تیموتی بیشپ، رییس بخش افغانستان دفتر بین‌المللی حمایت از اطفال
تمام کشورهای دنیا در مبارزه با ویروس کرونا مرزهای‌شان را بسته‌اند تا بتوانند این پدیدهی همه‌گیر را مهار کنند، درحالی‌که مرز افغانستان با ایران باز است و روزانه هزاران افغان به کشورشان برمی‌گردند. از آن‌جایی که شیوع این ویروس در ایران شدید بوده، بازگشت‌کنندگان افغان ممکن ناقل این ویروس باشند.
سیستم صحی افغانستان بر اثر چند دهه جنک فرسوده شده و از تجهزات خوب برخواردار نیست که بتواند با این ویروس مبارزه کند. کودکان بیش‌تر از همه آسیب‌پذیرند و در شرایط بحرانی در حال حاضر، یک میلیون کودک زیر خط فقر زندگی می‌کنند و مصاب به سوءتغذیه‌اند و یا بر اثر جنگ و ناامنی بی‌جا شده و در کمپ‌ها زندگی می‌کنند. یکی از چالش‌های روزانه‌ی آن‌ها عدم غدای کافی و یا دسترسی به مکتب و خدمات بهداشتی است. گسترش ویروس کرونا، زندگی مردم را تهدید می‌کند و منابع دولت نیز بسیار ناچیز است.
افغانستان در میان توفانی از چالش‌ها قرار دارد. مرگ‌باربودن این کشور برای کودکان یکی از این چالش‌هاست. براساس گزارش سازمان ملل، تخمین زده می‌شود که تنها در سال (۲۰۱۹)، ده‌هزار و ۳۹۲ نفر تلفات ملکی وجود داشته است. امسال تقریبا یک‌چهارم از جمعیت افغانستان (9.4 میلیون نفر) به کمک‌های بشردوستانه نیاز دارند که بیش از نیمی از آن‌ها کودک‌اند.
افغانستان دچار یک بحرانی سیاسی پس از سال ۲۰۰۹ است و این باعث به‌وجودآمدن دو دولت موازی در ماه فبروری شد. تلاش‌های ناامیدکننده برای حل این بحران جریان دارد که وضعیت بخش بزرگی از دولت را متوقف کرده است. این بن‌بست مذاکرات صلح را با طالبان نیز به تعویق انداخته است. اکنون، مهار پدیدهی خطرناک جهانی ویروس کرونا اضافه شده که وضعیت را در افغانستان پیچیده‌تر و بحرانی‌تر کرده است.
تعداد واقعه‌های ویروس کرونا تا هنوز نسبتا کم‌تر است. دانستن میزان واقعی شیوع ویروس غیرممکن است؛ چرا که ظرفیت آزمایش در افغانستان پایین است. در ۲۳ مارچ بیش از ۴۰۰ نفر آزمایش دادند که این تنها در یک لابرتوار در کابل صورت گرفته بود.
نگرانی‌ها از بازگشت عظیمی از عودت‌کننده‌هایی است که از ایران به وطن‌شان برمی‌گردند. نزدیک به چهار میلیون مهاجر افغان در ایران زندگی می‌کنند. حکومت افغانستان سعی کرد تا مرز را ببندد، اما یک روز بعد، بر اثر فشارها، مجبور شد دوباره مرز را باز کند. ده‌ها هزار نفر به علت ترس از این ویروس فرار کردند. براساس آمار سازمان بین‌المللی مهاجرت، نزدیک به75 هزار نفر در دو هفته‌ی اول ماه مارچ وارد افغانستان شدند.
حکومت و جامعه‌ی بین‌المللی می‌کوشد که خدمات بهداشتی و خدماتی آزمایشی را برای مردم فراهم کنند. موضوع بازبودن مرز، سراسیمگی را برای افزایش واقعات در غرب کشور بیش‌تر کرده و تا هنوز بیش‌تر موارد مثبت در ولایت هرات ثبت شده که هم‌سرحد با ایران است. هزاران نفر قبلا به خانه‌های دیگر قریه‌جات دورافتاده برگشته‌اند و ما فقط می‌دانیم میزان ابتلا به ویروس، در هفته‌های آینده بیش‌تر می‌شود.
ویروس کرونا بازارهای مالی جهانی را تهدید می‌کند. کمک‌های خارجی تقریبا 20 درصد از کل درآمد ناخالص ملی افغانستان و بیش از 75 درصد بودجه‌ی ملی دولت را تشکیل می‌دهد. اگر کشورهای تمویل‌کننده به‌منظور بحرانی مالی که ویروس کرونا پیش آورده، کمک‌شان را در افغانستان کاهش دهند و یا هم قطع کنند، عواقب خرابی برای افغان‌ها در پی خواهد داشت.
افغانستان بیش‌تر از گذشته به کمک و یاری ضرورت دارد. جامعه‌ی بین‌المللی باید حکومت افغانستان را حمایت کند تا سکتورهایی که خدمات بشردوستانه را عرضه می‌کنند، بتوانتد سریع‌تر پاسخ دهند.
این امر باید بودجه‌ی لازم برای منابع مورد نیاز مانند آزمایش کیت، تجهیزات محافظتی برای کارکنان بهداشت و تهویه‌ی مطبوع برای افراد بیمار را شامل شود؛ اولویت را باید به آسیب‌پذیرترین مردم، از جمله افرادی با شرایط بهداشتی بد و کودکان مصاب به سوءتغذیه داده شود که تعداد آن به ۲.۵ میلیون نفر می‌رسد. کشورهای همسایه باید مطمئن شوند که بسته‌شدن مرزها بر عرضه‌ی مواد عذایی و امدادرسانی تأثیر نگذارد.
در این وضعیت بحرانی، بسیار مهم است که همه‌ی طرف‌ها درگیری به درخواست آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل متحد برای برقراری آتش‌بس جهانی در طول همه‌گیری این ویروس، توجه کنند. حمله دولت اسلامی به عبادت‌کنندگان سیک، هفته‌ی گذشته در کابل که باعث کشته‌شدن حداقل 25 نفر از جمله یک کودک شد، یکی دیگر از رویدادهای غیرانسانی‌ای بود که انسان‌های بی‌گناه قمیت آن را پرداخت کردند.
با گذشت چندین دهه جنگ، افغان‌ها اکنون خود را برای نبرد دیگری علیه ویروس کرونا آماده می‌کنند. جامعه‌ی جهانی نمی‌تواند در امر مبارزه با این ویروس افغان‌ها را تنها بگذارد.
+++
«کمپین همدلی: کرایه خانه قانونا نصف شود» در روزهای دشواری که همه درگیر ویروس کرونا یا COVID-19 هستیم، برای گسترش همدلی، همکاری و همدردی میان مردم و به‌ویژه میان مالک و مستأجر راه‌اندازی شده است. در این کمپین از مالکان خانه‌های مسکونی می‌خواهیم که با همدلی و همیاری، از ماه حمل تا پایان وضعیت کنونی، کرایه ماهوار را کم کنند. حامیان این کمپین درحالی‌که می‌دانند شماری از مالکان پیش از این اقدامات انسانی و درخور ستایش انجام داده‌اند، تأکید می‌کنند که کرایه‌های ماهوار خانه‌ها حداقل نصف شود. برای امضای این دادخواست به این آدرس رفته پس از امضا آن‌را با دوستان خود شریک سازید: