برخی از بی‌جاشدگان در شهر تالقان، مرکز ولایت تخار می‌گویند که در این یک‌ونیم سال گذشته هیچ کمکی دریافت نکرده‌اند.
شمار این آوارگان به ۳۰ خانواده می‌رسند و آنان در پی خشک‌سالی و جنگ طالبان با حکومت پیشین، از ولسوالی‌های خواجه بهاءالدین، خواجه‌غار، درقد، فرخار، چال، بنگی، چاه‌آب و اشکمش به شهر تالقان آمده‌اند.
آنان مسئولان محلی طالبان را متهم به بی‌توجهی می‌کنند و ادعا دارند که روند توزیع کمک‌های اداره‌ی مهاجرین این گروه در تخار عادلانه نیست، بلکه براساس شناخت، کمک برای افراد مشخص توزیع می‌شود.
شاه‌محمود، یکی از این بی‌جاشدگان است که از ولسوالی چاه‌آب حدود هجده ماه پیش به شهر تالقان آمده است.
او می‌گوید که با چهار خانواده‌ی دیگر در یک چهاردیواری مخروبه زندگی می‌کند؛ اما تا حالا از سوی حکومت طالبان به وی و سایر بی‌جاشدگان داخلی که او می‌شناسد، کمک نشده است.
او می‌افزاید: «ما زیر خیمه زندگی می‌کنیم؛ این‌جا اتاق ندارد. تمام وسایل ما در میدان است و کودکان ما همه مریض هستند.»
عبدالجلیل، یکی دیگر از این بی‌جاشدگان داخلی که به‌خاطر خشک‌سالی مجبور شده به تالقان بیاید، با انتقاد از بی‌توجهی مسئولان اداره‌ی مهاجرین تخار می‌گوید: «به ولایت عریضه کردم و والی هم امر داد؛ اما وقتی عریضه را به رییس مهاجرین بردیم، او امر والی را قبول نکرد. این چگونه حکومت است؟»
عبدالجلیل از مسئولان حکومت سرپرست طالبان می‌خواهد که به مشکلات شان رسیدگی کنند و به روند توزیع کمک‌ها توجه نمایند.
اداره‌ی مهاجرین طالبان در تخار در این مورد چیزی نمی‌گوید.
روند توزیع کمک‌های بشری در سایر ولایت‌ها نیز با انتقاد مواجه است و ادعا می‌شود که این روند با فساد به همراه است.