وزارت خارجهی امریکا از برگزاری نخستین نشست کمیتهی رهبری شورای عالی مصالحهی ملی افغانستان استقبال کرده است.
در اعلامیهی این وزارت، از شورای عالی مصالحهی ملی بهعنوان یک نهاد فراگیر و مقتدر در زمینهی مشورهدهی و راهنمایی به هیأت مذاکرهکنندهی جمهوری اسلامی افغانستان یاد شده است.
در این اعلامیه به نقل از مایک پمپئو، وزیر خارجهی امریکا آمده است که رهبران افغانستان از تمام اقشار سیاسی برای تصمیمگیری و بسیج حمایت از صلح عادلانه و پایدار متحد شدهاند. به نقل از اعلامیه، تمام طرفهای درگیر باید دور هم جمع شوند و راهی برای صلح ترسیم کنند.
وزارت خارجهی امریکا همچنان گفته است که شورای عالی مصالحهی ملی بهعنوان یک نهاد معتبر به هیأت مذاکرهکنندهی جمهوری اسلامی افغانستان در مورد نقشهی راه سیاسی، تقسیم قدرت و آتشبس دایمی برای پایان دادن به جنگ طولانی مشورت میدهد.
زلمی خلیلزاد، نمایندهی ویژهی امریکا برای صلح افغانستان نیز از برگزاری نخستین نشست کمیتهی رهبری شورای عالی مصالحهی ملی استقبال کرده و آنرا یک گام مهم خوانده است.
نخستین نشست کمیتهی رهبری شورای عالی مصالحهی ملی افغانستان روز گذشته (شنبه، ۱۵ قوس) با حضور رییسجمهور اشرف غنی و چهرههای سیاسی و رهبران احزاب در ارگ ریاستجمهوری برگزار شد.
شورای عالی مصالحهی ملی افغانستان براساس توافقنامهی سیاسی میان رییسجمهور اشرف غنی و عبدالله عبدالله که در بیستوهشتم ثور سال جاری به امضا رسید، ایجاد شده است. ریاست این شورا را آقای عبدالله بر عهده دارد.
از سوی هم، زلمی خلیلزاد در رشتهتویتی به توافق هیأتهای مذاکرهکنندهی جمهوری اسلامی افغانستان و گروه طالبان بر سر طرزالعمل مذاکرات و همچنان آغاز بحثها در مورد آجندای مذاکرات نیز اشاره کرده است.
خلیلزاد نوشته است: «مردم افغانستان آرزومند صلح اند. اقدامات روزهای اخیر، مثبت و امیدبخش اند. من از هردو طرف تقاضا میکنم که تلاشهایشان برای صلح را تسریع نمایند و جنگ طولانی در کشور را پایان بخشند.»
هیأتهای مذاکرهکنندهی جمهوری اسلامی افغانستان و گروه طالبان روز چهارشنبه هفتهی گذشته بهطور رسمی اعلام کردند که روی طرزالعمل مذاکرات به توافق رسیدهاند. هر دو هیأت روز گذشته نیز از برگزاری نخستین نشست کمیتهی کاری مشترک برای بحث روی آجندای مذاکرات صلح خبر دادند.
پیش از آن، پیشبرد مذاکرات برمبنای توافقنامهی صلح میان امریکا و طالبان و حل موارد اختلافی براساس فقه حنفی از موارد عمدهی اختلافی میان هیأتهای مذاکرهکنندهی دولت و طالبان بود.