اخیرا شخصی به نام صدیق متین خود را رییس‌جمهور افغانستان اعلام کرد. چنان که انتظار می‌رفت، این کار او با موجی از استهزا روبه‌رو شد و همه گفتند که ایشان عقل خود را از دست داده. من هم وقتی ویدیوی او را دیدم، دلم برایش سوخت و فکر کردم که او نیاز به کمک روانی دارد. چیزی که هرگز از خاطرم نگذشت این بود که ممکن است این شخص تا امسال سالم بوده باشد و پس از روی کار آمدن دولت وحدت ملی چنین شده باشد.
پریروز دو تن از دوستان قدیمی‌ام را دیدم. عقیل و فرحان. عقیل در رشته‌ی جیولوژی درس خوانده و از دانشگاه هاروارد دکترا دارد. فرحان از آکسفورد فارغ شده و فوق لیسانس تاریخ جهان است.
در قهوه‌خانه‌یی نشستیم تا ساعتی حرف بزنیم. اولین چیزی که به یاد من آمد، همین ویدیویی بود که در آن صدیق متین خود را رییس‌جمهور اعلام کرده. با خنده پرسیدم که این ویدیو خیلی خنده دار نیست؟
عقیل: نخیر. کجایش خنده‌دار است؟ در این شرایط رییس‌جمهوری کار داریم که مثل آقای متین قوی و صادق باشد.
فرحان: من فکر می‌کنم آقای متین مثل یک نعمت خداوندی بر ما نازل شده و باید قدرش را بدانیم.
من: شوخی می‌کنید…
عقیل: چرا شوخی؟ به نظر من تنها کسی که حاضر است پاکستان را بمباران اتمی کند، همین صدیق متین است.
فرحان: موافق‌ام. وقتی که این شیرمرد پاکستان را به خاکستر تبدیل کرد، ما می‌توانیم از خاکستر پاکستان کود کیمیاوی بسازیم و به تمام جهان صادر کنیم.
من: چرا مزخرف می‌گویید؟
عقیل: مزخرف کسی می‌گوید که بر شیشه‌ی امید مردم سنگ ناامیدی می‌زند. من تا پای جان از ریاست‌جمهوری صدیق متین حمایت می‌کنم.
فرحان: تو همیشه ساز مخالف می‌زنی. بگذار این وطن وطن شود و صاحب پیدا کند. ما از نظر اخلاقی و انسانی مکلف‌ایم که از این فرصت سود ببریم و با حمایت از صدیق متین وطن را از بحران نجات بدهیم.
(من نتوانستم بیش از این به حرف‌های آن دو گوش بدهم. از قهوه‌خانه بیرون آمدم. سوالی که از رهبران دولت وحدت ملی دارم، این است: شما چه کار می‌کنید که در دیوانه کردن هوشیارترین آدم‌های مملکت این‌قدر توفیق دارید؟)