیگری هم برای این قماش از سیاستگران مهم بود/است؟
چرا که همواره شعارهای دشمنی با طالب و دفاع از جمهوریت، انتخابات، مردم و… در حکومت پیشین از سوی سیاستگرانی بلند بود که برای خود زرهای فراوانی اندوخته بودند و حالا برای حفظ و از بین نرفتن آن، حاضر اند دشمنی با طالب را کنار گذاشته و خلاف شعارهای قبلی خود حتا برای طالبان باج بدهند.
این تنها نمونه‌ای از ده‌ها روایت این‌چنینی است که در اختیار روزنامه اطلاعات روز قرار گرفته است.