دوحه

سقوط پی‌هم ولسوالی‌ها و به تبع آن افزایش خشونت‌ها و جنگ، ترس و وحشت مضاعفی را در هفته‌ها و روزهای اخیر در کشور ایجاد کرد. ترس و وحشتی که باعث ناامیدی، بیشترشدن شکاف‌های اجتماعی و سیاسی، فقر، بیکاری و میل به مهاجرت و آوارگی شد.

طالبان به دنبال استفاده ابزاری از جنگ برای امتیاز در میز مذاکرات است. اگر جنگ به‌‌عنوان یک ابزار از طالبان گرفته شود، روایت این گروه در میز مذاکرات ضعیف می‌شود. تا کنون روشن شده است که طالبان هیچ طرحی برای آینده سیاسی افغانستان ندارد.

یکی از نگرانی‌های اصلی اشرف غنی از مذاکرات جاری این است که ممکن در نتیجه‌ی توافقات او ناگزیر شود از قدرت کناره‌گیری کند. احتمال حکومت مؤقت به‌عنوان یکی از میکانیزم‌های احتمالی اجرایی‌شدن توافقات و آتش‌بس نظامی بسیار زیاد است. از این احتمال به جز آقای غنی هیچ نیروی سیاسی دیگری نه‌تنها ترسی ندارد که برای آن لحظه‌شماری می‌کند.