به یاد پروفیسور برهان الدین ربانی رییس جمهور اسبق افغانستان !
من در سال 1998 استاد شهید را در سفرش به امریکا به‌خاطر اشتراک در مجموع عمومی سازمان ملل متحد و در سال 1999 به ترکمنستان به‌خاطر اشتراک در کانفرانس ایکو همراهی کردم. از یاد آوری ده ها خاطره دیگر می‌گذرم.
در مراسم به خاک سپاری استاد شهید یک حلقه مسلح رسمی از پیوستن من به جمع عزاداران ممانعت کرد. این عملکرد آن‌ها عزاداران را خشمگین ساخت و در نتیجه چرخ‌بال محترم کرزی صاحب و دیگران به ساحه تدفین نشست کرده نتوانسته و از اشتراک در مراسم جنازه صرف نظر کردند. در اولین سال‌گرد شهادت استاد بازهم در برابر ورود من به محوطه پل‌تخنیک کابل مزاحمت ایجاد کردند و من مجبور شدم بر گردم. امروز نیز من در شمار دعوت شدگان به مراسم نیستم. این همه مداخله و مزاحمت فقط یک دلیل داشت و دارد : من خواستار مداخله ملل متحد در تحقیقات قتل استاد شده بودم. طرح صلح از حمایت تمام دنیا به غیر از پاکستان برخوردار بود و مسلما باید تحقیقات قتل رییس شورای صلح را شورای امنیت سازمان ملل متحد حمایت می‌کرد. آن‌هایی‌که دنبال مسایل کوچک و شخصی بودند خواستند این صدا را با وسایل مختلف به حاشیه برانند و قتل استاد را تقلیل به حادثه محلی سازند.
یاد استاد شهید به عنوان یک رهبر با حوصله و بردبار گرامی باد.
