با آن‌که گفته میشود مرکز ولایت قندوز از وجود تروریستها پاکسازی شده است و طالبان از شهر پا به فرار گذاشته اند، اما قندوز هنوز هم شهر آشوب، ترس و نگرانی است. شهر قندوز پس از رهایی از جنگ طالبان، بامداد دیروز، بار دیگر شاهد حمله هوایی بر یک شفاخانه سازمان داکتران بدون مرز بود. گزارشهای اولیه از قندوز حاکی است که در این حمله تعداد نُه تن از کارمندان شفاخانه داکتران بدون مرکز کشته و بیش از سی نفر دیگر مجروح شده است. این حمله از جانب نیروهای ناتو صورت گرفته است. ناتو تا هنوز اظهار نظر واضح در این مورد نکرده است و سفارت امریکا با نشر اعلامیۀ تنها این حمله را «غمانگیز» توصیف کرده است.
حمله هوایی بامداد دیروز در قندوز نشان میدهد که این شهر هنوز از وجود تروریستها پاکسازی نشده است و حمله هوایی این گمان را تقویت کرد که طالبان در شهر حضور دارد و این حمله احتمالا برای نابودی تروریستها صورت گرفته که اشتباهاً از داکتران بدون مرز قربانی گرفت. اما هنوز روشن نیست چرا این شفاخانه مورد حمله قرار گرفت.
کشتن چندین تن از داکتران و کارمندان این سازمان فاجعه غمانگیز است. باید دلایل حمله بر این سازمان بررسی و نتیجه آن به مردم گزارش داده شود.
حکومت و همکاران خارجی آن در جریان جنگ و پس از تسلط بر شهر باید مواظب افراد ملکی باشند و تلاش کنند اولویتهای کاری خود را در این شهر به سرعت به اجرا بگذارند.
با توجه به وضعیت آشفته و نا آرام قندوز، حکومت در قدم نخست باید روی شهر کنترل خود را حفظ کند و اجازه ندهد بار دیگر قندوز مورد تهدید واقع شود و کنترل آن به دست طالبان بیافتد. تسلط بر شهر قندوز نیازمند این امر است که قوتهای نظامی دولت، طالبان را تعقیب و تروریستان را از تمامی مناطق این ولایت بیرون کند. تجربه نشان داده است که دولت پس از کنترل بر مناطق مورد تهدید، نتوانسته آن را حفظ کند. بنابراین نباید اشتباهات گذشته بار دیگر بر سر این ولایت تکرار شود. در گذشته به تکرار اتفاق افتاده که دولت در حفظ و تأمین امنیت آن مناطق که از شورشیان پس گرفته شده، ناکام بوده است.
دومین اولویت برای دولت، ارسال عاجل کمکهای اولیه برای بیجا شدگان شهر قندوز است. بر اساس اعلامیه ریاست اجراییه، 4 هزار و پنج صد خانواده از شهر قندوز بیجا شده است و به ولایت‌های هم‌جوار پناه برده اند که نیازمند رسیدگی است. انتظار این است که کمیتۀ حالات اضطرار به صورت فوری برای بیجاشدگان این ولایت مواد غذایی، پول نقد توزیع و به دیگر نیازمندیهای بیجاشدگان رسیدگی کند.
سومین اولویت که به عادی شدن شهر قندوز کمک خواهد کرد و منجر به بر قراری آرامش نسبی خواهد شد، گشایش دفاتر دولتی، بازسازی شهر و ساختمانهای ویران شده است. درگیری یک هفتهای در قندوز در کنار این‌که جانهای بسیاری از شهروندان را گرفت، ریخت شهر را نیز برهم زد و خسارتهای زیادی را به بار آورد. توقع میرود دولت به آسب دیدگان کمک کند و دست به کار شود و غبار جنگ را از شهر گم و به عادی شدن فضای شهر کمک کند.
نکته آخر که بیگمان اهمیت بسیار دارد، اقدامات جدی نه ریاکارانۀ دولت در برخورد با عاملین سقوط شهر قندوز است. این‌که رییس جمهور گفته است تعدادی در پیوند به سقوط قندوز دست‌گیر شده است، کافی نمیباشد. مهم است مردم بدانند دولت چه کسی را دست‌گیر کرده است. سقوط شهر قندوز و فاجعه که در این شهر رقم خورد با دیگر موارد مشابه تفاوتهای زیادی دارد.
بسیاریها بر این گمان هستند که سقوط شهر قندوز بدون همکاری و دست داشتن نیروهای در درون نظام، امکان بپذیر نبوده و نیست. حکومت وحدت ملی باید آن عده کسانی را که در این خیانت دست داشتهاند را شناسایی کند. چگونگی فعالیت حکومت وحدت ملی مورد شک و گمانهای بسیاری قرار داد. اگر حکومت، عاملان سقوط قندوز را معرفی نکند و مثل دیگر موارد از کنار این فاجعه به سادگی بگذرد، تردیدها روی حکومت به یقین تبدیل خواهد شد و آن‌گاه نمیتوان پیشبینی کرد که چه اتفاقی ممکن است در آینده به خاطر بیمسئولیتی حکومت، اتفاق بیافتد.