بخش دوم و پایانی
نویسنده: James L. Creighton
برگردان: جواد زاولستانی
منبع: دپلمات
رییس جمهور افغانستان در تلاش بهبود روابط با پاکستان است. یکی از فرماندهان پیشین یک لوای امریکایی به این نظر است که این کار رییس جمهور، اقدام درست است.
بی‌اعتمادی نسبت به پاکستان سبب برانگیختن بحث‌های داغ و تصمیم‌گیری‌های سیاسی و نظامی از مناطق دوردست مانند چوره تا بلندترین سطوح حکومت افغانستان می‌گردد. اتهام‌ها و سؤظن‌ها نسبت به حمایت پاکستان از طالبان، استفاده‌ی ابزاری از جناح‌های مهم افغانستان و منازعات دوام‌دار ارضی تمام فکر سیاسیون، رهبران نظامی و شهروندان عادی افغانستان را در رابطه به پاکستان اشغال کرده است.
رییس جمهور غنی از همان آغاز روزهای ریاست جمهوری‌اش بر این دیدگاه تازید. پیش از نشستن بر اریکه‌ی قدرت، او رسما پذیرفت که صلح و ثبات در افغانستان فقط با همکاری کامل نظامیان پاکستان و نیز حکومت غیرنظامی آن ممکن است. ملاقات اشرف غنی با وزیر دفاع پاکستان در ماه نومبر 2014 نشان‌دهنده‌ی عزم او برای از بین بردن اصطکاک بین این دو کشور آسیای جنوبی بود.
برعلاوه‌ی آن، غنی چندین بار از پاکستان دیدن کرده است. او به وزیرانش گفته است که با هم‌تایان پاکستانی‌شان همکاری نزدیک داشته باشند. کار برای توسعه‌ی اقتصادی افغانستان و نیز همکاری برای مبارزه با طالبان افغانی و پاکستانی، در اولویت برنامه‌های بلندپروازانه‌ی او قرار دارد. کم کردن زمان حمل و نقل تولیدات تازه‌ی قندهار که پیش از این در مدت 16 روز به کراچی می‌رسید؛ تصویب ویزای درازمدت با چندین ورود؛ بهبود روند خدمات انتقال کالا در مرز و خدمات ایستگاه‌های مرزی؛ توجه بر فرصت‌های زراعتی و استخراج معادن در افغانستان و تقویه‌ی همکاری‌ها برای تطبیق پروژه‌ی انتقال و تجارت برق آسیای مرکزی به آسیای جنوبی (CASA 1000)، پروژه‌ی راه‌اندازی پایپ لاین گاز ترکمنستان از طریق افغانستان و پاکستان به هند (TAPI) و توافق‌نامه‌ی تجارت ترانزیت بین افغانستان و پاکستان (APTTA) و چند پروژه‌ی دیگر در صدر فهرست اولویت‌های غنی قرار دارند.
در فهرست اولویت‌های نظامی‌اش، او تعهد کرده است که در رابطه به کاهش پناه‌گاه‌های امن طالبان در دو سوی مرز، با پاکستان کار کند. او باید نفوذ آی‌اس‌آی را از بین ببرد یا دست‌کم آن را کاهش دهد و در عین زمان، این برداشت را نیز ضعیف سازد که آی‌اس‌آی در افغانستان نفوذ قوی دارد.
همکاری بین نظامیان پاکستان و افغانستان نسبت به گذشته خیلی افزایش یافته است اما این همکاری‌ها باید شبکه‌ی حقانی و دیگر شورشیان را که تا هنوز مصئون مانده‌اند نیز هدف قرار بدهند. رهبران هردو کشور این چالش‌ها را می‌پذیرند و تعهد کرده‌اند که برای یافتن راه‌حل‌هایی که به نفع هردو طرف باشند، کار کنند.
من در جریان سفر اخیرم از طریق انستیتوت شرق-غرب (EastWest Institute) رهبران بلندپایه در سطح وزارت و ریاست جمهوری پاکستان را ملاقات که ضرورت و تعهد برای رفتن به پیش و تقویه‌ی همکاری‌های بین مرزی در برابر دشمنان مشترک و رسیدن به پیشرفت چشم‌گیر به منظور همکاری‌های منطقه‌ای اقتصادی را تأیید می‌کردند. کارهای زیادی باید انجام شوند. یک وزارت‌خانه‌ی پاکستانی اکنون می‌داند که پنجره‌ی فرصت که توسط غنی باز شده است، خیلی دیر باز نخواهد ماند. همه‌ی آنها درک کرده‌بودند که غنی به خاطر روی‌آوردن به نظامیان و نیز حکومت غیرنظامی پاکستان خطرهای بزرگی را پذیرفته‌است. همه‌ی خطرکردن‌های غنی باید به سرعت با اقدام‌های قاطع و قابل‌اثبات پاسخ داده شود تا به مثابه شواهد همکاری افغانستان و پاکستان، هم در بخش اقتصادی و هم در بخش نظامی، استفاده شوند.
وزارت‌خانه‌ها و رهبران بلندپایه‌ی سیاسی پاکستان به رسیدن به همکاری‌های فزاینده با افغانستان و بهره‌جستن از فرصت عالی مهیا شده به آنان متعهد شده‌اند. حوصله‌ی افغانستان و سرمایه‌ی سیاسی غنی بی‌پایان نیست. همکاری بین‌مرزی بخش حیاتی امنیت منطقه در درازمدت است. هم افغانستان و هم پاکستان نیاز دارند که به سرعت با دست‌آوردهای ملموس به اقدامات سودآور برای هردو طرف تعهد نشان دهند.