دور دوم انتخابات ریاست جمهوری موفقانه به پایان رسید. میلیون‌ها شهروند افغانستان در سراسر کشور با کمال استقامت و شجاعت برای بار دوم به‌پای صندوق‌های رای رفتند تا برای نخستین بار در حیات سیاسی کشور در انتقال مسالمت‌آمیز و دموکراتیک قدرت از یک رییس جمهور به رییس جمهور دیگر سهم بگیرند. 200 هزار سرباز شجاع امنیتی کشور نیز امنیت سراسر محلات رای‌دهی و رای‌دهندگان را تأمین کردند و بیست و چهار جوزا را نیز نظیر شانزدهم حمل به حماسه‌ی به‌یادماندنی برای نیروهای امنیتی و روز ناکام و مأیوس کننده برای تروریستان و مخالفان مسلح دولت تبدیل کردند. روز گذشته وزارت داخله از 150 واقعه‌ی امنیتی کوچک در سراسر کشور خبر داد؛ اما تروریستان قادر به انجام حمله‌ی تروریستی بزرگ در هیچ نقطهی کشور نشدند. حملات موشکی در برخی ولایت‌ها از سوی طالبان انجام شد و درگیری‌هایی با نیروهای امنیتی افغانستان در گوشه گوشه‌ی کشور رخ دادند؛ اما تروریستان در هیچ نقطه‌ای قادر به اجرای برنامه‌های تخریبی سازمان‌دهی شده‌‌ی‌شان نشدند. نیروهای امنیتی کشور بار دیگر توانایی و شهامت خود را برای پاس‌داری از امنیت کشور ثابت کردند و به مردم افغانستان امید و اعتماد بیش‌تری دادند.
مشارکت مردم در دور دوم انتخابات ریاست جمهوری نسبت به دور نخست این روند کم‌رنگ گزارش شده است. در دور نخست انتخابات ریاست جمهوری، علی‌رغم دشواری‌های جوی و تهدیدهای امنیتی بیش‌تر، مردم به‌صورت خودجوش و گسترده به‌پای صندوق‌های رای شتافتند. ساعت در زیر باران و در هوای سرد منتظر نشستند؛ اما این شور و هیجان روز گذشته در دور دوم انتخابات دوباره به چشم نمی‌خورد. بسیاری محلات در همان نخستین ساعت‌های روز رای‌دهی خلوت به نظر می‌رسیدند و از صف‌های طولانی و از هیجان و اشتیاق دور گذشته خبری نبود. البته کاندیداهای شوراهای ولایتی متغیر تأثیر‌گذار در این دو دور انتخابات اند. در دور نخست بسیاری رای‌دهندگان به خاطر تعلق و حمایت از کاندیداهای شوراهای ولایتی به صف رای‌دهندگان شتافته بودند. تعلقات، وابستگی و ارتباطات نزدیک تباری، منطقه‌ای و قومی نامزدان شوراهای ولایتی با مردم، رای‌دهی و شرکت در انتخابات را به الزام جدی‌تر تبدیل کرده بود که در دور دوم انتخابات ریاست جمهوری وجود نداشت.
به‌صورت عموم، انتخابات تجربه‌ی ماندگاری برای مردم افغانستان است. روزی که انگشت‌های رنگی به نماد افتخار برای مردم افغانستان تبدیل شده بودند. آنانی که در کشور بودند و به‌پای صندوق‌های رای‌دهی رفتند، برای همیشه به انگشت‌های رنگی‌‌شان افتخار می‌کنند. آنانی که از رفتن به‌پای صندوق‌های رای‌دهی بازماندند، حسرت انگشت‌های رنگی در بیست و چهارم جوزا را برای سال‌های سال خواهند خورد و آنانی که از روی مخالفت و دشمنی با این روند از حضور خود و دیگران به‌پای صندوق‌های رای‌دهی جلوگیری کردند، در دادگاه وجدان و عقل خود سرافگنده و خجل خواهند بود. روز گذشته روز انگشت‌های رنگی بود. مردم افغانستان از خرد و بزرگ و صرف نظر از این‌که به چه کسی رای داده، انگشت‌های رنگی هم‌دیگر را تبریک می‌گفتند. انتخابات حس ملی‌گرایی شدیدی را در میان مردم افغانستان خلق کرده است. این روزها در فضای مجازی و بیرونی، حس ملی‌گرایی، حمایت از دموکراسی و مبارزه با طالبان و تفکر طالبانی موج می‌ز‌ند. این حس ذهن و روح تمام اقشار مردم افغانستان، جوانان تحصیل‌کرده، سیاسیون و مردم عادی همه را تسخیر کرده است. تمامی مردم افغانستان روز گذشته را با افتخار و رضایت خاطر، کار‌و‌بار خود را تعطیل نمودند و به‌پای صندوق‌های رای رفتند. علی‌رغم دوام چندماه روند خسته کننده‌ی انتخابات و تأثیرات منفی چشم‌گیر آن بر وضعیت کار و زندگی مردم، ناراحتی در سیمای هیچ شهروند افغانستان دیده نمی‌شد. همه از انتخابات و امید به آینده‌ی کشورشان حرف می‌زدند. کارگرانی که مزد روزانه‌‌ی‌شان، نان شب خانواده‌ی‌شان میباشد، روز گذشته را با صبر و شکیبایی و با کمال رضایت و افتخار به انتخابات اختصاص داده بودند و به‌پای صندوق‌های رای‌دهی رفتند. به هر صورت، صرف نظر از نتیجه‌ی انتخابات، نفس این روند، پیروزی بزرگی برای مردم افغانستان و دموکراسی در کشور است. این امر نشان داد که مردم افغانستان از دموکراسی و مردم‌سالاری حمایت نموده و از جنگ و خشونت خسته شده‌اند.