فعالان مدنی به روز پنج‌شنبه در اعتراض به آمدن مولانا فضل‌الرحمان، رهبر جمعیت علمای پاکستان، که بر اساس برخی گزارش‌ها، قرار بود در ترکیب هیأت متشکل از رهبران احزاب سیاسی پاکستان به کابل بیاید، تظاهرات کردند، با آمدن او به کابل مخالفت نشان دادند و عکس‌های او را به آتش کشیدند. نظیف‌الله سالارزی، سخنگوی ریاست جمهوری دعوت دولت از او برای آمدنش به کابل را رد کرد.
مولا فضل‌الرحمان یکی از رهبران بانفوذ مذهبی در پاکستان است که به پدر معنوی طالبان شهرت دارد. وی در تشکیل گروه طالبان نقش داشته و در پاکستان به عنوان چهره‌ی مذهبی بانفوذ و مرجع مذهبی شناخته می‌شود. برعلاوه‌ی این‌که او اظهاراتی را به دفاع از طالبان و مشروع دانستن جهاد در افغانستان مطرح کرده می‌کند، هرباری که دولت پاکستان می‌خواهد دخالت سیاسی‌اش در افغانستان را از پشتوانه‌ی مذهبی برخوردار سازد، از نفوذ مذهبی او استفاده می‌کند. از این نظر، او از اعتبار سیاسی نزد دولت و سازمان استخباراتی پاکستان نیز برخورد‌دار میباشد.
درواقع آنچه را که ملا فضل‌الرحمان بیان می‌کند، با سیاست مداخله‌گرایانه‌ی پاکستان توافق دارد و آنچه از گلوی این ملای متحجر پاکستانی بیرون می‌شود، بازتاب سیاست‌ها و رویکرد مداخله‌گرایانه‌ی دولت پاکستان میباشد که در قالب فتواها و تزویرهای مذهبی از زبان این ملای مذهبی بیان می‌شود.
مولا فضل‌الرحمان در گذشته نیز به دعوت رهبران دولتی به کشور آمده است. رهبران سیاسی ما برای تأمین صلح، دست به دامن او که جنگ طالبان را برحق می‌داند و جهاد در افغانستان را فرض می‌داند، برده‌اند. او سال گذشته نیز به دعوت حامد کرزی، رییس جمهور پشین کشور به کابل آمده بود و در مقاله‌‌اش که در و‌ب‌سایت پشتو‌زبان بی‌بی‌سی نشر شده، در مورد موضع و هدف سفرش در سال گذشته به کابل، چنین توضیح داده است: «موضع جمعیت علمای پاکستان روشن است. نیروهای بین‌المللی باید از منطقه بیرون شوند و به کشورهای منطقه اجازه بدهند که مشکلات‌شان را خود حل کنند. ما به افغانستان سفر کردیم تا در مورد خروج نیروهای خارجی از این کشور صحبت کنیم و زمینه را برای مفاهمه‌ی داخلی فراهم کنیم». هم‌چنان وی در این نوشته‌اش به‌طور صریح گفته است، «جمعیت علمای پاکستان به مبارزه‌ی طالبان با قدر و عزت می‌نگرد؛ اما این قربانی دادن باید معنا داشته باشد».
آمدن این رهبر مذهبی پاکستان به کشور به‌خاطری قابل نکوهش است که او از افراط‌گرایی و جنگ طالبان و افراط‌گرایان در افغانستان حمایت می‌کند و بدون در نظر‌داشت موازین بین‌المللی، مخالف حضور نیروهای خارجی در افغانستان است و به این بهانه، برای افغانستان فتوای جهاد صادر می‌کند. حال آن‌که این عملکرد از لحاظ حقوقی و موازین بین‌المللی توجیهی ندارد و در واقع یک مداخله‌ی آشکار در امور افغانستان است. در شرایطی که مردم افغانستان دارای دولت و حاکمیت ملی مستقل می‌باشند، نهادهای مذهبی این کشور فعال اند، رهبران مذهبی در امور رهبری دولت نقش دارند و در قانون اساسی آن تأکید شده است که افغانستان یک کشور اسلامی میباشد، اعلان فتوای جهاد از سوی مولانا فضل‌الرحمان هیچ‌گونه بار حقوقی و توجیه مذهبی ندارد و اعتراض فعالان مدنی و مردم افغانستان از آمدن او به افغانستان، قابل ستایش و تأمل است و می‌تواند بیانگر نارضایتی و اعتراض مردم افغانستان به کارنامه‌ی زشت این رهبر مذهبی پاکستانی باشد.
جا دارد که رهبران دولتی هم این واقعیت را مد‌نظر بگیرند. این ملای پاکستانی که به‌طور صریح از طالبان حمایت می‌کند و بدون در نظر گرفتن حاکمیت ملی افغانستان، جهاد در کشور ما را فرض تلقی می‌کند، هرگز نمی‌تواند در افغانستان بانی صلح باشد و دعوت از او پیش از آن‌که بتواند زمینه‌ی تأمین صلح با طالبان را مساعد بسازد، قربانی کردن حیثیت و عزت مردم افغانستان به‌پای نقش جنایت‌کارانه‌ی او و نادیده گرفتن خون هزاران انسان این سرزمین میباشد که با فتوای مذهبی این چهره‌ی خبیث مذهبی، قربانی شده و می‌شوند.