سرانجام اجساد شهدا از غزنی به کابل منتقل شدند. پس از نشر خبر سر بریده شدن گروگان‌ها توسط داعش، اعتراض‌های گسترده بر علیه حکومت به‌خاطر سهل‌انگاری و عدم عمل به موقع برای رهایی گروگان‌ها شکل گرفت. یکی از خواست‌های جدی معترضان انتقال اجساد شهدا از غزنی به کابل بود. هم‌زمان با شکل‌گیری و گسترش اعتراض‌های مردمی، تلاش‌های مذبوحانه نیز از جانب حکومت برای جلوگیری از انتقال شهدا به کابل و فرستادن آن‌ها به جاغوری صورت گرفت اما این کوشش‌های حکومت نتیجه نداد. با خنثا شدن طرح حکومت، هفت تن از باشندگان جاغوری که چهار روز قبل در ولایت زابل به‌صورت فجیع سر بریده شدند، شامگاه دیروز در حالی‌که توسط صدها تن از مردم کابل و ولایت غزنی بدرقه می‌شدند به کابل انتقال داده شدند.
پس از انتقال اجساد شهدا به کابل، اعتراض‌های گسترده مردمی وارد مرحله تازه‌ی شده است. روز گذشته صدها تن از شهروندان غزنی با حمل اجساد شهدا به طرف ساختمان ولایت غزنی، تجمع چشم‌گیر و فراگیری را رقم زدند و در فضای امن به‌صورت مسالمت‌آمیز تظاهرات کردند. در عین حال، ده‌ها نفر از شهروندان ولایت بامیان در اعتراض به سر بریده شدن باشندگان جاغوری دست به اعتراض زدند و به‌صورت نمادین تابوت‌ها را بر دوش حمل کردند. کابل؛ پایتخت افغانستان هم‌چنان شاهد گردهم‌آیی بسیاری از فعالان مدنی بود که در انتقاد و اعتراض به این فاجعه، خواهان اعلام ماتم ملی از جانب حکومت شدند.
روزهای دشوار و سرنوشت‌سازی در پیش است. مردم پس از افزایش ناامنی‌ها در سراسر کشور به ستوه آمده و اکنون بخش اعظم مردم افغانستان آرامش شان را از دست داده و مسیرهای رفت و آمد شان بیش از هر زمانی خطرناک شده و هیچ کسی مصئونیت ندارد. گروگان‌گیری تبدیل به فرهنگ شده و از جانب دیگر دولت با آگاهی از این مسئله کم‌ترین اقدامی برای بهبود بخشیدن وضع امنیتی کشور به خرج نداده است. به نظر می‌رسد صبر مردم در حال لبریز شدن است. مردم دیگر نمی‌توانند شاهد گروگان‌گیری و قتل عزیزان شان و بی‌کفایتی حکومتی باشد که برای مردم وعده‌های بی‌شماری از جمله تأمین امنیت داده بود اما متاسفانه به هیچ یکی از وعده‌های خود عمل نکرد و این موضوع باعث خشم مردم شده است.
معترضان هرچند تاهنوز خواست‌های مشخص شان را از حکومت اعلام نکرده اما از شروع تظاهرات‌ها و از همین حالا معلوم است که مردم از حکومت چه می‌خواهند. در این میان چه‌گونگی برخورد حکومت با معترضان در روزهای آینده مهم است. واقعیت این است که مردم با انتقال شهدا به کابل، به سادگی دست از اعتراض و خواست‌های شان بر نخواهند داشت و تلاش خواهند کرد این مسئله را دوام بدهند. اما تمام این موضوعات بر می‌گردد به نوع مواجه حکومت با معترضان. پس از آن، آن‌چه در اولویت حکومت باید قرار بگیرد تأمین امنیت و کنترل اجتماع مردمی است. نیروهای امنیتی در روزهای آینده به‌صورت فوق‌العاده باید شبانه روزی فعال شوند و جلو هرگونه فعالیت‌های تخریبی را بگیرند. هرنوع بی‌توجهی و سهل‌انگاری ممکن است منجر به یک فاجعه دیگر اما جبران ناپذیر شود.
حکومت به معترضان چه جوابی خواهد داد؟ آیا به سیاق‌های پیشین خود مراجعه خواهد کرد و با دادن وعده‌های میان تهی و غیر قابل اجرا گلیم معترضان را از خیابان‌های خیس و نم‌ناک کابل برخواهد چید یا نه مثل گذشته «سکوت استراتژیک» پیشه خواهد کرد؟ پاسخ به این پرسش‌ها اکنون زود است و بایستی منتظر روزهای آینده ماند. مردم یک سال گذشته را به امید تحقق وعده‌های سران حکومت وحدت ملی سر کردند و نتیجه آن وضعیتی است که اکنون ما شاهد آن هستیم. طی این مدت مردم نه تنها شاهد تغییرات مثبت در زندگی شان نبودند بلکه هر روز مثل اکنون جنازه تحویل گرفتند و فرش مصیبت پهن کردند. باور این‌که مردم بار دیگر با وعده‌های غیر عملی دست از اعتراض بردارند، دور از انتظار است. بنابراین حکومت باید به‌صورت مسئولانه و نه با ترفند و نیرنگ به خواست‌های مردمی گوش فرا دهد و بدون هیچ چانه‌زنی و معامله، به تمام خواست‌های قانونی مردم عمل کند و آن را به مرحله اجرا بگذارد.