تحلیل

تاریخ مذاکرات نشان می‌دهد که طالبان هیچ گونه تعهدی بر توافقات خود ندارند. مذاکره، مفاهمه و موافقه ابزاری است برای تسلط‌شان و حیله‌ای است برای نابود ساختن طرف مقابل. توافق‌نامه‌ی طالبان با جنرال ملک نمونه‌ی بارزی از طرز دید طالبان به مذاکره و موافقت‌نامه است. طالبان از 1994 تا 1996 میلادی اعلام می‌کردند که جنگ‌شان برای برقراری صلح است و خواهان تشکیل دولت طالبانی نیستند اما به محض این‌که وارد کابل شدند، دولت تشکیل دادند و قوانین خشک، بدوی و غیرانسانی را به زور بر مردم بی‌دفاع تحمیل کردند.