سرور سروش
از روز پنج‌شنبه هفته‌ی گذشته تاکنون درگیری میان نیروهای امنیتی و جنگ‌جویان گروه طالبان در ولسوالی پاتوی ولایت دایکندی جریان دارد. در این مدت گروه طالبان توانسته‌اند که چندین پاسگاه پولیس و یک روستا را تصرف کند.
طالبان پس از حمله بر ساحات قخور و تمزان ولسوالی پاتو، دو روز پیش شب‌هنگام حملات شدید را بر ساحات سرتگاب در نوامرزی قخور، مرکز ولسوالی پاتو به هدف تصرف این ساحه راه‌اندازی کردند.
روز گذشته پس از نبردهای سنگین میان نیروهای خیزش مردمی و گروه طالبان در ساحه‌ی سرتگاب ولسوالی پاتو، این ساحه به‌صورت کامل به‌دست طالبان سقوط کرد.
سه پاسگاه خیزش مردمی در ساحه‌ی سرتگاب یک شبانه‌روز در محاصره‌ی گروه طالبان قرار داشت. طالبان پس از تصرف این پاسگاهها تمامی ساحات سرتگاب را در کنترل گرفته، خانه‌های مسکونی و محصولات زراعتی از جمله خرمن‌های گندم را به آتش کشیدند.
اکبر، یکی از باشندگان ساحه‌ی سرتگاب که تا آخرین مرمی تفنگش در مقابل طالبان جنگیده است، قصه‌ی دردناک از «فاجعه» که به گفته‌ی او در سرتگاب اتفاق افتاده، روایت می‌کند.
اکبر به روزنامه اطلاعات روز می‌گوید زمانی که مهماتش تمام شد و از حمله‌های هوایی و نیروهای کمکی خبری نشد، آخرین مرمی‌اش را فیر کرد، و مجبور شد جان خود را نجات دهد.
اکبر همراه با پسرش در کنار ۲۰ نفر از نیروهای خیزش مردمی در ساحه‌ی سرتگاب در میان دود و باروت، ۲۴ ساعت بی‌وقفه جنگیده و اکنون در ساحه‌ی قخور پاتو بی‌جا شده‌اند.
او افزود: «هر ساعت برای‌شان خبر داده می‌شد که نیرو می‌رسد، امکانات و طیاره می‌آید، همان‌قدر جنگ کردیم که مرمی ما خلاص شد، از طیاره و مهمات هم خبری نشد. در محاصره بودیم بالآخره بچه‌ها از ساحات دیگر طالبان را زیر آتش گرفت من خود را کشیدم، منطقه به خاک یکسان شد.»
اکبر می‌گوید که طالبان یک قلعه مسکونیاش را با کارگذاری ماین انفجار داده و با خاک یکسان کرده‌اند. او علاوه می‌کند که شاهد انفجار بیش از ۱۰ قلعه‌ی مسکونی بزرگ بوده که توسط طالبان انجام شده و همچنان خرمن‌های گندم را نیز به آتش کشیدند. به گفته‌ی او، روند به آتش‌کشیدن خانه‌های مردم ملکی و خرمن‌های گندم به شدت ادامه داشت.
صدها خانواده بی‌جا شده‌اند
پس از سقوط ساحه‌ی سرتگاب ولسوالی پاتوی دایکندی، وحشت و ترس به سایر روستاها نیز رخنه کرده است. در حال حاضر صدها خانواده از روستاهای بیری، کاریزک، سهور و اسپرمی کوچ کرده‌اند.
باشندگان محل می‌گویند کسانی که توانایی رفتن را داشتند فرار کرده و تنها افراد کهن‌سال و معلول در این مناطق باقی مانده‌اند.
اکبر نیز می گوید که بیش از ۵۰۰ خانواده تنها از روستای سرتگاب به قخور و ولسوالی کیتی در همجواری پاتو بی‌جا شده‌اند.
او گفت: «هیچ زنده نفس به غیر از حیوانات در ساحه‌ی سرتگاب باقی نمانده همه فرار کرده‌اند.»
حبیب‌الله، یکی دیگر از باشندگان منطقه بیری ولسوالی پاتو نیز در صحبت با روزنامه اطلاعات روز می‌گوید که در روستای بیری هیچ نیروی امنیتی وجود ندارد و سلاح و مهمات موجود نیست که مردم از خود دفاع کنند، از این رو تمام مردم فرار کرده و شماری هم که باقی مانده تصمیم گرفته‌اند که به طالبان تسلیم شوند.
با این حال، سیدابراهیم هاشمی، آمر مهاجرین و عودت‌کنندگان ولایت دایکندی به روزنامه اطلاعات روز می‌گوید که آمار دقیق از شمار بی‌جاشدگان ناشی از جنگ پاتو در دست نیست؛ اما تا روز گذشته براساس بررسی‌های ابتدایی بیش از ۸۰۰ خانواده، از ولسوالی پاتو به ساحات دیگر دایکندی بی‌جا شده‌اند. او گفت که آمارها در حال افزایش است.
بیشترین خانواده‌ها از روز گذشته به این طرف بی‌جا شده‌اند. اکنون نیز مردم در حال ترک خانه‌های‌شان هستند.
نقیب‌الله مالستانی، آمر امنیت فرماندهی پولیس دایکندی به روزنامه اطلاعات روز می‌گوید که تمام باشندگان روستای سرتگاب از خانه‌های‌شان بی‌جا شده‌اند.
از آغاز حمله‌ی طالبان بر ولسوالی پاتو تا کنون نُه روز می‌گذرد. از آن زمان تا کنون هفت نفر از نیروهای خیزش مردمی به‌شمول یک غیرنظامی کشته و سه نفر دیگر زخمی شده‌اند. در این نبردها همچنین یک نفر از نیروهای امنیتی نیز جان باخته و هشت نیروی امنیتی دیگر زخمی شده‌اند.
طالبان نیز تلفات سنگینی را در این درگیری‌ها متحمل شده‌اند. مقام‌های امنیتی از کشته و زخمی شدن بیش از ۵۰ جنگ‌جوی طالب در جریان این درگیری‌ها خبر می‌دهند.
نبود امکانات
در طول درگیریهای نُه روز گذشته، نیروهای بسیج مردمی و خیزشهای مردمی در حمایت از نیروهای امنیتی سلاح بر دوش گرفتند. چندین حمله‌ی شدید طالبان را نیروهای بسیج مردمی عقب زدند. در آخرین مورد در روستای سرتگاب به‌دلیل نبود سلاح و مهمات، طالبان موفق به تصرف این ساحه شدند. نیروهای بسیج مردمی و خیزش مردمی همواره از نبود سلاح و مهمات شکایت داشتند.
اسد، یکی از باشندگان ساحه‌ی قخور ولسوالی پاتو به روزنامه اطلاعات روز می‌گوید که آنان سلاح و مهمات کافی در اختیار ندارند و تا کنون با سلاح‌های دستداشتهی خودشان در مقابل طالبان جنگیده‌اند. اسد می‌افزاید که در این مدت هر قدر تلاش کرده‌اند تا نیروی کمکی و سلاح و مهمات برای‌شان فرستاده شود، کسی صدای‌شان را نشنیده است. او در عین حال می‌گوید که مقدار ناچیزی مهمات برای‌شان فرستاده شد، اما از سلاح و نیروی کمکی هیچ خبری نبوده است.
اکبر نیز می‌گوید که به‌دلیل نرسیدن نیروی کمکی و مهمات از ساحه‌ی سرتگاب مجبور به فرار شده‌اند. او گفت: «گفتم برای ما امکانات برسانید ما دفاع می‌کینم وعده می‌داد؛ اما عمل نشد.»
او اکنون نیز از دولت می‌خواهد که برای بازپس‌گیری ساحات از دست‌رفته آنان را یاری کند: «برای ما باید اسلحه بدهد تا خون در بدن داریم دفاع می‌کنیم و باید برویم منطقه‌ی خود را دوباره بگیریم.»
نقیب‌الله مالستانی، آمر امنیت فرماندهی پولیس دایکندی به روزنامه اطلاعات روز می‌گوید که تحویل‌دهی اسلحه و مهمات طرزالعمل خاص خود را دارد؛ اما با آن‌هم آنان نیروهای بسیج مردمی و خیزش مردمی را حمایت کرده‌اند و همچنین نیروهای کمکی نیز به ساحات جنگی فرستاده شده است.
مالستانی می‌گوید که در حال حاضر درگیری متوقف شده، اما تهدیدات جدی در ساحات مختلف پاتو وجود دارد. این درگیری‌ها هر از گاهی دوباره شدت میگیرد.
این حمله‌ی طالبان واکنش‌هایی را نیز در پی داشته است. محمد محقق، مشاور ارشد رییس‌جمهور در امور سیاسی و امنیتی در واکنش به این حملات طالبان در ساحه‌ی سرتگاب ولسوالی پاتو خواستار اقدام سریع جهت تصفیه‌ی ولسوالی پاتو از وجود طالبان شده است.
آقای محقق در صفحه‌ی رسمی فیسبوکش نوشته است: «در ولسوالی پاتو، در دایکندی جنگ شدید است طالبان نقطه سرتگاب را گرفته، به آتش‌زدن و چپاول خانه‌ها مشغولند.» او گفته است که حکومت باید اقدام سریع برای تصفیه‌ی پاتو انجام دهد.
ولسوالی پاتو از جمله ولسوالی‌های ناآرام دایکندی است که در این اواخر حملات طالبان در بیشتر ساحات آن شدت گرفته است. این ولسوالی با ولایت ناامن ارزگان مرز مشترک دارد. طالبان پس از تصرف ولسوالی گیزاب ارزگان، حملات‌شان بر ولسوالی پاتو را آغاز کرده‌اند.