شماری از خانواده‌های که در جنگ‌های چندین‌ساله و خشک‌سالی‌های پی‌هم از مناطق اصلی‌شان آواره شده و به فیروزکوه، مرکز غور آمده‌اند، می‌گویند که با آمدن فصل زمستان هیچ موادی برای خوردن و گرم کردن خانه‌های‌شان ندارند.
شریفه ۴۱ ساله، یکی از بیجاشدگان است که دو سال قبل در اثر جنگ میان گروه طالبان و نیروهای امنیتی دولت پیشین منطقه‌اش را ترک کرده و به فیروزکوه آمده است. او اکنون از وضعیت بد اقتصادی‌اش نگرانی می‌کند. او می‌گوید: «دو سال پیش ما در اثر جنگ دولت و طالب مهاجر شدیم و به شهر فیروزکوه آمدیم. اکنون هیچ چیزی نداریم. شوهری دارم که به دروازه خانه‌های مردم گشت و گدایی می‌کند. کودکانی دارم که روزها مصروف جمع‌آوری آشغال هستند. از مکتب محروم شده‌اند. نه جای داریم و نه چیزی برای خوردن. از طرف مؤسسات هم برای ما کمکی نمی‌شود. وسیله و واسطه نداریم.»
غنچه‌گل، یکی دیگر از بیجاشدگان غوری است که با آمدن فصل زمستان از وضعیت زندگی‌اش ابراز نگرانی می‌کند. او از حکومت طالبان و نهادهای امدادرسان می‌خواهد که برای خانواده‌های آواره و بی‌بضاعت این ولایت کمک‌رسانی کنند. او می‌گوید: «من یک بیوه هستم و چهارتا کودک خوردسال دارم. تنها نان‌آور خانواده خودم هستم. چیزی برای خوردن نداریم. از مؤسسات و دولت می‌خواهم که برای ما کمک کنند تا از تلف شدن کودکان ما جلوگیری شود.»
باشندگان و فعالان مدنی غور هم از وضعیت آوارگان این ولایت نگرانی کرده و از حکومت سرپرست طالبان و نهادهای امدادرسان می‌خواهند که به وضعیت مردم این ولایت توجه کنند؛ زیرا به‌گفته‌ی آنان، با آمدن فصل زمستان ساکنان این ولایت با چالش‌های زیاد مواجه می‌شوند.
توزیع ناعادلانه‌ی کمک‌های بشردوستانه
شماری از خانواده‌های آواره و بی‌بضاعت در غور مدعی هستند که کمک‌های نهادهای امدادرسان براساس ارتباطات و واسطه توزیع می‌شود.
شریفه، یکی از بیجاشدگان غوری می‌گوید: «عریضه‌های زیاد کردیم ولی هیچ به درد ما نخورد. هیچ کسی به ما کمک نکرد. واسطه نداریم. وقتی به دروازه‌های نهادهای کمک‌کننده می‌رویم ما را راه نمی‌دهند و در لیست کمک نمی‌گیرند. تا اکنون هیچ سروی نشده‌ایم. زندگی ما به گشت و گدایی سپری می‌شود.» او اضافه می‌کند که اعضای خانواده‌ی هشت نفری‌اش با تگدی‌گری روز و شب شان را می‌گذرانند. این خانم غوری از نهادهای امدادرسان می‌خواهد که برای‌شان کمک‌رسانی کنند تا بتوانند فصل زمستان را سپری کنند.
عبدالکریم، یکی دیگر از آورگان در غور است که از وضعیت بد زندگی‌اش شاکی است. او می‌گوید که به چندین نهاد دولتی و غیردولتی درخواست کمک داده اما هیچ کمکی دریافت نکرده است. او می‌گوید: «عریضه‌های به نهادهای مهاجرین، حوادث، انصاری و بقیه نهادها پیش کردم اما یکی از آن‌ها هم برایم کمک نکرده است. من آدم غریب، کور و ضعیف هستم که راه رفته نمی‌توانم. کسی را می‌گویم که دستم را گرفته می‌برد و پس می‌آورد. نه سوخت داریم و نه خوردنی. هیچ چیزی نداریم جز خداوند. خانه‌ی ما را شما می‌بینید که چگونه سرد است. از همه نهادها می‌خواهم که برای ما کمک کنند.»
افزایش بهای مواد اولیه در غور
افزایش بهای مواد خوراکی و سوخت یکی دیگر از چالش‌های سد راه خانواده‌های آواره و بی‌بضاعت در غور است. شماری از خانواده‌های بی‌جاشده و بی‌بضاعت در این ولایت می‌گویند که با آمدن فصل زمستان بهای مواد اولیه دو برابر افزایش یافته و آنان توانایی خریداری مواد خوراکی و سوخت را ندارند.
ابراهیم، باشنده اصلی یکی از ولسوالی‌های دوردست غور که اکنون در شهر فیروزکوه زندگی می‌کند، برای خریداری مواد اولیه به بازار آمده است. او از حکومت سرپرست طالبان می‌خواهد که در راستای کنترل نرخ مواد اولیه توجه کند. او افزود: «من به‌خاطر خریداری برنج، روغن و چوب در بازار آمده‌ام اما هیچ خریداری نمی‌شود. نرخ‌ها دوچند شده. مردم غریبکار، آواره و بی‌بضاعت هیچ چیزی خریداری کرده نمی‌توانند. ما از دولت می‌خواهیم که نرخ‌ها را کنترل کنند.»
محمدشریف، از باشندگان ولسوالی الله‌یار غور که برای تهیه مواد اولیه‌ی مورد نیاز شان در زمستان به شهر فیروکوزه آمده است، از بلند بودن نرخ‌ها سخت شکایت می‌کند. او می‌گوید: «قیمت‌ها در بازار بسیار بلند رفته است. ما در گذشته یک کیلو چای خشک را ۳۰۰ افغانی می‌خریدیم اما حالا به ۴۰۰ افغانی رسیده است. کل اجناس قیمت شده که مردم فقیر و بی‌بضاعت توان خریداری آن‌ها را ندارند.»
باشندگان غور از حکومت سرپرست طالبان می‌خواهند که نرخ مواد اولیه را در بازارهای این ولایت به‌صورت درست کنترل کند تا مردم بتوانند مواد مورد نیاز شان را خریداری کرده و از تلف شدن در فصل زمستان جلوگیری کنند.
با این حال دکانداران در شهر فیروزکوه دلیل افزایش بهای مواد اولیه در این ولایت را افزایش کرایه و مالیات عنوان می‌کنند.
طالبان چه کردند؟
مسئولان محلی طالبان در غور می‌گویند که وضعیت آوارگان امسال نسبت به سال گذشته بهتر شده اما به کمک‌های نهادهای امدادرسان نیاز دارند.
عبدالحی زعیم، رییس اطلاعات و فرهنگ غور می‌گوید که مسئولان نهادهای غیردولتی از سوی والی این ولایت احضار شده و در مورد توزیع عادلانه‌ی کمک‌ها برای‌شان گوش‌زد شده است تا کمک‌های بشردوستانه برای مستحقین برسند.
مسئولان محلی طالبان در غور می‌گویند که ساکنان این ولایت نسبت به باشندگان دیگر ولایت‌ها نیازی بیشتری به کمک‌های بشردوستانه دارند. آنان از نهادهای کمک‌رسان می‌خواهند که کمک‌های‌شان را برای باشندگان این ولایت بیشتر کنند.
رییس اطلاعات و فرهنگ طالبان در غور اما در مورد افزایش بهای مواد اولیه می‌گوید که اداره شهرداری این ولایت نرخ‌نامه تعیین کرده است و مطابق به آن در بازار خرید و فروش صورت می‌گیرد. این در حالی است که شهرداری فیروزکوه قیمت زغال‌سنگ را ۱۰۵ افغانی تعیین کرده اما اکنون به ۱۲۰ افغانی در بازار به‌فروش می‌رسد.
مسئولان محلی طالبان مسدود شدن راه‌های مواصلاتی در فصل زمستان را از چالش‌های مهم می‌دانند که همه ساله مردم این ولایت را با چالش مواجه می‌کند. آنان از نهادهای امدادرسان می‌خواهند که راه‌های مواصلاتی ولسوالی‌های این ولایت که به شهر فیروزکوه منتهی می‌شوند را در فصل زمستان پاک‌کاری کنند. زیرا به‌گفته‌ی آنان، از یک‌سو راه‌ها مسدود نمی‌مانند و از سوی دیگر برای مردم زمینه‌ی کار فراهم می‌شود. به‌گفته‌ی مسئولان محلی طالبان در غور، در زمستان با مسدود شدن راه‌های مواصلاتی قیمت مواد اولیه در ولسوالی‌های این ولایت به‌گونه‌ای جدی افزایش می‌یابد.
غور در غرب کشور از ولایت‌های محروم و دورافتاده‌ی افغانستان است که با فرارسیدن زمستان بهای مواد اولیه به‌گونه‌ای سرسام‌آوری افزایش یافته و مردم در وضعیت بد قرار می‌گیرند. چون باشندگان این ولایت مواد مورد نیاز شان را از ولایت‌های همجوار وارد می‌کنند.