تازه‌ترین
نشست مسکو
بیجینگ نگران است که یک افغانستان بی‌ثبات می‌تواند لانه‌ی امنی برای شبه‌نظامیان اویغور، از جمله کسانی که در حال حاضر در سوریه می‌جنگند، شود. چین حالا به دلیل پروژه‌های زیربنایی عظیمی که در پاکستان و آسیای میانه راه انداخته ـ مناطقی که در برابر حملات تروریست‌ها از افغانستان آسیب‌پذیر است ـ بیشتر از هر زمان دیگری در معرض خطر است.
رییس‌جمهور غنی در نوزدهمین نشست شانگهای، به موضوع قابل توجه اشاره کرد: «صلح بدون اجماع منطقه‌ای ممکن نیست». رییس‌جمهور در این نشست از وضعیت بهتر همکاری‌های منطقه برای صلح و ثبات در منطقه و افغانستان سخن گفت: «ما از هماهنگی مناسب برای ایجاد اجماع بین‌المللی مورد نیاز روی صلح، با تمام شرکای خویش برخوردار هستیم.»
رهبر گروه طالبان در پیام عیدی خود حکومت افغانستان را متهم کرده است که تلاش دارد تا جلو تفاهم طالبان و سیاستمداران افغان را بگیرد. ملا هبت‌الله تلاش‌های دولت افغانستان به رهبری آقای غنی را بی‌فایده خوانده و گفته است که طالبان به «این تلاش‌های بی‌فایده و مزاحمت سیاسی در برابر تفاهم بین‌الافغانی» هیچ وقعی نمی‌گذارند.
متاسفانه در سه دور گفت‌وگوهای بین‌الافغانی در مسکو و دوحه، هیچ اجماع سیاسی وجود نداشت. به همین دلیل در مذاکرات، بیش‌ترین سود را طالبان بردند. هیأت افغانی چه در مسکو و چه در دوحه نشان دادند که در درجه اول هماهنگی و هم‌بستگی نداشت و در درجه دوم دلسوزی لازم در جهت دفاع از مردم‌سالاری و ارزش‌های حقوق‌بشری در میان اعضا نبود.
مشکل افغانستان اساسا نظامی نیست. با وجود تلفات سنگین ارتش ملی افغانستان (بیش از 45 هزار کشته از شروع 2014) و افزایش ناامنی در این کشور، ارتش توانسته از سقوط شهرهای بزرگ به‌دست طالبان جلوگیری کند. در این زمینه، کمک سالانه حدودا 4 میلیارد دالری ایالات متحده به ارتش ملی افغانستان همراه با همکاری عملیاتی، حیاتی بوده است.
نشست صلح مسکو، بر پیچیدگی مذاکرات صلح افغانستان افزود. این نشست، گسست و اختلاف نظر در جبهه‌ی گروه‌های سیاسی متعلق به نظام قانون اساسی افغانستان را بیشتر کرد. افزایش شکاف‌ها و نابودکردن اجماع سیاسی داخلی در برابر/ گفت‌وگو با طالبان، جبهه‌ی نظام قانون اساسی را تضعیف کرده و به تقویت موضع طالبان می‌انجامد.