تا زمانی که مردم و جناح‌های سیاسی عملا ناظر بر تغییر بنیادین رویکرد، کارشیوه و باورهای رییس‌‌جمهور از انحصار به مشارکت نباشند، نمی‌توانند در ذیل زعامت او در برابر طالبان بسیج شوند زیرا نمی‌توانند به مردی اعتماد کنند که در ۷ سال، جز بر طبل انحصار، عصبیت، تمرکزگرایی افراطی و تک‌روی نکوبیده است.

خروج نظامی ایالات متحده از افغانستان، تعیین‌کننده‌ترین فاکتور سقوط یا دوام حیات نظام سیاسی فعلی افغانستان در جنگ با طالبان نیست. دست‌‌کم در سال‌های اخیر، بیش از ۹۰ درصد حجم و فشار جنگ و عملیات‌های نظامی و رزمی بر دوش نیروهای امنیتی ملی بوده و نیروهای خارجی صرفا نقش مشوره‌دهی، تجهیز، آموزش و پشتیبانی محدود را داشته‌اند.